HIERONYMVS BORRIVS
PETRO VICTORIO. S.
PETRO VICTORIO. S.
Homo qui ratione viuit, non ſolum ab aliis inuen
ta cognoſcere, amplificare, & meliora reddere, ſed
& noua reperire poteſt: acutum enim & efficax
humanum ingenium quolibet ancipiti gladio pe
netrantius ad omnium vſque medullas pertingit,
rerum quę ibi abditæ latitant vim & naturam in
troſpicit, vt videat, quid ſint, quid inter illas inter
ſit, quid moliantur, & agant: quamobrem, quæ alij non viderint, vi
dere cuilibet in promptu eſt. Ego, qui homo ſum, tametſi tenui inge
nio præditus, multa ſæpenumero, quæ nouitatis ſpeciem quamdam
præſeferre videntur mecum ipſe excogito: ea ſimulatque excogitaui
ad æquam veritatis lancem expendo quorumdam communium lo
corum, quos non aliis, ſed vni mihi meo marte affabre conſtruxi;
quorum breuis complexus id omne continet, quod vniuerſi ambitu
comprehenditur: ſi ſub aliquo meorum locorum inueniuntur, in
apertum prodeunt, non vt mea à me nuper excogitata, ſed vt à peran
tiquis illis Philoſophis iam diu inuenta, ex quorum primis fonti
bus loci mei communes manarunt: itaque aut ſcribuntur, aut de
ſuperiore illo primo loco, quo me nihil omnino ambientem, aut ea
dere nihil prorſus cogitantem. Franciſcus Medices ad rem medi
cam Piſis publicè profitendam acciuit, conſentienti concordique
meorum auditorum coronæ his aut non diſſimilibus verbis expen
denda proponuntur. Hæc Ariſtoteles docuit, illa Plato diſputauit.
Hæc à Galeno ſcripta, illa ab Hyppocrate poſteritati conſignata fue
runt: quibus artibus, tum meæ doctrinæ fidem, tum mihi aucto
ritatem conciliaturum facile ſpero: meæ quidem doctrinæ: quia
qui me diſputantem audiunt, vel etiam in uiti & reluctantes dicere
coguntur, maximam Borrij verbis adhibendam eſſe fidem, quod non
ipſe, ſed præſtantiſſimi illi bonarum artium proceres in illius ore
loquantur: mihi quia me non ſuperbum, non vanitate inflatum ac
tumentem, non ingratum, ſed humilem, modeſtum, ac meis illis præ
ceptoribus, de quorum ſapientia ſum quicquid ſum, gratum iudica
bunt: quando mea omnis doctrina illis (vt par eſt) accepta refertur.
At ſi meæ cogitationes ſub meis communibus locis adinuentæ non
fuerint, aut tamquam grauiter ſuſpectæ ſtatim ſupprimuntur, aut con
ta cognoſcere, amplificare, & meliora reddere, ſed
& noua reperire poteſt: acutum enim & efficax
humanum ingenium quolibet ancipiti gladio pe
netrantius ad omnium vſque medullas pertingit,
rerum quę ibi abditæ latitant vim & naturam in
troſpicit, vt videat, quid ſint, quid inter illas inter
ſit, quid moliantur, & agant: quamobrem, quæ alij non viderint, vi
dere cuilibet in promptu eſt. Ego, qui homo ſum, tametſi tenui inge
nio præditus, multa ſæpenumero, quæ nouitatis ſpeciem quamdam
præſeferre videntur mecum ipſe excogito: ea ſimulatque excogitaui
ad æquam veritatis lancem expendo quorumdam communium lo
corum, quos non aliis, ſed vni mihi meo marte affabre conſtruxi;
quorum breuis complexus id omne continet, quod vniuerſi ambitu
comprehenditur: ſi ſub aliquo meorum locorum inueniuntur, in
apertum prodeunt, non vt mea à me nuper excogitata, ſed vt à peran
tiquis illis Philoſophis iam diu inuenta, ex quorum primis fonti
bus loci mei communes manarunt: itaque aut ſcribuntur, aut de
ſuperiore illo primo loco, quo me nihil omnino ambientem, aut ea
dere nihil prorſus cogitantem. Franciſcus Medices ad rem medi
cam Piſis publicè profitendam acciuit, conſentienti concordique
meorum auditorum coronæ his aut non diſſimilibus verbis expen
denda proponuntur. Hæc Ariſtoteles docuit, illa Plato diſputauit.
Hæc à Galeno ſcripta, illa ab Hyppocrate poſteritati conſignata fue
runt: quibus artibus, tum meæ doctrinæ fidem, tum mihi aucto
ritatem conciliaturum facile ſpero: meæ quidem doctrinæ: quia
qui me diſputantem audiunt, vel etiam in uiti & reluctantes dicere
coguntur, maximam Borrij verbis adhibendam eſſe fidem, quod non
ipſe, ſed præſtantiſſimi illi bonarum artium proceres in illius ore
loquantur: mihi quia me non ſuperbum, non vanitate inflatum ac
tumentem, non ingratum, ſed humilem, modeſtum, ac meis illis præ
ceptoribus, de quorum ſapientia ſum quicquid ſum, gratum iudica
bunt: quando mea omnis doctrina illis (vt par eſt) accepta refertur.
At ſi meæ cogitationes ſub meis communibus locis adinuentæ non
fuerint, aut tamquam grauiter ſuſpectæ ſtatim ſupprimuntur, aut con
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib