Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
Scan
Original
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
180
"/>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1306
"/>
C</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1307
"/>
D</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1308
"/>
E</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1309
"/>
F</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1310
"/>
a 7. Met.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1311
"/>
G</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1312
"/>
b 1. de par.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>an. cap. 4.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1313
"/>
H</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1314
"/>
A</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1315
"/>
a 10. Met.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1316
"/>
B</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1317
"/>
b 5. Phyſ.
<
lb
/>
<
lb
/>
10. Met.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1318
"/>
C</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1319
"/>
c 9. Met.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1320
"/>
D</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Singulæ dubitationes tolluntur de oppoſitione ſubſtantiarum. </
s
>
<
s
>Cap. </
s
>
<
s
>XXII
<
emph.end
type
="
italics
"/>
.
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1321
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1321
"/>
E</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>HAEC quę ponimus in ſubſtantia contraria, prohibent, quò minus generatio ſubſtantię pun
<
lb
/>
cto temporis abſoluatur. </
s
>
<
s
>At verò ſi ſunt termini poſitiui ex quibus volumus conſtitui mo
<
lb
/>
tum, nec ſanè communiter (iam enim generatio non ſeparatur à motu communiter) ſed à motu
<
lb
/>
propriè, ecquid eſt cauſſæ, cur in ſubſtantia ſit mutatio, non motus? </
s
>
<
s
>Cauſſam reddidit Themi
<
lb
/>
ſtio Auerroës, licet apud Themiſtium mihi non ſucceſſerit obſeruare talem locum. </
s
>
<
s
>In motu &
<
lb
/>
mutatione terminos eſſe duplices poſitiuos nimirùm & priuantes. </
s
>
<
s
>Ita è ſemine fit animal, & ei
<
lb
/>
non animali, atque item ex nigro fit album, & ex non albo. </
s
>
<
s
>Sed quanquàm in omni mutatione
<
lb
/>
ineſt vtraque terminorum ratio, longè diſpar eſt in mutatione ſubſtantiæ, atque in ea quæ fit ſe
<
lb
/>
cundùm accidens. </
s
>
<
s
>Siquidem in ſubſtantiæ mutatione, termini proximi ſint priuantes, poſit in
<
lb
/>
autem remoti. </
s
>
<
s
>Nam mutatio ſubſtantiæ fit è non ſubſtantia: proptereà nihil habet ante ſe
<
lb
/>
aliter accidens à ſubſtantia ſeparari poſſet. </
s
>
<
s
>Quicquid enim eſt vel eſt ſubſtantia, vel accidens.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>At id ex quo ſubſtantia fit, ſubſtantia eſſe nequit, niſi poteſtate & per accidens, ne fateri coga
<
lb
/>
mur
<
expan
abbr
="
eã
">eam</
expan
>
eſſe antequàm fiat, neque
<
expan
abbr
="
itẽ
">item</
expan
>
accidens, quandò ſupponitur illi actu
<
expan
abbr
="
ſubſtãtia
">ſubſtantia</
expan
>
quę tum nul
<
lb
/>
la exiſtit: generatur
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
Inde ſequitur generationem eſſe mutationem totius in totum. </
s
>
<
s
>At verò
<
lb
/>
accidentis mutatio fit circum actu ſubſtantiam, ob
<
expan
abbr
="
eamq́
">eamque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>cauſſam eius termini proximi ſunt po
<
lb
/>
ſitiui,
<
expan
abbr
="
eaq́
">eaque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>mutatio totius non eſt. </
s
>
<
s
>Ergo ſiquis introſpiciat eius argumenti formam, falsò aſſum
<
lb
/>
ptum fuiſſe videbit. </
s
>
<
s
>Oppoſitionem contrariorum eſſe cauſſam primam motus, quippe quòd
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
præter id requiratur contraria terminos eſſe proximos tranſmutationis, qui cùm in ſubſtan
<
lb
/>
tia non ſint: etiam faciunt, quò minus in ſubſtantia ſit motus. </
s
>
<
s
>Sed quoniam vrgebit quempiam
<
lb
/>
auctoritas Ariſtotelis in ſubſtantia poſitiuam oppoſitionem eſſe negantis. </
s
>
<
s
>Prętereà quoniam om
<
lb
/>
nes illæ rationes quibus ipſe motum à mutatione ſeiungit, tanquam inter ſe commeantia
<
expan
abbr
="
motũ
">motum</
expan
>
<
lb
/>
accipiunt, atque contraria. </
s
>
<
s
>Nam ſi ibi non eſt motus, quia nec oppoſitio, cùm ſit in aliis muta
<
lb
/>
tionibus oppoſitio, erit igitur & motus. </
s
>
<
s
>Poſtremò omne id quod fit, fit ex eo quod non eſt, qua
<
lb
/>
tenus non eſt, quod autem habet hanc conditionem,
<
emph
type
="
italics
"/>
quatenus
<
emph.end
type
="
italics
"/>
, id etiam eſt primò. </
s
>
<
s
>Ergo in om
<
lb
/>
ni tranſmutatione ens & non ens erunt termini primi & proximi. </
s
>
<
s
>Sic non diſcrepabunt alij mo
<
lb
/>
tus à mutatione ſubſtantiæ. </
s
>
<
s
>Ad eum locum Ariſtotelis, duo dicere licet. </
s
>
<
s
>Primùm ipſum inqui
<
lb
/>
rere terminos proximos motus & mutationis, qui in ſubſtantia ſunt eſſe & non eſſe. </
s
>
<
s
>Nos verò ta
<
lb
/>
metſi collocauimus in ſubſtantia contraria,
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
idcirco dicimus ea terminos eſſe proximos tranſ
<
arrow.to.target
n
="
marg1322
"/>
<
lb
/>
mutationis, ſed remotos. </
s
>
<
s
>Atqui à proximis terminis prima tranſmutationis ratio conſtituitur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Poſſumus etiam dicere, Ariſtotelem ibi monſtrare ſubiectum formale tranſmutationis, hoc verò
<
lb
/>
eſt in generatione tota ſubſtantia, neque ſufficere oppoſitionem
<
expan
abbr
="
formarũ
">formarum</
expan
>
, ad id, vt mutatio ſub
<
lb
/>
ſtantiæ fiat inter contraria, quia cùm fiat ſecundùm totam ſubſtantiam, ſubſtantia tota toti ſub
<
lb
/>
ſtantiæ contraria non eſt, cùm ceteroquin accidentis mutatio proximè fiat ſecundùm formas ſo
<
lb
/>
las inter quas eſt oppoſitio. </
s
>
<
s
>ſiquidem accidentis compoſitio ſubiectum includat, quod eſt ſub
<
lb
/>
ſtantia, hæc verò in tali mutatione conſeruatur,
<
expan
abbr
="
nanq;
">nanque</
expan
>
homo fit albus, neque conſimile eſt ſubie
<
lb
/>
ctum in generatione, & cęteris motibus cum reliqui omnes ſubſtantiam actu requirant circum
<
lb
/>
quam mutatio fiat. </
s
>
<
s
>Et certè poſterior hæc ſolutio valdè implet animum meum, quia redditur
<
lb
/>
vera cauſſa, cur in accidentibus mutatio proximè fiat inter contraria, minimè verò in ſubſtantia.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Sic fit vt oppoſitio nihilominus ſit in ſubſtantia, non propterea tamen ea ſit prima ratio traſmu
<
lb
/>
tationis ſubſtantiæ, à qua motus ipſius appellatio ducebatur. </
s
>
<
s
>Et quanquam enitetur aduerſa
<
lb
/>
rius oſtendere oppoſitionem & motum eſſe reciproca, tamen neque id neceſſariò conſequitur,
<
lb
/>
neque poſtulas demonſtrationis Ariſtotelicę progreſſus. </
s
>
<
s
>quoniam Ariſtoteles argumentatur ſup
<
lb
/>
poſita ratione motus. </
s
>
<
s
>Si oppoſitio neceſſariò quæritur in conſtituendo motu, aut ſi motus eſt,
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1323
"/>
<
lb
/>
ibi quoque contraria reperiuntur, quæ .ſ. </
s
>
<
s
>ſint prima ratio motus, itaque efficitur vbi contraria
<
lb
/>
non ſint, quę ſint prima ratio motus, neque ibi fore motum. </
s
>
<
s
>Quod verò additur. </
s
>
<
s
>Inter acciden
<
lb
/>
tia quoque progreſſum eſſe ab eo quod eſt ad id quod non eſt: fateor equidem, & tunc aio pro
<
lb
/>
greſſum illum conſtituere mutationem. </
s
>
<
s
>Cùm verò inſtes: eos eſſe terminos proximos, quòd
<
lb
/>
ex eo quod non eſt, quatenus non eſt, illa mutatio fiat: Reſpondeo, vel ibi non diſtinxiſſe Ari
<
lb
/>
ſtotelem mutationem à motu, ſed vtranque communiter accepiſſe, & concepiſſe motum ſub ra
<
lb
/>
tione formali tranſmutationis, vel intelligi vocem
<
expan
abbr
="
illã
">illam</
expan
>
analogicè primum de ſubſtantia, deinde
<
lb
/>
de accidentibus, nanque & in ipſis eſt progreſſus ab ente ad non ens. </
s
>
<
s
>Ita vt ea vox,
<
emph
type
="
italics
"/>
quatenus
<
emph.end
type
="
italics
"/>
ana
<
lb
/>
logicè capiatur, non ſecundùm omneis illas conditioneis quæ 1. Poſt. deſcriptæ ſunt: nimirùm
<
lb
/>
quòd omni per ſe & neceſſario, necnon æqualiter conueniat aliquod attributum, ſed hoc loco
<
lb
/>
quòd vniuersè inſit: ſiquidem in omni tranſmutatione ſit ea
<
expan
abbr
="
terminorũ
">terminorum</
expan
>
oppoſitio. </
s
>
<
s
>Poſtremum
<
lb
/>
quoque tollitur hæc machina. </
s
>
<
s
>Cùm enim accipiatur, vbi ſunt contraria, ibi eſſe intentionem &
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
remiſsionẽ
">remiſsionem</
expan
>
. </
s
>
<
s
>Negamus. </
s
>
<
s
>Cùm approbes. </
s
>
<
s
>Omne plus & minus,
<
expan
abbr
="
inquiẽs
">inquiens</
expan
>
, fieri ex miſtura
<
expan
abbr
="
cõtrariorũ
">contrariorum</
expan
>
. </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>