1eſſe duplam ſequatur ex tuis principiis, veluti præmo
nitum eſt. Poſtremò te vitiosè id oſtendere, quatenus
aſſumis vnum ex tuis principiis, cum quo Propoſitio
huiuſmodi non cohæreſcat: cùm id non ſufficiat, niſi
oſtendas; te aut non habere aliud principium, quàm
aſſumptum hoc: aut habere quidem, ſed ex nullo ta
men ipſorum illam conſequi: aut habere iure eam de te
ſiduciam, vt impoſſibile ſit te tibi contradicere, ac
non clarè perſpicere quid ex principio quolibet vel ſe
quatur, vel non ſequatur.
nitum eſt. Poſtremò te vitiosè id oſtendere, quatenus
aſſumis vnum ex tuis principiis, cum quo Propoſitio
huiuſmodi non cohæreſcat: cùm id non ſufficiat, niſi
oſtendas; te aut non habere aliud principium, quàm
aſſumptum hoc: aut habere quidem, ſed ex nullo ta
men ipſorum illam conſequi: aut habere iure eam de te
ſiduciam, vt impoſſibile ſit te tibi contradicere, ac
non clarè perſpicere quid ex principio quolibet vel ſe
quatur, vel non ſequatur.
Eam certe, vt legitimam admittis?
Quin imò quàm varias ob cauſſas cenſeam reiicien
dam, tanquam ſpuriam, habes.
dam, tanquam ſpuriam, habes.
At, quod à te inexspectatum fuit, addis (quod in pari
caſu etiam aliàs facis) inde vel maximè mea decreta reuelli,
quòd ex iis adeò pugnantia concludantur.
caſu etiam aliàs facis) inde vel maximè mea decreta reuelli,
quòd ex iis adeò pugnantia concludantur.
Quamobrem verò id à me eſſe debuit inexſpecta
tum; tibi præſertim, viro ſapienti, cui nihil continge
re ex inopinato debet? An quia putâras non debere
me tua decreta expendere, ſed in tua verba, quaſi man
cipium domino addictum iurare? An quia volueras,
vt ſi quid falſum, aut repugnans occurreret, id non
tam lenirem, vt conatus ſum facere, quàm omninò diſ
ſimularem? An quia contenderas, vt quicquid id fo
ret, nihil aliud, quam plauderem, & nihil conſcientiam
reueritus, creditæ mihi veritati remitterem nuncium, vt
tibi adularer? Horum nihil credo: ſed tamen non ſa
tis perſpicio, quî id fecerim præter tuam ſpem; niſi
quòd iſtorum tuorum decretorum tanta perſuaſione
certus fueris, vt quemadmodum eatenus incideras in
tum; tibi præſertim, viro ſapienti, cui nihil continge
re ex inopinato debet? An quia putâras non debere
me tua decreta expendere, ſed in tua verba, quaſi man
cipium domino addictum iurare? An quia volueras,
vt ſi quid falſum, aut repugnans occurreret, id non
tam lenirem, vt conatus ſum facere, quàm omninò diſ
ſimularem? An quia contenderas, vt quicquid id fo
ret, nihil aliud, quam plauderem, & nihil conſcientiam
reueritus, creditæ mihi veritati remitterem nuncium, vt
tibi adularer? Horum nihil credo: ſed tamen non ſa
tis perſpicio, quî id fecerim præter tuam ſpem; niſi
quòd iſtorum tuorum decretorum tanta perſuaſione
certus fueris, vt quemadmodum eatenus incideras in
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib