Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
Scan
Original
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002341
">
<
pb
pagenum
="
198
"
xlink:href
="
025/01/202.jpg
"/>
inclinata fiſtula detumeſcat veſica, antequàm ſuperficies Mercurij ad illam
<
lb
/>
perveniat; vnde manifeſtè ſequitur, ideò aëra intra veſicam dilatari, &
<
lb
/>
tendi, quia ab ambiente tenſo quoquo verſum adducitur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002342
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002343
"> Ex alio experimento tenſam materiam eſſe in ſegmento CD,
<
lb
/>
ſatis efficaciter probari poſſe, arbitror; nimirum ex eo quòd, vt ſupra
<
lb
/>
dixiſti, Antime, pulpa digiti valide adducatur ab illa materia; exugatur
<
lb
/>
copioſus ſanguis; caro intumeſcat vberis ad inſtar; nec enim aëri extrin
<
lb
/>
ſeco hic effectus tribui poteſt, vt jam ſupra ſatis inculcaſti; immo ſi incli
<
lb
/>
netur fiſtula, cujus extremum B Mercurio immergitur, poſtquàm denuò
<
lb
/>
preſsè admotus eſt extremo aperto B, exugitur, vt antea, digitus, vber
<
lb
/>
que intumeſcit, denique vt res magis perſpicua fiat, admoto digito ex
<
lb
/>
tremo ori fiſtulæ ligneæ, vtrimque perviæ, altéque immerſo extremo illo,
<
lb
/>
cui preſsè digitus admotus eſt, ita vt nihil aquæ ſubingredi queat; licet
<
lb
/>
cylindrus aquæ gravitet in cylindrum aëris fiſtula contenti immerſum, non
<
lb
/>
tamen propterea exugitur digitus, intumeſcit digiti pulpa, aſſurgit vber;
<
lb
/>
ille igitur digiti admoti effectus ab aëris exterioris cylindro non procedit:
<
lb
/>
cuncta hæc, ni fallor, evincunt, intra CD materiam tenſam ineſſe; nec quid
<
lb
/>
quam in contrarium opponitur, quod expeditè ſolvi non poſſit; non dee
<
lb
/>
runt tibi, Antime, aliæ rationes. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002344
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002345
"> Non deſunt haud dubiè: en tibi vnam ex potiſſimis; ſi infun
<
lb
/>
datur aqua ſupra Mercurium EF, attollatúrque fiſtula, donec extremum
<
lb
/>
B ſuperet ſuperficiem EF, illico Mercurius IC aſſurgit tanto impetu ver
<
lb
/>
sùs D, vt quandoque præ nimia ictus vi, fiſtula diſſiliat; idem accidit, ſi
<
lb
/>
extremum ex Mercurio adductum in aëre ſtatuatur; idem etiam accidit ſi
<
lb
/>
valde inclinetur fiſtula; ingreditur enim Mercurius maximo cum impetu,
<
lb
/>
& versùs fundum D impactus maxima vi nonnunquam fiſtulam
<
lb
/>
frangit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002346
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocomus.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002347
"> Hunc effectum, dubio procul omni, exterioris aë
<
lb
/>
ris cylindro prævalenti attribuent, ſicut in libra, vbi alteri lan
<
lb
/>
ci majus pondus imponitur, hæc alteram lancem ſurſum attol
<
lb
/>
lit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002348
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002349
"> Acutè omnino, ad ſpeciem tamen, cùm reipſa hæc ratio legi
<
lb
/>
tima non ſit; nec enim tanto impetu pondus deſcendens aliud paulo mi
<
lb
/>
nus in altum tollit; ſed longè tardiore motu, quàm ſi pondus motu acce
<
lb
/>
lerato deorſum ſine impedimento ferretur; atqui cylindrus aëris, vt ipſi
<
lb
/>
fatentur, ejuſdem eſt ponderis cum ſegmento extante Mercurij IC, ef
<
lb
/>
fluente igitur modica Mercurij particula, ipſique ſuccedente particula
<
lb
/>
aquæ molis æqualis, minima eſt ponderum differentia; igitur quamvis
<
lb
/>
cylindrus aëris prævaleat, illud tamen modicum diſcrimen virium tantum
<
lb
/>
motum ciere non poteſt, quia ſcilicet motus acceleratus deorſum circa
<
lb
/>
initium tardiſſimus eſt, ſecus tamen motus tenſorum, vel compreſſorum;
<
lb
/>
nimirum corpus compreſſum ſtatim initio maxima (
<
emph
type
="
italics
"/>
vid. Figuram in pag.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
183.) vi erumpit; præterea ſuppponamus tubum geminum BCA, infun
<
lb
/>
datur aqua per os B; ſenſim hæc aſſurgit per canalem CA; ſit clavicula
<
lb
/>
ſeu verticillus in H, ita vt ſegmentum HA vacuum aqua relinquat, & </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>