Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002349
">
<
pb
pagenum
="
199
"
xlink:href
="
025/01/203.jpg
"/>
tamdiu infundatur per os B, donec aqua perveniat ad ſummum verticem
<
lb
/>
B, tum volvatur verticillus H, illico aqua aſcendit in A, non tamen
<
lb
/>
tanto cum impetu; idem fit, ſi Mercurius infundatur; ex quo deduco
<
lb
/>
tantam vim motus, (
<
emph
type
="
italics
"/>
vid. Figuram in pag.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
184.) vel impetus aſſurgentis Mer
<
lb
/>
curij per CD, non eſſe à pondere cylindri aëris, cùm par ſit vtrimque ra
<
lb
/>
tio; idem probari poterit in canali tantulùm inflexo vel incurvato; nempe
<
lb
/>
licèt in altero brachio prævaleat aquæ pondus, non tamen ea propter tan
<
lb
/>
ta vi impetus aſſurgit in altero; accedit, quòd eadem vi, ſurſum Mercu
<
lb
/>
rius adducitur, qua digiti preſsè affixi pulpa ſeu caro; hæc autem à mate
<
lb
/>
ria tenſa
<
expan
abbr
="
dũtaxat
">duntaxat</
expan
>
adducitur, cùm nulla alia cauſa applicata ſit; denique licet
<
lb
/>
hic effectus æquè attribui poſſet cylindro aëris, ac tenſæ in ſegmento C
<
lb
/>
D materiæ, cùm tamen aliqua ſint in hoc caſu, quæ cylindrus aëris ſal
<
lb
/>
vare non poteſt, licèt ſuppoſita illa materia tenſa optimè ſalventur; non eſt
<
lb
/>
dubium, quin totus effectus huic potiùs, quàm illi cauſæ attribuen
<
lb
/>
dus ſit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002350
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocom.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002351
"> Demus igitur in ſegmento CD materiam tenſam con
<
lb
/>
tineri; quid inde? </
s
>
<
s
id
="
s.002352
">an fortè illa Mercurij ſegmentum CI ſu
<
lb
/>
ſtinet? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002353
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002354
"> Haud dubiè, cùm dilatari ac tendi vltra non poſſit: vnde vide
<
lb
/>
tur eſſe quoddam quaſi ęquilibrium, ita vt nec materia tenſa attollere poſſit
<
lb
/>
majus pondus Mercurij, quam CI, neque hoc pondus Mercurij dilatare vl
<
lb
/>
tra materiam tenſam in CD. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002355
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002356
"> Non ita profectò res ſe habet, Auguſtine; nam ſi hoc eſſet,
<
lb
/>
quo altius eſſet ſegmentum materiæ tenſæ CD, majore vi polleret addu
<
lb
/>
ctiva, vt ita loquar: igitur Mercurium ſupra C attolleret; infra C verò,
<
lb
/>
quò brevius eſſet illius ſegmentum; quod omnibus experimentis repu
<
lb
/>
gnat; ſive enim longior, ſive brevior ſit fiſtula, modò ſit paulo altior
<
lb
/>
IC ; æquale ſemper ſegmentum Mercurij extat; dicerem igitur, data
<
lb
/>
præfa ta hypotheſi materiæ tenſæ, Mercurium ipſi adhærere; hanc verò
<
lb
/>
fiſtulæ, iuxta Naturæ inſtitutum, de quo ſupra, vnde ſuſtinetur Mercurij
<
lb
/>
ſegmentum IC ab illa vi, quæ fiſtulam ſuſtinet, ita prorſus ſcyphus ex
<
lb
/>
aqua non plènè eductus, ſecum aquam adducit, cujus pondus is profectò
<
lb
/>
ſentit, qui ſcyphum ſuſtinet; ſic Mercurius breviorem fiſtulam ſegmento
<
lb
/>
IC totam occupat, licèt immergatur in Mercurium EF ; adhæret enim
<
lb
/>
Mercurius vitro, & ab eo ſuſtinetur, qui fiſtulam ſuſtentat; vbi verò al
<
lb
/>
tior eſt fiſtula, & tantùm eſt Mercurij pondus quantum requiritur ad ex
<
lb
/>
primendam, exugendam, educendam, eliciendam illam materiam ten
<
lb
/>
ſam, vndecunque tandem exugatur, de quo infra, deſcendit Mercurius
<
lb
/>
in CI, adhærétque materiæ tenſæ, & hæc fiſtulæ; ita vt fiſtula ſuſtineri
<
lb
/>
non poſſit, niſi ſimul tum materia, tum Mercurius extans ſuſtineatur. </
s
>
<
s
id
="
s.002357
">Sup
<
lb
/>
poſita igitur illa materia tenſa, ſegmentum Mercurij CI non ſuſtinetur à
<
lb
/>
cylindro aëris, ſaltem ſolo, nam illo etiam ſublato, cùm pondus Mercurij CI
<
lb
/>
æquale ſit reſiſtentiæ, qua materia tenſa in ſegmento CD majori tenſioni </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>