1rem foret.
An verò poſſes iam vrgere dilemme eo
dem, quo ego in te vſus ſum? Vt poſſis, obſtat pri
mùm, quòd ego ſecundum membrum manifeſtò reſ
puam, cui tamen inhærere te ex ijs, quæ heic habes, in
telligi poteſt: quódque circa primum videas admitte
re me, & manere primum gradum toto tempore DE;
& manendo non eſſe otioſum, ſed agere aliquid; &
agere duplum illius, qui interim acquiritur; & ex dupla
vnius, & ſimplici alteriùs actione ſuperari tria ſpatia:
ac tu non poſſis ex admiſſo à me triplo ſpatio per tem
pus DE percurrendo, deducere incommodum vllum,
vt ego deduxi ex triente temporis, quo tu debes admit
tere DE pro ſpatio ſumptum percurri. Obſtat ſe
cundò, quòd vt facias, mutare duntaxat terminos
oporteat: hoc eſt, vbi ego tempus tu ſpatium; vbi
ego ſpatium tu tempus debeas dicere, vt factitatum
ſuperiùs eſt, cùm retorquere conatus es, quod ego
obieceram, vt defenderem nullum fuiſſe in Galileo
Paralogiſmum. Scilicet confuſio inde ſequitur, è
qua extricari non liceat, neque rem iam ten
to, vt tempori parcam; tametſi ſaltem videretur circa
ea, quæ ſequuntur, tentanda. Adnoto ergo potius,
quod heic infers fore velocitates, vt ſpatia, & ſpatium tem
pore DE decur ſum fore duplum, non triplum: negari tibi
conſequutionem; eò quòd aſſumas, vt rem conceſſam
duos gradus velocitatis, qui reperiuntur in tempore
DE, acquiri ambo per illud tempus: cùm tamen ego
velim vnum tantum acquiri, & alium eſſe permanen
tem, præſtantemque duplum illius, qui acquiritur:
adeò vt, coniuncta vtriuſque actione acquiratur ſpatij
dem, quo ego in te vſus ſum? Vt poſſis, obſtat pri
mùm, quòd ego ſecundum membrum manifeſtò reſ
puam, cui tamen inhærere te ex ijs, quæ heic habes, in
telligi poteſt: quódque circa primum videas admitte
re me, & manere primum gradum toto tempore DE;
& manendo non eſſe otioſum, ſed agere aliquid; &
agere duplum illius, qui interim acquiritur; & ex dupla
vnius, & ſimplici alteriùs actione ſuperari tria ſpatia:
ac tu non poſſis ex admiſſo à me triplo ſpatio per tem
pus DE percurrendo, deducere incommodum vllum,
vt ego deduxi ex triente temporis, quo tu debes admit
tere DE pro ſpatio ſumptum percurri. Obſtat ſe
cundò, quòd vt facias, mutare duntaxat terminos
oporteat: hoc eſt, vbi ego tempus tu ſpatium; vbi
ego ſpatium tu tempus debeas dicere, vt factitatum
ſuperiùs eſt, cùm retorquere conatus es, quod ego
obieceram, vt defenderem nullum fuiſſe in Galileo
Paralogiſmum. Scilicet confuſio inde ſequitur, è
qua extricari non liceat, neque rem iam ten
to, vt tempori parcam; tametſi ſaltem videretur circa
ea, quæ ſequuntur, tentanda. Adnoto ergo potius,
quod heic infers fore velocitates, vt ſpatia, & ſpatium tem
pore DE decur ſum fore duplum, non triplum: negari tibi
conſequutionem; eò quòd aſſumas, vt rem conceſſam
duos gradus velocitatis, qui reperiuntur in tempore
DE, acquiri ambo per illud tempus: cùm tamen ego
velim vnum tantum acquiri, & alium eſſe permanen
tem, præſtantemque duplum illius, qui acquiritur:
adeò vt, coniuncta vtriuſque actione acquiratur ſpatij