210192GVL. PHIL. ANNOT.
uis ita ſculptores expreſſerint.
Id certe effecerunt vti
artis plus appareret, ibi muſculos, venas, flexus elucere
erat neceſſe, panno autem operire quod effingere non po-
tuiſſe tredibile ſit, eius vero vel ſuſpicionem à ſe aliená
eſſe oportere exiſtimabant. De his rebus cũ ad Paulum
Iouium Nouocomenſem virum & diſertiſſimũ & ſi quem
noſtrum ſeculum tulit {πο}λυἴ{στο}ρα retuliſſem (ſoleo
enim non raro mei amantiſſimum inuiſere, & poſt lectas
pulcherrimæ & omnibus numeris abſolutæ Historiæ quá
ſcribit aliquot paginas, pleriſ de rebus ſententiam roga-
re) dixit non defuiſſe qui exiſtimarent triclinia veterum
non admodũ fuiſſe diuerſa a monachorum nostrorũ Tri-
cliniis (quæ refectoria vocant) vbi sternũtur menſæ tres,
ad caput vna, & ad latera duæ, tantum hoc intereſſe,
illi in lectis ſederent (quod eum facere menſa humiliore
vidi, & Germanos in hypocauſtis morem dicebat ſeruaſ-
ſe) hi autem noſtri ſedilibus vtantur. Notari autem Ho-
ratiano dicto verſo conuiuatoris auaritiam, qui tribus
lectis ideſt (vt interpretantur illi) ſtratis ſedilibus, vole-
bat cœnare duodecim, potius quam quartum lectu & men-
ſam ſternere, ceu non amplior eſſe deberet lectus, quam
qui tres caperet niſi anguſte. Et certe in ſpeciem videri
poſſit ea ſententia plauſibilis, ſed cũ ne cuiuſquam ſcri-
ptoris, ne veteris marmoris auctoritati innitatur, haud
ſcio an temere amplectenda ſit. Animaduerto enim ia-
cuiſſe aut non ſediſſe vt nos ſolemus, idest vt ſpina cum
femore rectum angulum efficeret, & item femur cũ tibia
(nam id eſſe ſedere docuit Galenus lib. de vſu partiũ cor
poris. 3.) ſed diſtentis aliquando cruribus, nonnunquam
dextro poplite læuumprementes genu, interdum compli-
citis cruribus in alternas viciſſitudines, aliquando
artis plus appareret, ibi muſculos, venas, flexus elucere
erat neceſſe, panno autem operire quod effingere non po-
tuiſſe tredibile ſit, eius vero vel ſuſpicionem à ſe aliená
eſſe oportere exiſtimabant. De his rebus cũ ad Paulum
Iouium Nouocomenſem virum & diſertiſſimũ & ſi quem
noſtrum ſeculum tulit {πο}λυἴ{στο}ρα retuliſſem (ſoleo
enim non raro mei amantiſſimum inuiſere, & poſt lectas
pulcherrimæ & omnibus numeris abſolutæ Historiæ quá
ſcribit aliquot paginas, pleriſ de rebus ſententiam roga-
re) dixit non defuiſſe qui exiſtimarent triclinia veterum
non admodũ fuiſſe diuerſa a monachorum nostrorũ Tri-
cliniis (quæ refectoria vocant) vbi sternũtur menſæ tres,
ad caput vna, & ad latera duæ, tantum hoc intereſſe,
illi in lectis ſederent (quod eum facere menſa humiliore
vidi, & Germanos in hypocauſtis morem dicebat ſeruaſ-
ſe) hi autem noſtri ſedilibus vtantur. Notari autem Ho-
ratiano dicto verſo conuiuatoris auaritiam, qui tribus
lectis ideſt (vt interpretantur illi) ſtratis ſedilibus, vole-
bat cœnare duodecim, potius quam quartum lectu & men-
ſam ſternere, ceu non amplior eſſe deberet lectus, quam
qui tres caperet niſi anguſte. Et certe in ſpeciem videri
poſſit ea ſententia plauſibilis, ſed cũ ne cuiuſquam ſcri-
ptoris, ne veteris marmoris auctoritati innitatur, haud
ſcio an temere amplectenda ſit. Animaduerto enim ia-
cuiſſe aut non ſediſſe vt nos ſolemus, idest vt ſpina cum
femore rectum angulum efficeret, & item femur cũ tibia
(nam id eſſe ſedere docuit Galenus lib. de vſu partiũ cor
poris. 3.) ſed diſtentis aliquando cruribus, nonnunquam
dextro poplite læuumprementes genu, interdum compli-
citis cruribus in alternas viciſſitudines, aliquando