1vacuum eſt; vnde quæſo hic effectus?
quæ cauſa hanc veſicam ita diſten
dit? non intrinſeca, cùm tota aëre evacuata fuerit; extrinſeca nulla eſt, ſi
ſpatium CD vacuum eſt.
dit? non intrinſeca, cùm tota aëre evacuata fuerit; extrinſeca nulla eſt, ſi
ſpatium CD vacuum eſt.
Antim.
Idem prorſus, quod nonnulli Pariſienſes cum Pecquero; ſcili
cet partes aëris inter rugas ſeu plicas veſicæ remanere, quæ cùm liberio
res ſint, à prima compreſſione in priſtinam extenſionem ſeu dimentionem
reſtituunt ſeſe; quod certè priùs non faciebant, nimirum ab extrinſeco aëre
æquè compreſſo impeditæ.
cet partes aëris inter rugas ſeu plicas veſicæ remanere, quæ cùm liberio
res ſint, à prima compreſſione in priſtinam extenſionem ſeu dimentionem
reſtituunt ſeſe; quod certè priùs non faciebant, nimirum ab extrinſeco aëre
æquè compreſſo impeditæ.
Chryſocom. Hæc ſanè ratio ſubtilis mihi videtur; ſed vt ex tuo nutu
conjicio, non multùm tibi arridet.
conjicio, non multùm tibi arridet.
Antim.
Genium meum noſti; diſſimulare non poſſum, id quod ſentio;
& quando quidem liberè in hoc congreſſu, quod intus ſentimus, exponi
mus, fateor, rationem illam mihi non probari. Primò, enim quis ſibi per
ſuadeat, ambientem nos aëra adeò compreſſum eſſe, vt ad mille ſimam ſuæ
extenſionis partem redactus ſit? nempe paucæ illæ rugæ interioris veſicæ
poſt accuratam expreſſionem, vix milleſimam partem ſpatij occupant, il
lius, quod tenſa & tumida veſica continet; tanta vis aëris preſſi noſtris cor
poribus valdè noceret, & vix liceret ducere anhelitum. Secundò, Si tan
tulum inclinetur fiſtula BD, aſſurgit Mercurius ſupra C, ſenſimque veſica
detumeſcit; antequam aſſurgens Mercurius eam attingat; quid ergo de
nuo aëra in ea contentum comprimit? Tertiò, Si aqua ſpatium CD oc
cupet, provt facilè poſt aſcenſum Mercurij illud occupare poteſt, de quo
infra, veſica detumeſcit; ſed vnde hoc? aquam enim compreſſam non eſ
ſe apud omnes conſtat; ab illa igitur aër veſica incluſus non comprimi
tur; dicet haud dubiè laudatus Autor aëra intra plicas exteriores veſicæ
priùs contentum, vbi Mercurius deſcendit in CI, ſeſe in priſtinam exten
ſionem reſtituere, comprimi verò denuò ab aſſurgente Mercurio, vel ab
aqua inducta; igitur ſegmentum CD non eſt vacuum, quod hîc dumtaxat
probare intendo; deinde, quis credat prædictum aëra eſſe in ſpatio centies
millecuplo illius, quod ante obtinebat intra inſenſibiles plicas?
& quando quidem liberè in hoc congreſſu, quod intus ſentimus, exponi
mus, fateor, rationem illam mihi non probari. Primò, enim quis ſibi per
ſuadeat, ambientem nos aëra adeò compreſſum eſſe, vt ad mille ſimam ſuæ
extenſionis partem redactus ſit? nempe paucæ illæ rugæ interioris veſicæ
poſt accuratam expreſſionem, vix milleſimam partem ſpatij occupant, il
lius, quod tenſa & tumida veſica continet; tanta vis aëris preſſi noſtris cor
poribus valdè noceret, & vix liceret ducere anhelitum. Secundò, Si tan
tulum inclinetur fiſtula BD, aſſurgit Mercurius ſupra C, ſenſimque veſica
detumeſcit; antequam aſſurgens Mercurius eam attingat; quid ergo de
nuo aëra in ea contentum comprimit? Tertiò, Si aqua ſpatium CD oc
cupet, provt facilè poſt aſcenſum Mercurij illud occupare poteſt, de quo
infra, veſica detumeſcit; ſed vnde hoc? aquam enim compreſſam non eſ
ſe apud omnes conſtat; ab illa igitur aër veſica incluſus non comprimi
tur; dicet haud dubiè laudatus Autor aëra intra plicas exteriores veſicæ
priùs contentum, vbi Mercurius deſcendit in CI, ſeſe in priſtinam exten
ſionem reſtituere, comprimi verò denuò ab aſſurgente Mercurio, vel ab
aqua inducta; igitur ſegmentum CD non eſt vacuum, quod hîc dumtaxat
probare intendo; deinde, quis credat prædictum aëra eſſe in ſpatio centies
millecuplo illius, quod ante obtinebat intra inſenſibiles plicas?
Antim.
Habet haud dubiè; incluſa, inquit, intra recipiens veſica, edu
ctoque deinde aëre, veſica priùs ligata intumeſcit; cujus tumoris cau
ſam vult eſſe reſiduum aëris intra veſicam contenti, qui cùm liberè dila
tari poſſit, educto ſcilicet externo aëre contranitente, maximè dilatatur ac
ſeſe explicat; hinc, vt vides, præviam dicti aëris compreſſionem accer
ſit; eam ſcilicet, ac tantam, quæ omnem fidem ſuperet; ego certè di
cere malim, illud tantulum aëris intra veſicæ rugas relicti, ab extrinſeco
ambiente, Anthliæ vi educto dilatari, vnde ſi veſica perforata ſit, vel minùs
arctè ligata; cùm aër internus externo contiguus ſit, citra tumorem veſicæ
adducitur, nec non tenditur; hinc ſi aër in recipiens inverſo Epiſtomij
verticillo immittatur, cùm ceſſet dilatatio, veſica detumeſcit; aliud ad
dit, ſcilicet veſicam ita extenſam & compreſſam, vt nulla plica inter-
ctoque deinde aëre, veſica priùs ligata intumeſcit; cujus tumoris cau
ſam vult eſſe reſiduum aëris intra veſicam contenti, qui cùm liberè dila
tari poſſit, educto ſcilicet externo aëre contranitente, maximè dilatatur ac
ſeſe explicat; hinc, vt vides, præviam dicti aëris compreſſionem accer
ſit; eam ſcilicet, ac tantam, quæ omnem fidem ſuperet; ego certè di
cere malim, illud tantulum aëris intra veſicæ rugas relicti, ab extrinſeco
ambiente, Anthliæ vi educto dilatari, vnde ſi veſica perforata ſit, vel minùs
arctè ligata; cùm aër internus externo contiguus ſit, citra tumorem veſicæ
adducitur, nec non tenditur; hinc ſi aër in recipiens inverſo Epiſtomij
verticillo immittatur, cùm ceſſet dilatatio, veſica detumeſcit; aliud ad
dit, ſcilicet veſicam ita extenſam & compreſſam, vt nulla plica inter-