206200PHYSICORVM ARIST.
gitudine pertrãſeat quiſpiam infinita, partim poſſe, partim
fierinon poſſe, dicamus oportet. Sienim infinita ſint actu,
fieri nequit: ſin uerò potentia, fieri poteſt. Quinanq; moue
tur cõtinuè, per accidẽs ſanè non ſimpliciter infinita tranſ-
iuit: accidit enim line æ, ut dimidia ſint in finita, ſubstãtia ue-
rò ipſius diuerſa eſt, atq; eſſe. Atqui per ſpicuum etiam eſt, ſi
quiſpiam temporis punctũ, quod prius posteriusq́; diuidit,
non posteriori tẽpori, reſpectu rei tribuat ſemper idem eſſe
ſimul, atque non eſſe: & cùm eſt ortum, non eſſe: punctum
igitur temporis utriſq; cõmune eſt, & priori inquã poste-
riorí que, & unum, ac idem eſt numero, ratione uerò non
idem: alterius enim finis, alterius principium eſt: at reſpectu
rei: posterioris eſt ſemper affectus. Sit tempus quidem A C
B. Res autẽ D quæ quidem in A C tempore ſit alba, in C B
uerò non alba: in ipſo ergo C alba eſt ſimul, atq; non alba,
in quouis nanq; tẽporis A C puncto, licet ipſum D uerè di
cere album eſſe, ſitoto tempore illo eſt album, & in quo-
libet etiam ipſius B C non album eſſe. C uerò eſt in utriſq; :
nõ eſt igitur dandũ in omni tẽporis A C puncto, D album
eſſe, ſed in quouis præter ultimum C hoc autem iam ipſum
posterius eſt: & ſi non album fiebat, & ſi album corrum-
pebatur in A C toto, factum eſt ſanè, aut corruptum in C
quare album, aut non album eſſe, primum in illo uerè dice-
re licet: uel cùm eſt, ortum non eſt, & cùm corruptum eſt,
erit: aut album, aut non album, & ens omnino, atq; non ens
ſimul eſſe, neceſſe eſt. Quòd ſi id generetur, neceſſe eſt quod
prius non eſt, & cùm generatur non eſt, fieri profectò non
poteſt ut tempus in indiuidua tempora diuidatur. Nam ſi in
A tempore, D ipſum album fiebat, factum eſt autem ſimul,
& eſt in alio indiuiduo tempore B hærente tempori A ſi
fierinon poſſe, dicamus oportet. Sienim infinita ſint actu,
fieri nequit: ſin uerò potentia, fieri poteſt. Quinanq; moue
tur cõtinuè, per accidẽs ſanè non ſimpliciter infinita tranſ-
iuit: accidit enim line æ, ut dimidia ſint in finita, ſubstãtia ue-
rò ipſius diuerſa eſt, atq; eſſe. Atqui per ſpicuum etiam eſt, ſi
quiſpiam temporis punctũ, quod prius posteriusq́; diuidit,
non posteriori tẽpori, reſpectu rei tribuat ſemper idem eſſe
ſimul, atque non eſſe: & cùm eſt ortum, non eſſe: punctum
igitur temporis utriſq; cõmune eſt, & priori inquã poste-
riorí que, & unum, ac idem eſt numero, ratione uerò non
idem: alterius enim finis, alterius principium eſt: at reſpectu
rei: posterioris eſt ſemper affectus. Sit tempus quidem A C
B. Res autẽ D quæ quidem in A C tempore ſit alba, in C B
uerò non alba: in ipſo ergo C alba eſt ſimul, atq; non alba,
in quouis nanq; tẽporis A C puncto, licet ipſum D uerè di
cere album eſſe, ſitoto tempore illo eſt album, & in quo-
libet etiam ipſius B C non album eſſe. C uerò eſt in utriſq; :
nõ eſt igitur dandũ in omni tẽporis A C puncto, D album
eſſe, ſed in quouis præter ultimum C hoc autem iam ipſum
posterius eſt: & ſi non album fiebat, & ſi album corrum-
pebatur in A C toto, factum eſt ſanè, aut corruptum in C
quare album, aut non album eſſe, primum in illo uerè dice-
re licet: uel cùm eſt, ortum non eſt, & cùm corruptum eſt,
erit: aut album, aut non album, & ens omnino, atq; non ens
ſimul eſſe, neceſſe eſt. Quòd ſi id generetur, neceſſe eſt quod
prius non eſt, & cùm generatur non eſt, fieri profectò non
poteſt ut tempus in indiuidua tempora diuidatur. Nam ſi in
A tempore, D ipſum album fiebat, factum eſt autem ſimul,
& eſt in alio indiuiduo tempore B hærente tempori A ſi
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib