203197LIBER VIII.
profectò compellimur:
eſt autem principium boc.
Cùm
enim ſint tria, principium, inquam, medium, atq; finis: me-
dium utrunq; eſt ad utrunq; : & numero quidẽ eſt unum: ra
tione autem duo. Præterea aliud eſt eſſe potentia, aliud
actu. Quare quoduis rectæ lineæ punctum, quod inter ex-
trema eſt collocatum, potentia quidẽ eſt medium, actu uerò
non eſt, ſi non id quod fertur eam diuiſerit, constiterit´ que
atque inceperit rurſus moueri. Hoc autem pacto, medium
ipſum principium fit, & finis: principium quidẽ posterio
ris, finis autem primæ. Dico autem ſi id quod fertur, atque
ſit D in ipſo constiterit B, & rurſus feratur ad C, ſed cùm
continuè fertur, nec adſuiſſe, nec abfuiſſe in puncto B po-
teſt, ſed eſſe ſolùm in ipſo nunc: in tempore uerò nullo, niſi
in eo toto, cuius nunc ipſum diuiſio eſt. Quòd ſi adfuiſ-
ſe quiſpiam, & abfuiſſe poſuerit, ſemper ipſum D ſtabit
cùm ſertur: impoßibile eſt enim ipſum D in B adfuiſſe, ſi-
mulac abfuiſſe: ergo in alio tẽporis, atq; alio puncto. Tem-
pus igitur id erit, quod eſt inter puncta tẽporis illa. Qua-
re D quieſcet in B & in cæteris identidem punctis: quip-
pe cùm ſit eadem in omnibus ratio. Cùm autem D, quod
fertur, utetur B medio, principio, atq; fine, conſistat ipſum
neceſſe eſt: propterea quòd illud duo perinde facit, atque ſi
illud ita mente perceperit. Sed ab A quidem puncto, ut à
principio, abſuit, in C uerò fuit, cùm moueri deſierit, ſtete-
ritq́. Quapropter & ad dubitationem hoc eſt dicendum,
habet enim bic locus banc dubitationem. Nam ſi ſint duæ
lineæ rectæ A B C & D E, quarum D E ſit æqualis B C
& F mobile ex A continuò moueatur ad C atq; cùm eſt in
B puncto G mobile ex D ad E uniformiter, eademq́ cele-
ritate feratur, G prius accedet ad E quàm F ad
enim ſint tria, principium, inquam, medium, atq; finis: me-
dium utrunq; eſt ad utrunq; : & numero quidẽ eſt unum: ra
tione autem duo. Præterea aliud eſt eſſe potentia, aliud
actu. Quare quoduis rectæ lineæ punctum, quod inter ex-
trema eſt collocatum, potentia quidẽ eſt medium, actu uerò
non eſt, ſi non id quod fertur eam diuiſerit, constiterit´ que
atque inceperit rurſus moueri. Hoc autem pacto, medium
ipſum principium fit, & finis: principium quidẽ posterio
ris, finis autem primæ. Dico autem ſi id quod fertur, atque
ſit D in ipſo constiterit B, & rurſus feratur ad C, ſed cùm
continuè fertur, nec adſuiſſe, nec abfuiſſe in puncto B po-
teſt, ſed eſſe ſolùm in ipſo nunc: in tempore uerò nullo, niſi
in eo toto, cuius nunc ipſum diuiſio eſt. Quòd ſi adfuiſ-
ſe quiſpiam, & abfuiſſe poſuerit, ſemper ipſum D ſtabit
cùm ſertur: impoßibile eſt enim ipſum D in B adfuiſſe, ſi-
mulac abfuiſſe: ergo in alio tẽporis, atq; alio puncto. Tem-
pus igitur id erit, quod eſt inter puncta tẽporis illa. Qua-
re D quieſcet in B & in cæteris identidem punctis: quip-
pe cùm ſit eadem in omnibus ratio. Cùm autem D, quod
fertur, utetur B medio, principio, atq; fine, conſistat ipſum
neceſſe eſt: propterea quòd illud duo perinde facit, atque ſi
illud ita mente perceperit. Sed ab A quidem puncto, ut à
principio, abſuit, in C uerò fuit, cùm moueri deſierit, ſtete-
ritq́. Quapropter & ad dubitationem hoc eſt dicendum,
habet enim bic locus banc dubitationem. Nam ſi ſint duæ
lineæ rectæ A B C & D E, quarum D E ſit æqualis B C
& F mobile ex A continuò moueatur ad C atq; cùm eſt in
B puncto G mobile ex D ad E uniformiter, eademq́ cele-
ritate feratur, G prius accedet ad E quàm F ad