204198PHYSICORVM ARIST.
perueniet C:
quod enim prius receßit, ac abijt, id prius ac-
cedat neceſſe eſt: non ergo F mobile, ſimul in B puncto
fuit, atque abfuit ab eodem, idcirco & posterius accedit ad
C. nam ſi fuit, ac ab fuit ſimul, non posterius ad termimum
perueniet C, ſed ſtet in illo neceſſe eſt. Non eſt igitur po-
nendum, cum F fuit in B ſimul G ipſum ex D moueri: nam
ſi F in puncto fuerit B abfuerit etiam ab eodem, atque non
ſimul: at in diuiſione temporis, in illo, & non in tempore
erat. Igitur id quidem in continua magnitudine impoßi-
bile eſt, hoc diceremodo: in eo uerò quod redit, atque refle-
ctitur, hoc ſoluere pacto neceſſe eſt. Nam ſi A feratur è B
in C rurſus´ querediens è C in B moueatur, ipſo C tum ex-
tremo, & principio utitur nimirùm & fine, uno inquam
puncto uti duobus. Quocirca conſistat ipſum neceſſe eſt,
& non ſimul acceßit ad C & receßit à C alioqui ibi ſi-
mul erit, atque non erit in eodem temporis puncto. At ue-
rò non eſt dicenda ea ſolutio, quam antea diximus: dici
nanque non poteſt A mobile in diuiſione temporis in ipſo
C eſſe, & nec adfuiſſe nec abfuiſſe: ad finem enim accedat
neceſſe eſt, qui quidẽ eſt actu, non potentia finis: etenim id
quidem quod eſt in medio, potentia eſt: at boc eſt actu, atq;
finis eſt, cùm pergitur ſurſum, principium uerò, cùm itur
deorſum. Et ipſorum ergo motuum ſimili modo: ſtet igi-
tur id, quod redit ſuper linea recta neceſſe eſt: quæ cùm
ita ſint, continuus ſuper linea recta perpetuus motus eſſe
non poteſt. Eodem autem modo & ijs eſt obuiandum, qui
Zenonis rationem interrogant, cenſent´ que ſi ſemper dimi
dium tranſire oporteat, dimidia uerò ſint infinita, & infi-
nitorum tranſitio eſſe non poßit, motum nõ eſſe, neq; poſſe
quicquam moueri. Aut ut quidam banc eandem
cedat neceſſe eſt: non ergo F mobile, ſimul in B puncto
fuit, atque abfuit ab eodem, idcirco & posterius accedit ad
C. nam ſi fuit, ac ab fuit ſimul, non posterius ad termimum
perueniet C, ſed ſtet in illo neceſſe eſt. Non eſt igitur po-
nendum, cum F fuit in B ſimul G ipſum ex D moueri: nam
ſi F in puncto fuerit B abfuerit etiam ab eodem, atque non
ſimul: at in diuiſione temporis, in illo, & non in tempore
erat. Igitur id quidem in continua magnitudine impoßi-
bile eſt, hoc diceremodo: in eo uerò quod redit, atque refle-
ctitur, hoc ſoluere pacto neceſſe eſt. Nam ſi A feratur è B
in C rurſus´ querediens è C in B moueatur, ipſo C tum ex-
tremo, & principio utitur nimirùm & fine, uno inquam
puncto uti duobus. Quocirca conſistat ipſum neceſſe eſt,
& non ſimul acceßit ad C & receßit à C alioqui ibi ſi-
mul erit, atque non erit in eodem temporis puncto. At ue-
rò non eſt dicenda ea ſolutio, quam antea diximus: dici
nanque non poteſt A mobile in diuiſione temporis in ipſo
C eſſe, & nec adfuiſſe nec abfuiſſe: ad finem enim accedat
neceſſe eſt, qui quidẽ eſt actu, non potentia finis: etenim id
quidem quod eſt in medio, potentia eſt: at boc eſt actu, atq;
finis eſt, cùm pergitur ſurſum, principium uerò, cùm itur
deorſum. Et ipſorum ergo motuum ſimili modo: ſtet igi-
tur id, quod redit ſuper linea recta neceſſe eſt: quæ cùm
ita ſint, continuus ſuper linea recta perpetuus motus eſſe
non poteſt. Eodem autem modo & ijs eſt obuiandum, qui
Zenonis rationem interrogant, cenſent´ que ſi ſemper dimi
dium tranſire oporteat, dimidia uerò ſint infinita, & infi-
nitorum tranſitio eſſe non poßit, motum nõ eſſe, neq; poſſe
quicquam moueri. Aut ut quidam banc eandem