Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002289
">
<
pb
pagenum
="
192
"
xlink:href
="
025/01/196.jpg
"/>
rias vibrationes ſurſum atque deorſum, ſiſtat in C, ſi dum notabili ſe
<
lb
/>
gmento eſt, infra C, admoveatur digitus in B, ac deinde fiſtula invertatur,
<
lb
/>
longè majore vi & pulpa digiti in tumorem attollitur, & ſanguis exugi
<
lb
/>
tur; idem tamen aëris pondus gravitat: vnde igitur diverſus effectus?
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002290
">certè à materia tenſiore in ſegmento CD contenta; ſi enim tenſior eſt,
<
lb
/>
majore vi trahit; & digiti pulpam ad ſe adducit; ſic arcus tenſior ſagittam
<
lb
/>
longiùs ejiculatur: & verò amoto illo vacuo, & in ejus locum materia
<
lb
/>
illa tenſa ſubſtituta, cuncta hæc facilè explicantur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002291
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002292
"> Sic etiam facilè explicarem aliud experimentum prædicti
<
lb
/>
Autoris, qui exhauſto aëre ex recipiente, dicit, operculum illius alioquin
<
lb
/>
leviſſimum, graviſſimum ſentiri, propter pondus aëris externi ſuperimpo
<
lb
/>
ſitum; hic tamen effectus aëri externo tribui non debet ſed aëri interno
<
lb
/>
valde tenſo ac dilatato, nempe cùm operculum illud attolli non poſſit, niſi
<
lb
/>
aër internus vltra dilatetur, huic majori tenſioni valde reſiſtit; co
<
lb
/>
gita quæſo arcum tenſum, qui non niſi longè majore vi vltra tendi
<
lb
/>
poteſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002293
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002294
"> Diceret haud dubiè ſupra laudatus Autor, intra pulpam
<
lb
/>
digiti multas eſſe partes, quæ ſemota preſſione ambientis erumperent,
<
lb
/>
& liberiorem ſortitæ motum, maximam inducerent mutationem; at
<
lb
/>
profectò nihil tale ſenſi; ſed tumorem dumtaxat illum; nec pulſus ratio
<
lb
/>
mutatur; vno verbo nihil accidit, quod exuctioni validæ tribui non poſ
<
lb
/>
ſit: equidem ſi digitus arctè funiculo ſtringatur, ſupra illam extremita
<
lb
/>
tem, quæ ori B, affigitur, propter majorem ſanguinis vim in eo tractu
<
lb
/>
retenti, impeditur enim circulatio, major etiam ſanguinis copia exugi
<
lb
/>
tur: ſi quis autem totam manum in ſegmentum CD immitteret, ita vt
<
lb
/>
tamen nullus aër ſubire poſſet, ſimilem quidem, majorem tamen dictæ
<
lb
/>
exuctionis effectum ſentiret, non ſine aliquo periculo manus intumeſ
<
lb
/>
centis, vt alicui accidiſſe intelligo: Alligavi deinde extremo digito ve
<
lb
/>
ficam cyprinam, quæ ſtatim inverſa fiſtula intumuit; item medullam
<
lb
/>
ſambuci, & fruſtulum ſpongiæ, ſed in his nulla mutatio contigit,
<
lb
/>
aperti enim ſunt laxiores pori, per quos aër educitur & dilatatur;
<
lb
/>
ex præmiſſis igitur certum reſtat, ſegmentum CD vacuum non re
<
lb
/>
ſtare; quo verò corpore plenum ſit, paulò poſt dicam. </
s
>
<
s
id
="
s.002295
">Ad aliam
<
lb
/>
partem tranſeo, in qua dicebatur ſegmentum Mercurij IC, ſuſtinerià
<
lb
/>
Cylindro aëris ejuſdem baſis, ita vt perfectum ſit vtrimque æquibrium;
<
lb
/>
contra hanc ſententiam nonnulla militant, quæ ſincerè vobis exponam.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002296
">Primò, Si appendatur fiſtula BD, poſtquam ſubducto digito, deſcendit
<
lb
/>
Mercurius in IC, ſtatera fideli adhibita, & ſignetur ponderis ratio, ac dein
<
lb
/>
de citra Mercurij deſcenſum, eadem fiſtula cum æquali quantitate Mercu
<
lb
/>
rij appendatur, eadem ratio ponderis invenietur, paulò major ; æqualem
<
lb
/>
quantitatem Mercurij intelligo ſegmento IC ; & dico paulò majorem ;
<
lb
/>
nempe immerſum ſegmentum fiſtulæ IB ad primum pondus nihil confert;
<
lb
/>
immò potiùs aliquid detrahit; quia Mercurio levius eſt; ſed mihi ſufficit,
<
lb
/>
modo vtrinque proximè æqualis ſit ratio ponderum, qualis reverà eſt, vt
<
lb
/>
ſæpè probavi: Ex hoc autem experimento ſic mihi rectè ratiocinari videor; </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>