213207LIBER VIII.
Quod primum mouet indiuiſibile eſſe, nullam qúe pror-
ſus magnitudinem habere.
ſus magnitudinem habere.
CAP. X.
NVnc autẽ partibus hoc uacare, magnitudinemq́;
nul-
11Declarauit Ā-
riſto qualis ſil
primus motus,
hic declarat
quale ſit prim@
mouen@. lam prorſus habere neceſſarium eſſe dicamus: ac de-
monstremus oportet, prius hiſce definitis, quæ hanc ſenten-
tiam antecedunt. Atq; horum unum eſt hoc, fieri inquã nõ
poſſe quo finitum quicquam tempore moueat infinito: tria
nanque eſſe in omnimotu cõstat, id quod mouetur, id quod
mouet, & tertium, ipſum tempus. Atque aut hæc omnia
infinita ſunt, aut finita, aut horum aliqua, ut duo, aut etiam
unum. Sit igitur A quidem mouens, B autem id quod moue-
tur, & tẽpus infinitum ſit C. Pars itaq; ipſius A, quæ qui-
dem ſit D, moueat partem aliquã ipſius B, ſitq́; illa pars E,
atque patet, non toto C tempore ipſam mouere: in maiore
nanq; , maius nimirũ mouet. Quare fit, ut tempus illud infi-
nitum non ſit: deſignetur, atque ſit F. Hoc igitur addens
ipſi D, atq; E parti partem, totum A tandem, & B ſimili-
ter totum conſumã: tempus autem nunquã, æqualem F par-
ti ſemper auferens partem: quippe cùm ſit, ut eſt ſuppo ſitũ,
infinitum. Quare totum A mouens totum B ipſum, finito
in tempore C mouebit. Fieri ergo non poteſt, ut à finito
quicquam infinito in tempore moueatur. Perſpicuum igitur
eſt, fieri nõ poſſe, quo finitũ quic quam tempore moueat in-
finito. Fieri uerò non poſſe ut finita in magnitudine ui-
res ſint infinitæ, ex hiſce ſanè fuerit notum. Sint enim ma-
iores eæ ſemper uires, quæ æquale minore in tempore fa-
ciunt, ceu calefaciunt, aut dulcedine afficiunt, aut proijciũt,
omninoq́; mouent: quod cùm ita ſit, ab eo quo que profectò
quod infinitum quidem eſt, infinitas autem uires habet, pa-
tiens quippiam patiatur, & magis quàm ab alio
11Declarauit Ā-
riſto qualis ſil
primus motus,
hic declarat
quale ſit prim@
mouen@. lam prorſus habere neceſſarium eſſe dicamus: ac de-
monstremus oportet, prius hiſce definitis, quæ hanc ſenten-
tiam antecedunt. Atq; horum unum eſt hoc, fieri inquã nõ
poſſe quo finitum quicquam tempore moueat infinito: tria
nanque eſſe in omnimotu cõstat, id quod mouetur, id quod
mouet, & tertium, ipſum tempus. Atque aut hæc omnia
infinita ſunt, aut finita, aut horum aliqua, ut duo, aut etiam
unum. Sit igitur A quidem mouens, B autem id quod moue-
tur, & tẽpus infinitum ſit C. Pars itaq; ipſius A, quæ qui-
dem ſit D, moueat partem aliquã ipſius B, ſitq́; illa pars E,
atque patet, non toto C tempore ipſam mouere: in maiore
nanq; , maius nimirũ mouet. Quare fit, ut tempus illud infi-
nitum non ſit: deſignetur, atque ſit F. Hoc igitur addens
ipſi D, atq; E parti partem, totum A tandem, & B ſimili-
ter totum conſumã: tempus autem nunquã, æqualem F par-
ti ſemper auferens partem: quippe cùm ſit, ut eſt ſuppo ſitũ,
infinitum. Quare totum A mouens totum B ipſum, finito
in tempore C mouebit. Fieri ergo non poteſt, ut à finito
quicquam infinito in tempore moueatur. Perſpicuum igitur
eſt, fieri nõ poſſe, quo finitũ quic quam tempore moueat in-
finito. Fieri uerò non poſſe ut finita in magnitudine ui-
res ſint infinitæ, ex hiſce ſanè fuerit notum. Sint enim ma-
iores eæ ſemper uires, quæ æquale minore in tempore fa-
ciunt, ceu calefaciunt, aut dulcedine afficiunt, aut proijciũt,
omninoq́; mouent: quod cùm ita ſit, ab eo quo que profectò
quod infinitum quidem eſt, infinitas autem uires habet, pa-
tiens quippiam patiatur, & magis quàm ab alio