195189LIBER VIII.
det.
Et rurſus ſi ad eorum principia, quæ mouent, reſpe-
xerit. Eſſe igitur quædam eorum, quæ ſunt, quæ aliquando
mouentur aliquando quieſcunt, luce clarius extat. Atque
per hoc ipſum iam patuit, nec uniuerſamoueri, nec uniuer-
ſa quieſcere, nec alia ſemper quieſcere, alia ſemper moue-
ri: ca nanque quæ potentiam habent, ut interdum mouean-
tur, interdum quieſcant, uer as haſce ſententias eſſe demon-
ſtrant. Cùm autem talia cunctis ſint manifesta, ostendere
uolumus & utrunq; duorum naturam, eſſe inquam & quæ
ſemper ſunt immobilia, & quæ ſemper mouentur. Atque
ad id ipſum proficiſcentes poſito hoc, omne quod mouetur
ab aliquo moueri, idq́; aut immobile eſſe, aut moueri, uel
à ſeipſo, uel ab alio ſemper: ad hoc ſumendum tandem pro-
ceßimus, eorum inquam quæ mouentur principium eſſe
ſubeuntium quidem motum, id quod ipſum ſeipſum mo-
uet, omnium autem id, quod immobile eſt. Cernimus au-
tem, atque admodum clarè res eſſe tales, quæ quidem ſe-
ipſas mouent, quale eſt animantium, ac animalium genus.
Hæc igitur & opinionem nobis præbebant, ne fortaſſe con
tingat motum omnino non eſſe, deinde oriri, quia in ſeipſis
id accidere cernimus: nam prius immobilia ſunt, ut uide-
tur, deinde mouentur. Hoc autem nos ſumamus oportet,
uno inquam hæc ſeipſa motu ciere, atque illo non propriè:
quippe cùm non in ipſis eius ſit cauſa, ſed inſunt anim ali-
bus naturales alij motus, quibus ipſa nõ per ſeipſa mouen-
tur: ut accretio, decretio, reſpiratio: quibus ut patet, ani-
malium unumquodque mouetur, cùm quieſcit: & non mo-
uetur eo motu, quo ipſum ſeipſum ciet. Atq; horum cau-
ſa eſt, continens ipſum, & eorum multa, quæ corpus in-
grediuntur, ut nonnullorum ipſorum alimentum: cùm
xerit. Eſſe igitur quædam eorum, quæ ſunt, quæ aliquando
mouentur aliquando quieſcunt, luce clarius extat. Atque
per hoc ipſum iam patuit, nec uniuerſamoueri, nec uniuer-
ſa quieſcere, nec alia ſemper quieſcere, alia ſemper moue-
ri: ca nanque quæ potentiam habent, ut interdum mouean-
tur, interdum quieſcant, uer as haſce ſententias eſſe demon-
ſtrant. Cùm autem talia cunctis ſint manifesta, ostendere
uolumus & utrunq; duorum naturam, eſſe inquam & quæ
ſemper ſunt immobilia, & quæ ſemper mouentur. Atque
ad id ipſum proficiſcentes poſito hoc, omne quod mouetur
ab aliquo moueri, idq́; aut immobile eſſe, aut moueri, uel
à ſeipſo, uel ab alio ſemper: ad hoc ſumendum tandem pro-
ceßimus, eorum inquam quæ mouentur principium eſſe
ſubeuntium quidem motum, id quod ipſum ſeipſum mo-
uet, omnium autem id, quod immobile eſt. Cernimus au-
tem, atque admodum clarè res eſſe tales, quæ quidem ſe-
ipſas mouent, quale eſt animantium, ac animalium genus.
Hæc igitur & opinionem nobis præbebant, ne fortaſſe con
tingat motum omnino non eſſe, deinde oriri, quia in ſeipſis
id accidere cernimus: nam prius immobilia ſunt, ut uide-
tur, deinde mouentur. Hoc autem nos ſumamus oportet,
uno inquam hæc ſeipſa motu ciere, atque illo non propriè:
quippe cùm non in ipſis eius ſit cauſa, ſed inſunt anim ali-
bus naturales alij motus, quibus ipſa nõ per ſeipſa mouen-
tur: ut accretio, decretio, reſpiratio: quibus ut patet, ani-
malium unumquodque mouetur, cùm quieſcit: & non mo-
uetur eo motu, quo ipſum ſeipſum ciet. Atq; horum cau-
ſa eſt, continens ipſum, & eorum multa, quæ corpus in-
grediuntur, ut nonnullorum ipſorum alimentum: cùm