210204PHYSICORVM ARIST.
ſuſcipere.
Præterea generationẽ atq;
corruptionem, alte-
rationem eſſe dicunt. Ratio uerò nostra nunc dixit nullo
quicquã omnino motu præter conuerſionẽ cõtinuè moue_
ri poſſe. Quare nec alteratione, nec accretione, decretio-
neúe. Hæc igitur ſatis ſint dicta, ad demonstrandum nullam
infinitã eſſe mutationem, aut continuã, præter ipſam ſolam
conuerſionẽ. Ipſam autem conuerſionẽ, lationũ omnium
eſſe primã, perſpicuum inde fieri potest: omnis enim latio
aut circularis eſt, aut recta, aut mixta, ſicut & anteà dixi-
mus. At hac quidem illas priores eſſe neceſſe eſt: ex illis
enim constat, ut patet. Recta uerò circularis eſt prior: eſt
enim ſimplex, perfectaq́; magis. Fieri igitur non poteſt,
ut ſuper infinita linea recta quicquã feratur: nõ eſt enim id
in ratione rerum, quod hoc pacto dicitur infinitũ: at neq; ſi
eſſet, moueretur quicquã omnino: nõ enim id fit, quod im-
poßibile eſt. Impoßibile autẽ eſt, ut patet tranſire quippiã
infinitum. Ea uerò latio, quæ ſuper finita recta linea fit, ſi
reflectatur, compoſita erit profectò, duoq́; motus: ſi nõ re-
flectatur, imperfecta, ac corruptibilis. At imperfecto per-
fectum, & incorruptibile corruptibili, natura prius eſſe,
& ratione, atque tempore constat. Hiſce præterea motus
qui perpetuus eſſe poteſt prior eſt eo, qui perpetuus eſſe
nequit: at conuerſio quidem perpetua eſſe poteſt: cæterorũ
autem motuũ, nullus perpetuus eſſe poteſt: ſtatus enim fiat
oportet, qui cùm eſt, corruptus eſt iam ipſe motus, atque
euanuit. Atqui rectè, cum rationeq́; accidit, conuerſio-
nem unum eſſe motum, atque continuum, & non eam latio-
nem, qua ſuper recta linea pergitur: huius enim princi-
pium, & finis, & medium definitum eſt: & uniuerſa hæc
ſunt in ipſa. Quo fit, ut id ſit unde incipiat quod
rationem eſſe dicunt. Ratio uerò nostra nunc dixit nullo
quicquã omnino motu præter conuerſionẽ cõtinuè moue_
ri poſſe. Quare nec alteratione, nec accretione, decretio-
neúe. Hæc igitur ſatis ſint dicta, ad demonstrandum nullam
infinitã eſſe mutationem, aut continuã, præter ipſam ſolam
conuerſionẽ. Ipſam autem conuerſionẽ, lationũ omnium
eſſe primã, perſpicuum inde fieri potest: omnis enim latio
aut circularis eſt, aut recta, aut mixta, ſicut & anteà dixi-
mus. At hac quidem illas priores eſſe neceſſe eſt: ex illis
enim constat, ut patet. Recta uerò circularis eſt prior: eſt
enim ſimplex, perfectaq́; magis. Fieri igitur non poteſt,
ut ſuper infinita linea recta quicquã feratur: nõ eſt enim id
in ratione rerum, quod hoc pacto dicitur infinitũ: at neq; ſi
eſſet, moueretur quicquã omnino: nõ enim id fit, quod im-
poßibile eſt. Impoßibile autẽ eſt, ut patet tranſire quippiã
infinitum. Ea uerò latio, quæ ſuper finita recta linea fit, ſi
reflectatur, compoſita erit profectò, duoq́; motus: ſi nõ re-
flectatur, imperfecta, ac corruptibilis. At imperfecto per-
fectum, & incorruptibile corruptibili, natura prius eſſe,
& ratione, atque tempore constat. Hiſce præterea motus
qui perpetuus eſſe poteſt prior eſt eo, qui perpetuus eſſe
nequit: at conuerſio quidem perpetua eſſe poteſt: cæterorũ
autem motuũ, nullus perpetuus eſſe poteſt: ſtatus enim fiat
oportet, qui cùm eſt, corruptus eſt iam ipſe motus, atque
euanuit. Atqui rectè, cum rationeq́; accidit, conuerſio-
nem unum eſſe motum, atque continuum, & non eam latio-
nem, qua ſuper recta linea pergitur: huius enim princi-
pium, & finis, & medium definitum eſt: & uniuerſa hæc
ſunt in ipſa. Quo fit, ut id ſit unde incipiat quod
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib