Gassendi, Pierre, De proportione qua gravia decidentia accelerantur, 1646
page |< < of 360 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001331">
                <pb pagenum="170" xlink:href="028/01/210.jpg"/>
              eius obiter meminiſti, non tanquam incommodi, ſed
                <lb/>
              tanquam veræ progreſſionis, quam vano labore re­
                <lb/>
              quiſierim. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001332">Ad duosarticulos ſequenteis, nempe XXXII, & XXXIII,
                <lb/>
              potiſſimùm ſpectat, quod rursùs es ante conqueſtus
                <lb/>
                <emph type="italics"/>
              me non ſolùm contra expreſſam Epiſtolæ tuæ ſententiam, ſed
                <lb/>
              contra euidentem quoque demonſtrationis lucem velle à te ea
                <lb/>
              dici, quæ verbis expreßis negas, quæque falſa eſſe non tantum
                <lb/>
              pronuncias, ſed clare etiam, atque euidenter demonſtras.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001333"> At
                <lb/>
              quomodo quæſo dicere id potes; cùm ex iam dictis
                <lb/>
              quæſtio ſit duplex;
                <emph type="italics"/>
              vna,
                <emph.end type="italics"/>
              an ſit error, percurri ſecundum
                <lb/>
              ſpatium dimidio temporis, quo primum, tertium trien­
                <lb/>
              re, &c.
                <emph type="italics"/>
              altera,
                <emph.end type="italics"/>
              an is error ſequatur ex tuis principiis.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.001334">Tu verò ſic me impetas, quaſi litem tibi mouerim de
                <lb/>
              prima, non autem ſolùm de ſecunda; & cùm deberes
                <lb/>
              ipſe tueri errorem non ſequi ex tuis principiis, qua ſola
                <lb/>
              de re agitur; oſtendas ſolùm errorem eſſe; qua de re nuļ
                <lb/>
              la eſt controuerſia? </s>
              <s id="s.001335">Heinc mihi initium articuli XXXII.
                <lb/>
              fuit,
                <emph type="italics"/>
              Demonſtras ipſe alia ratione (ſed nimirùm aduerſum te)
                <lb/>
              non fieri accelerationem pro ſubdiuiſione iſta temporis:
                <emph.end type="italics"/>
              ac tum
                <lb/>
              recitata membratim tua demonſtratione, aſſenſi vbi­
                <lb/>
              que te verè errorem, incommodumque concludere; ac
                <lb/>
              monui ſolùm conſtanter, te concludere aduerſus te­
                <lb/>
              ipſum, quatenus error, incommodumque ex tuis prin­
                <lb/>
              cipiis conſequeretur. </s>
              <s id="s.001336">An dicere igitur potes,
                <emph type="italics"/>
              me con­
                <lb/>
              tra expreſſam ſententiam, & demonſtrationem tuam velle
                <lb/>
              te ea dicere, quæ verbis expreßis pronuncias, &c.
                <emph.end type="italics"/>
              cùm non
                <lb/>
              modò noluerim, verùm ne cogitârim quidem. </s>
              <s id="s.001337">Sic
                <lb/>
              cùm articulo XXXIII. oſtendiſſes rurſus tuo modo, ex
                <lb/>
              comparatione ſecundæ partis cum inferiore primæ di-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>