Lucretius, De rerum natura: Libri Sex, 1566

Page concordance

< >
Scan Original
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
< >
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="6">
            <p type="main">
              <s id="s.001625">
                <pb xlink:href="079/01/244.jpg" pagenum="195"/>
              Ut nulla posset ratione explerier umquam:
                <lb/>
              Partim quod taetro quasi conspurcare sapore
                <lb/>
              Omnia cernebat, quaecumque receperat intus.</s>
              <s id="s.001626">
                <lb/>
              Veridicis igitur purgavit pectora dictis;
                <lb/>
              Et finem statuit cuppedinis, atque timoris:
                <lb/>
              Exposuitque bonum summum, quo tendimus omnes,
                <lb/>
              Quid foret; atque viam monstravit, tramite prono,
                <lb/>
              Qua possemus ad id recto contendere cursu;
                <lb/>
              Quidve mali foret in rebus mortalibus passim,
                <lb/>
              Quod fluret naturai, varieque volaret;
                <lb/>
              Seu casu, seu vi quod sic natura parasset:
                <lb/>
              Et quibus e portis occurri cuique deceret.</s>
              <s id="s.001627">
                <lb/>
              Et genus humanum frustra plerumque probavit
                <lb/>
              Volvere curarum tristis in pectore fluctus.</s>
              <s id="s.001628">
                <lb/>
              Nam veluti pueri trepidant, atque omnia caecis
                <lb/>
              In tenebris metuunt: sic nos in luce timemus
                <lb/>
              Interdum, nihilo quae sunt metuenda magis, quam
                <lb/>
              Quae pueri in tenebris pavitant, finguntque futura.</s>
              <s id="s.001629">
                <lb/>
              Hunc igitur terrorem animi, tenebrasque necesse est
                <lb/>
              Non rady solis, nec lucida tela diei
                <lb/>
              Discutiant, sed naturae species, ratioque:
                <lb/>
              Quo magis inceptum pergam pertexere dictis.</s>
              <lb/>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001630">Et quoniam docui mundi mortalia templa
                <lb/>
              Esse, & nativo consistere corpore caelum;
                <lb/>
              Et quaecumque in eo fiunt, fierique necesse est,
                <lb/>
              Pleraque dissolui: quae restant percipe porro:
                <lb/>
              Quandoquidem semel insignem conscendere currum
                <lb/>
              Ventorum exhortantur spes; atque obvia rursum
                <lb/>
              Quae fuerant, sunt placato conversa favore.</s>
              <s id="s.001631">
                <lb/>
              Cetera quae fieri in terris, caeloque tuentur
                <lb/>
              Mortales, pavidis cum pendent mentibus saepe,
                <lb/>
              Efficiunt animos humilis formidine divum;
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>
Impressum