Cardano, Geronimo, Opvs novvm de proportionibvs nvmerorvm, motvvm, pondervm, sonorvm, aliarvmqv'e rervm mensurandarum, non solùm geometrico more stabilitum, sed etiam uarijs experimentis & observationibus rerum in natura, solerti demonstratione illustratum, ad multiplices usus accommodatum, & in V libros digestum. Praeterea Artis Magnae, sive de regvlis algebraicis, liber vnvs abstrvsissimvs & inexhaustus planetotius Ariothmeticae thesaurus ... Item De Aliza Regvla Liber, hoc est, algebraicae logisticae suae, numeros recondita numerandi subtilitate, secundum Geometricas quantitates inquirentis ...

Page concordance

< >
Scan Original
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
< >
page |< < of 291 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="id003060">
                <pb pagenum="175" xlink:href="015/01/194.jpg"/>
              nes habentibus atque aſperis. </s>
              <s id="id003061">Hæc autem, ut ita dicam, nulla eſt muſica.
                <lb/>
              </s>
              <s id="id003062">Sed neque muſica ulla triſtitiam gignit, cum ut dixi, triſtitia nil aliud ſit <08>
                <lb/>
              mortis imago, muſica
                <expan abbr="aũt">aut</expan>
              uitam fouet. </s>
              <s id="id003063">Vnde
                <expan abbr="">non</expan>
              immeritò fertur Xeno
                <lb/>
              philus muſicus
                <expan abbr="centũ">centum</expan>
              quinque annis ſine aliquo
                <expan abbr="incõmodo">incommodo</expan>
              uixiſſe, quod
                <lb/>
              ſingulare eſſe exemplum in humana uita refert Plinius. </s>
              <s id="id003064">Relinquitur igi
                <lb/>
              tur tandem, ut muſica maximè moueat tres affectus lætitiam, remiſsio­
                <lb/>
              nem & miſericordiam. </s>
              <s id="id003065">Et quod ex his poſtmodum ad labores inſurga­
                <lb/>
              mus intentius, hoc non eſt ex muſicę ui aut facultate, ſed
                <expan abbr="cõſequentibus">conſequentibus</expan>
                <lb/>
              ad illa alia cauſis. </s>
              <s id="id003066">Neque ergo
                <expan abbr="horũ">horum</expan>
              cauſas ex diuiſionibus atque diſtribu­
                <lb/>
              tionibus uoluntarijs muſicæ
                <expan abbr="cõſiderare">conſiderare</expan>
              oportet, ſed ex ipſa
                <expan abbr="rerũ">rerum</expan>
              natura
                <lb/>
              atque eſſentia. </s>
              <s id="id003067">Veluti intentionis et remiſsionis, aſperitatis atque ſuauitatis
                <lb/>
              celeritatis ac tarditatis;
                <expan abbr="cõſonantium">conſonantium</expan>
              aut diſſonantium uo
                <expan abbr="">cum</expan>
              at que muta­
                <lb/>
              tionis: hæ enim differentię præcipuę ſunt uo cum, uel etiam teſte Ariſto
                <lb/>
              tele. </s>
              <s id="id003068">Verùm
                <expan abbr="">non</expan>
              obſcurum eſt: quemadmodum remiſsiones fiant animi </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="id003069">
                <arrow.to.target n="marg580"/>
                <lb/>
              affectuum,
                <expan abbr="">cum</expan>
              remittuntur uoces aut intendantur ad
                <expan abbr="earũ">earum</expan>
              intentionem.
                <lb/>
              </s>
              <s id="id003070">Sed non eſt æqualis ratio, quoniam natura noſtra ad
                <expan abbr="remiſsionẽ">remiſsionem</expan>
              natu­
                <lb/>
              raliter inclinata eſt, ad intentionem non ita, ſed per uim
                <expan abbr="quandã">quandam</expan>
              aut me­
                <lb/>
              dio uoluptatis, aut cum anima purior eſt à corporis impedimentis. </s>
              <s id="id003071">Et
                <lb/>
              ob id ad ſtudia nil aptius eſt pura ſobrietate: nihil ineptius crapula atque
                <lb/>
              temulentia. </s>
              <s id="id003072">At lętitię cauſę ſunt, &
                <expan abbr="">con</expan>
              cordia uo
                <expan abbr="">cum</expan>
              , & mutatio ex aſpera
                <lb/>
              in ſuauem,
                <expan abbr="">non</expan>
              ſecus ac eius qui euadit è paupertate uel è moleſtia aliqua
                <lb/>
              aut dolore aut alio
                <expan abbr="incõmodo">incommodo</expan>
              , tum intenſio uo
                <expan abbr="">cum</expan>
              ac liber ſonus. </s>
              <s id="id003073">Vnde
                <lb/>
              in lętitia ſolent homines exclamare. </s>
              <s id="id003074">At ad
                <expan abbr="cõmiſerationem">commiſerationem</expan>
              mouendam
                <lb/>
              omnia remitti oportet ex magna in parua, adeoque deficientem ex aſpera
                <lb/>
              in leuem, ex ueloci in tardam, ex diſſona in conſonantem. </s>
              <s id="id003075">Antiqui ergo
                <lb/>
              (ut author eſt Cælius Rhodiginius) Dorico ad temperantiam & mode
                <lb/>
                <arrow.to.target n="marg581"/>
                <lb/>
              rationem utebantur, ſcilicet quòd non haberet præcipites lapſus, neque
                <lb/>
              arduas intentiones: Phrygio ad impetum & bellicum ardorem, ſcilicet
                <lb/>
              per aſperas intentiones: Lydio ad fletus & lamentationes per caſus &
                <lb/>
              remiſsiones longas ac ſuaues: ideo funeribus peculiaris: Mixolydio ad
                <lb/>
              commiſerationem, ut defectiones interponantur & breues abruptæque
                <lb/>
              remiſsiones, iuuantque in hoc plurimum & ſenſus uerborum, familiaris
                <lb/>
              hic tragædijs: Aeolicus qui & Ionicus tranquillitatis animi author eſt
                <lb/>
              ſomnumque conciliat: Dorico non abſimilis ſed ſuauior & mollior: ideò
                <lb/>
              chromatici generis. </s>
              <s id="id003076">Quę uerò ad cœli motus referuntur, diapaſon qui­
                <lb/>
              dem refertur ad motum diurnum, nam maximo conſtat, & exactiſsimo
                <lb/>
              interuallo, unusque eſt in omnibus & iucundiſsimus & omnia continet,
                <lb/>
              uelut & diurnus motus. </s>
              <s id="id003077">Proprius autem tàm erraticis quàm fixis, qui
                <lb/>
              etiam æqualitati propinquior eſt, & ad maiorem diſtantiam ſcilicet de­
                <lb/>
              clinationis ſigniferi ab æquinoctij circulo ad diapente refertur. </s>
              <s id="id003078">Rurſus
                <lb/>
              diateſſaron quòd minimo
                <expan abbr="cõſtat">conſtat</expan>
              interuallo ac maximè inæquali, & per
                <lb/>
              ſe quidem quaſi non neceſſario ad motum in latitudinem
                <expan abbr="refert̃">refertur</expan>
              , is enim </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>