Bošković, Ruđer Josip, Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium

Page concordance

< >
Scan Original
191 139
192 140
193 141
194 142
195 143
196 144
197 145
198 146
199 147
200 148
201 149
202 150
203 151
204 152
205 153
206 154
207 155
208 156
209 157
210 158
211 159
212 160
213 161
214 162
215 163
216 164
217 165
218 166
219 167
220 168
< >
page |< < (162) of 389 > >|
214162THEORIÆ repulſivus, recedens plurimum ab axe, qui exhibeat vires illas
repulſivas ingentes, quas habent particulæ aqueæ, ubi in vapo-
res abierunt per fermentationem, vel calorem.
353. In caſu denſitatis non immutatæ ad ſenſum, & virium
11Ubi preſſio
proportionalis
altitudini, &
unde.
illarum parallelarum æqualium, uti eas in gravitate noſtra con-
cipimus, preſſiones erunt ut baſes, &
altitudines; nam nume-
rus particularum paribus altitudinibus reſpondens erit æqualis,
adeoque in diverſis altitudinibus erit in earum ratione;
virium
autem æqualium ſummæ erunt ut particularum numeri.
At-
que id experimur in omnibus homogeneis fluidis, ut in Mer-
curio, &
aqua.
354. Ubi facto foramine liber exitus relinquitur ejuſmodi
22Quomodo fiat
acceleratio in
effluxu.
maſſæ particulis, erumpent ipſæ velocitatibus, quas acquirent,
&
quæ reſpondebunt viribus, quibus urgentur, & ſpatio, quo
indigent, ut recedant a particulis ſe inſequentibus;
donec vis
mutua repulſiva jam nulla ſit.
Prima particula relicta libera
ſtatim incipit moveri vi illa repulſiva, qua premebatur a par-
ticulis proximis:
utcunque parum illa receſſerit, jam ſecunda
illi proxima magis diſtat ab ea, quam a tertia, adeoque mo-
vetur in eandem plagam, differentia virium accelerante mo-
tum;
& eodem pacto aliæ poſt alias ita, ut tempuſculo utcun-
que exiguo omnes aliquem motum habeant, ſed initio eo mi-
norem, quo poſteriores ſunt.
Eo pacto diſcedunt a ſe invi-
cem, &
ſemper minuitur vis accelerans motum, donec ea e-
vadat nulla;
quin immo etiam aliquanto plus æquo a ſe invi-
cem deinde recedunt particulæ, &
jam attractivis viribus re-
trahuntur, accedentes iterum, non quod retro redeant, ſed
quod anteriores moveantur jam aliquanto minus velociter,
quam poſteriores;
tum iterum aucta vi repulſiva incipiunt ac-
celerari magis, &
recedere, ubi & oſcillationes habentur quæ-
dam hinc, &
inde.
355. Velocitates, quæ remanent poſt exiguum quoddam de-
33Unde velocitas
aquæ effluen.
tis ſubduplicata
altitudinis.
terminatum ſpatium, in quo vires mutuæ, vel nullæ jam ſunt,
vel æque augentur, &
minuuntur, pendent ab area curvæ, cu-
jus axi
s partes exprimant non diſtantias a proxima particula,
ſed tota ſpatia ab initio motus percurſa, &
ordinatæ in ſingu-
lis punctis axis exprimant vires, quas in iis habebat particu-
la.
Velocitates in effluxu aquæ experimur in ratione ſub-
duplicata altitudinum, adeoque ſubduplicata virium comprimen-
tium.
Id haberi debet, ſi id ſpatium ſit ejuſdem longitudinis,
&
vires in ſingulis punctis reſpondentibus ejus ſpatii ſint in ra-
tione primæ illius vis.
Tum enim areæ totæ erunt ut ipſæ vi-
res initiales, &
proinde velocitatum quadrata, ut ipſæ vires.
Infinita ſunt curvarum genera, quæ rem exhibere poſſunt; ve-
rum id ipſum ad ſenſum exhibere poteſt etiam arcus alterius
logiſticæ cujuſpiam amplioris illa, quæ exhibuit diſtantias ſin-
gularum particularum.
Sit ea in fig. 69 MFIN. Tota e-
44Fig. 69. jus area infinita ad partes CN aſymptotica a quavis

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index