Gassendi, Pierre, De proportione qua gravia decidentia accelerantur, 1646

Page concordance

< >
Scan Original
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
< >
page |< < of 360 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000159">
                <pb xlink:href="028/01/021.jpg"/>
                <emph type="italics"/>
              parti, non ab Authore fuit delectum, ſed
                <expan abbr="ſuppeditatũ">ſuppeditatum</expan>
              à R. P.
                <lb/>
              qui tametſi alicubi non probet ex ijs ſex minutis quatuor priori
                <lb/>
              dimidio, & duo poſteriori attribui: id tamen tum ex varijs
                <lb/>
              eius principijs deducitur: tum recipit Author deducturum ſe
                <lb/>
              eadem, & plura incommoda, ex quacumque alia diſtributione
                <lb/>
              eius numeri, aut alterius à R. P. facienda: ſi modò ſemper
                <lb/>
              velocitates habere ſe vt spatia ſupponat.
                <emph.end type="italics"/>
              A p. </s>
              <s id="s.000160">181. in 191. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000161">ART. XXXIX. XL. XLI. XLII.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.000162">De Ratione continuò dupla, qua ſpatia de­
                <lb/>
              curri temporibus æqualibus R. P. contendit. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000163">
                <emph type="italics"/>
              Mirum, velle adhûc R. P. incipere acceleratum motum
                <lb/>
              à primæ partis medio, non ab ipſo eius principio; & maximè
                <lb/>
              quidem, cùm aliunde velit velocitates eſſe vt spatia, spatiive
                <lb/>
              parteis, quarum vna ſit tota prima, non dimidium primæ: ac
                <lb/>
              inſignes prætereà ſuboriantur difficultates ex eo, quòd dum
                <lb/>
              ad obiecta de ſubdiuiſione prioris dimidij in alia, aliaque dimi­
                <lb/>
              dia reſpondet, standum ait alicubi, quòd diuiſio eſſe in Phy­
                <lb/>
              ſicas parteis infinita non valeat, & ibi tamen standum, vbi
                <lb/>
              tot partes adhûc ſuperſunt, vt ex ijs ratio accelerati motus
                <lb/>
              perfectè intelligatur. </s>
              <s id="s.000164">Quippe cùm inter cætera aſſumpto
                <lb/>
              caſu ex Luna, Sole, aut Firmamento, & aſſumpta particula
                <lb/>
              prima Phyſicè diuidua, in qua reperiri debeant dimidium
                <lb/>
              inferius, ac in ipſo triens, quadrans, & tot fragmenta cætera,
                <lb/>
              quot ſunt partes ipſi primæ æquales in toto illo ſpatio, quotque
                <lb/>
              etiam diſtingui poßunt in ſuperiore dimidio; incredibilis ſit
                <lb/>
              partium numerus, per quas in priore dimidio contentas opor­
                <lb/>
              teat motum peragi, priuſquam incipiat accelerari; & in qui­
                <lb/>
              bus tamen conſiſtendum ſit, quòd diuiſio vlteriùs fieri in duo
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>