Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
Scan
Original
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002251
">
<
pb
pagenum
="
190
"
xlink:href
="
025/01/194.jpg
"/>
vacuum eſt; vnde quæſo hic effectus? </
s
>
<
s
id
="
s.002252
">quæ cauſa hanc veſicam ita diſten
<
lb
/>
dit? </
s
>
<
s
id
="
s.002253
">non intrinſeca, cùm tota aëre evacuata fuerit; extrinſeca nulla eſt, ſi
<
lb
/>
ſpatium CD vacuum eſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002254
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002255
"> Quid ad hæc ille recentior, quem jam ſupra laudaſti? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002256
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002257
"> Idem prorſus, quod nonnulli Pariſienſes cum Pecquero; ſcili
<
lb
/>
cet partes aëris inter rugas ſeu plicas veſicæ remanere, quæ cùm liberio
<
lb
/>
res ſint, à prima compreſſione in priſtinam extenſionem ſeu dimentionem
<
lb
/>
reſtituunt ſeſe; quod certè priùs non faciebant, nimirum ab extrinſeco aëre
<
lb
/>
æquè compreſſo impeditæ. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002258
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocom.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc ſanè ratio ſubtilis mihi videtur; ſed vt ex tuo nutu
<
lb
/>
conjicio, non multùm tibi arridet. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002259
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002260
"> Genium meum noſti; diſſimulare non poſſum, id quod ſentio;
<
lb
/>
& quando quidem liberè in hoc congreſſu, quod intus ſentimus, exponi
<
lb
/>
mus, fateor, rationem illam mihi non probari. </
s
>
<
s
id
="
s.002261
">Primò, enim quis ſibi per
<
lb
/>
ſuadeat, ambientem nos aëra adeò compreſſum eſſe, vt ad mille ſimam ſuæ
<
lb
/>
extenſionis partem redactus ſit? </
s
>
<
s
id
="
s.002262
">nempe paucæ illæ rugæ interioris veſicæ
<
lb
/>
poſt accuratam expreſſionem, vix milleſimam partem ſpatij occupant, il
<
lb
/>
lius, quod tenſa & tumida veſica continet; tanta vis aëris preſſi noſtris cor
<
lb
/>
poribus valdè noceret, & vix liceret ducere anhelitum. </
s
>
<
s
id
="
s.002263
">Secundò, Si tan
<
lb
/>
tulum inclinetur fiſtula BD, aſſurgit Mercurius ſupra C, ſenſimque veſica
<
lb
/>
detumeſcit; antequam aſſurgens Mercurius eam attingat; quid ergo de
<
lb
/>
nuo aëra in ea contentum comprimit? </
s
>
<
s
id
="
s.002264
">Tertiò, Si aqua ſpatium CD oc
<
lb
/>
cupet, provt facilè poſt aſcenſum Mercurij illud occupare poteſt, de quo
<
lb
/>
infra, veſica detumeſcit; ſed vnde hoc? </
s
>
<
s
id
="
s.002265
">aquam enim compreſſam non eſ
<
lb
/>
ſe apud omnes conſtat; ab illa igitur aër veſica incluſus non comprimi
<
lb
/>
tur; dicet haud dubiè laudatus Autor aëra intra plicas exteriores veſicæ
<
lb
/>
priùs contentum, vbi Mercurius deſcendit in CI, ſeſe in priſtinam exten
<
lb
/>
ſionem reſtituere, comprimi verò denuò ab aſſurgente Mercurio, vel ab
<
lb
/>
aqua inducta; igitur ſegmentum CD non eſt vacuum, quod hîc dumtaxat
<
lb
/>
probare intendo; deinde, quis credat prædictum aëra eſſe in ſpatio centies
<
lb
/>
millecuplo illius, quod ante obtinebat intra inſenſibiles plicas? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002266
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002267
"> Fieri non poteſt, quin præfatus Autor de veſicis recipiente
<
lb
/>
incluſis aliqua habeat. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002268
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002269
"> Habet haud dubiè; incluſa, inquit, intra recipiens veſica, edu
<
lb
/>
ctoque deinde aëre, veſica priùs ligata intumeſcit; cujus tumoris cau
<
lb
/>
ſam vult eſſe reſiduum aëris intra veſicam contenti, qui cùm liberè dila
<
lb
/>
tari poſſit, educto ſcilicet externo aëre contranitente, maximè dilatatur ac
<
lb
/>
ſeſe explicat; hinc, vt vides, præviam dicti aëris compreſſionem accer
<
lb
/>
ſit; eam ſcilicet, ac tantam, quæ omnem fidem ſuperet; ego certè di
<
lb
/>
cere malim, illud tantulum aëris intra veſicæ rugas relicti, ab extrinſeco
<
lb
/>
ambiente, Anthliæ vi educto dilatari, vnde ſi veſica perforata ſit, vel minùs
<
lb
/>
arctè ligata; cùm aër internus externo contiguus ſit, citra tumorem veſicæ
<
lb
/>
adducitur, nec non tenditur; hinc ſi aër in recipiens inverſo Epiſtomij
<
lb
/>
verticillo immittatur, cùm ceſſet dilatatio, veſica detumeſcit; aliud ad
<
lb
/>
dit, ſcilicet veſicam ita extenſam & compreſſam, vt nulla plica inter-</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>