Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002341
">
<
pb
pagenum
="
198
"
xlink:href
="
025/01/202.jpg
"/>
inclinata fiſtula detumeſcat veſica, antequàm ſuperficies Mercurij ad illam
<
lb
/>
perveniat; vnde manifeſtè ſequitur, ideò aëra intra veſicam dilatari, &
<
lb
/>
tendi, quia ab ambiente tenſo quoquo verſum adducitur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002342
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002343
"> Ex alio experimento tenſam materiam eſſe in ſegmento CD,
<
lb
/>
ſatis efficaciter probari poſſe, arbitror; nimirum ex eo quòd, vt ſupra
<
lb
/>
dixiſti, Antime, pulpa digiti valide adducatur ab illa materia; exugatur
<
lb
/>
copioſus ſanguis; caro intumeſcat vberis ad inſtar; nec enim aëri extrin
<
lb
/>
ſeco hic effectus tribui poteſt, vt jam ſupra ſatis inculcaſti; immo ſi incli
<
lb
/>
netur fiſtula, cujus extremum B Mercurio immergitur, poſtquàm denuò
<
lb
/>
preſsè admotus eſt extremo aperto B, exugitur, vt antea, digitus, vber
<
lb
/>
que intumeſcit, denique vt res magis perſpicua fiat, admoto digito ex
<
lb
/>
tremo ori fiſtulæ ligneæ, vtrimque perviæ, altéque immerſo extremo illo,
<
lb
/>
cui preſsè digitus admotus eſt, ita vt nihil aquæ ſubingredi queat; licet
<
lb
/>
cylindrus aquæ gravitet in cylindrum aëris fiſtula contenti immerſum, non
<
lb
/>
tamen propterea exugitur digitus, intumeſcit digiti pulpa, aſſurgit vber;
<
lb
/>
ille igitur digiti admoti effectus ab aëris exterioris cylindro non procedit:
<
lb
/>
cuncta hæc, ni fallor, evincunt, intra CD materiam tenſam ineſſe; nec quid
<
lb
/>
quam in contrarium opponitur, quod expeditè ſolvi non poſſit; non dee
<
lb
/>
runt tibi, Antime, aliæ rationes. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002344
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002345
"> Non deſunt haud dubiè: en tibi vnam ex potiſſimis; ſi infun
<
lb
/>
datur aqua ſupra Mercurium EF, attollatúrque fiſtula, donec extremum
<
lb
/>
B ſuperet ſuperficiem EF, illico Mercurius IC aſſurgit tanto impetu ver
<
lb
/>
sùs D, vt quandoque præ nimia ictus vi, fiſtula diſſiliat; idem accidit, ſi
<
lb
/>
extremum ex Mercurio adductum in aëre ſtatuatur; idem etiam accidit ſi
<
lb
/>
valde inclinetur fiſtula; ingreditur enim Mercurius maximo cum impetu,
<
lb
/>
& versùs fundum D impactus maxima vi nonnunquam fiſtulam
<
lb
/>
frangit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002346
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocomus.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002347
"> Hunc effectum, dubio procul omni, exterioris aë
<
lb
/>
ris cylindro prævalenti attribuent, ſicut in libra, vbi alteri lan
<
lb
/>
ci majus pondus imponitur, hæc alteram lancem ſurſum attol
<
lb
/>
lit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002348
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002349
"> Acutè omnino, ad ſpeciem tamen, cùm reipſa hæc ratio legi
<
lb
/>
tima non ſit; nec enim tanto impetu pondus deſcendens aliud paulo mi
<
lb
/>
nus in altum tollit; ſed longè tardiore motu, quàm ſi pondus motu acce
<
lb
/>
lerato deorſum ſine impedimento ferretur; atqui cylindrus aëris, vt ipſi
<
lb
/>
fatentur, ejuſdem eſt ponderis cum ſegmento extante Mercurij IC, ef
<
lb
/>
fluente igitur modica Mercurij particula, ipſique ſuccedente particula
<
lb
/>
aquæ molis æqualis, minima eſt ponderum differentia; igitur quamvis
<
lb
/>
cylindrus aëris prævaleat, illud tamen modicum diſcrimen virium tantum
<
lb
/>
motum ciere non poteſt, quia ſcilicet motus acceleratus deorſum circa
<
lb
/>
initium tardiſſimus eſt, ſecus tamen motus tenſorum, vel compreſſorum;
<
lb
/>
nimirum corpus compreſſum ſtatim initio maxima (
<
emph
type
="
italics
"/>
vid. Figuram in pag.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
183.) vi erumpit; præterea ſuppponamus tubum geminum BCA, infun
<
lb
/>
datur aqua per os B; ſenſim hæc aſſurgit per canalem CA; ſit clavicula
<
lb
/>
ſeu verticillus in H, ita vt ſegmentum HA vacuum aqua relinquat, & </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>