Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
31 - 60
61 - 83
[out of range]
>
<
1 - 30
31 - 60
61 - 83
[out of range]
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002251
">
<
pb
pagenum
="
190
"
xlink:href
="
025/01/194.jpg
"/>
vacuum eſt; vnde quæſo hic effectus? </
s
>
<
s
id
="
s.002252
">quæ cauſa hanc veſicam ita diſten
<
lb
/>
dit? </
s
>
<
s
id
="
s.002253
">non intrinſeca, cùm tota aëre evacuata fuerit; extrinſeca nulla eſt, ſi
<
lb
/>
ſpatium CD vacuum eſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002254
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002255
"> Quid ad hæc ille recentior, quem jam ſupra laudaſti? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002256
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002257
"> Idem prorſus, quod nonnulli Pariſienſes cum Pecquero; ſcili
<
lb
/>
cet partes aëris inter rugas ſeu plicas veſicæ remanere, quæ cùm liberio
<
lb
/>
res ſint, à prima compreſſione in priſtinam extenſionem ſeu dimentionem
<
lb
/>
reſtituunt ſeſe; quod certè priùs non faciebant, nimirum ab extrinſeco aëre
<
lb
/>
æquè compreſſo impeditæ. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002258
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocom.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc ſanè ratio ſubtilis mihi videtur; ſed vt ex tuo nutu
<
lb
/>
conjicio, non multùm tibi arridet. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002259
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002260
"> Genium meum noſti; diſſimulare non poſſum, id quod ſentio;
<
lb
/>
& quando quidem liberè in hoc congreſſu, quod intus ſentimus, exponi
<
lb
/>
mus, fateor, rationem illam mihi non probari. </
s
>
<
s
id
="
s.002261
">Primò, enim quis ſibi per
<
lb
/>
ſuadeat, ambientem nos aëra adeò compreſſum eſſe, vt ad mille ſimam ſuæ
<
lb
/>
extenſionis partem redactus ſit? </
s
>
<
s
id
="
s.002262
">nempe paucæ illæ rugæ interioris veſicæ
<
lb
/>
poſt accuratam expreſſionem, vix milleſimam partem ſpatij occupant, il
<
lb
/>
lius, quod tenſa & tumida veſica continet; tanta vis aëris preſſi noſtris cor
<
lb
/>
poribus valdè noceret, & vix liceret ducere anhelitum. </
s
>
<
s
id
="
s.002263
">Secundò, Si tan
<
lb
/>
tulum inclinetur fiſtula BD, aſſurgit Mercurius ſupra C, ſenſimque veſica
<
lb
/>
detumeſcit; antequam aſſurgens Mercurius eam attingat; quid ergo de
<
lb
/>
nuo aëra in ea contentum comprimit? </
s
>
<
s
id
="
s.002264
">Tertiò, Si aqua ſpatium CD oc
<
lb
/>
cupet, provt facilè poſt aſcenſum Mercurij illud occupare poteſt, de quo
<
lb
/>
infra, veſica detumeſcit; ſed vnde hoc? </
s
>
<
s
id
="
s.002265
">aquam enim compreſſam non eſ
<
lb
/>
ſe apud omnes conſtat; ab illa igitur aër veſica incluſus non comprimi
<
lb
/>
tur; dicet haud dubiè laudatus Autor aëra intra plicas exteriores veſicæ
<
lb
/>
priùs contentum, vbi Mercurius deſcendit in CI, ſeſe in priſtinam exten
<
lb
/>
ſionem reſtituere, comprimi verò denuò ab aſſurgente Mercurio, vel ab
<
lb
/>
aqua inducta; igitur ſegmentum CD non eſt vacuum, quod hîc dumtaxat
<
lb
/>
probare intendo; deinde, quis credat prædictum aëra eſſe in ſpatio centies
<
lb
/>
millecuplo illius, quod ante obtinebat intra inſenſibiles plicas? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002266
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002267
"> Fieri non poteſt, quin præfatus Autor de veſicis recipiente
<
lb
/>
incluſis aliqua habeat. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002268
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002269
"> Habet haud dubiè; incluſa, inquit, intra recipiens veſica, edu
<
lb
/>
ctoque deinde aëre, veſica priùs ligata intumeſcit; cujus tumoris cau
<
lb
/>
ſam vult eſſe reſiduum aëris intra veſicam contenti, qui cùm liberè dila
<
lb
/>
tari poſſit, educto ſcilicet externo aëre contranitente, maximè dilatatur ac
<
lb
/>
ſeſe explicat; hinc, vt vides, præviam dicti aëris compreſſionem accer
<
lb
/>
ſit; eam ſcilicet, ac tantam, quæ omnem fidem ſuperet; ego certè di
<
lb
/>
cere malim, illud tantulum aëris intra veſicæ rugas relicti, ab extrinſeco
<
lb
/>
ambiente, Anthliæ vi educto dilatari, vnde ſi veſica perforata ſit, vel minùs
<
lb
/>
arctè ligata; cùm aër internus externo contiguus ſit, citra tumorem veſicæ
<
lb
/>
adducitur, nec non tenditur; hinc ſi aër in recipiens inverſo Epiſtomij
<
lb
/>
verticillo immittatur, cùm ceſſet dilatatio, veſica detumeſcit; aliud ad
<
lb
/>
dit, ſcilicet veſicam ita extenſam & compreſſam, vt nulla plica inter-</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>