215209LIBER VIII.
dinis finitæ cuiuſpiam potentiam aliquam generis eiuſdem
potentiæ, quæ in magnitudine eſt infinita, quæ finitam po-
tentiam infinitæ magnitudinis metietur. Ex ijs igitur, quæ
dicta ſunt, patet fieri non poſſe, ut finita in magnitudine ui-
res ſint infinitæ, aut in infinita finitæ. Sed de ijs que ferun-
tur, bene ſeſe habet aliquã primò dubitationẽ afferre. Nam
ſi omne quod mouetur ab aliquo moueatur, quo pacto eo-
rum, quæ ſeipſa mouent continuè nonnulla mouentur, eo
quod mouerat nõ tangente, ut corporum ea quæ proijciun
tur? Quòd ſi hiſce, qui mouit, & aliquid aliud ſimul mo-
uet, ut aërem, qui quidem mouet ſubiens motum, ſimili mo-
do profectò fieri nequit, ut illa moueantur ipſo primo non
tangente, neque mouente, ſed ſimul omnia moueantur, rur-
ſusq́; moueri tum deſinant, cùm id quod primò mouet deſi-
nit mouere, neceſſe eſt: & ſi perinde facit ut magnes, ueluti
ſi mouet quod mouit. At enim hoc dicatur neceſſe eſt, id
quod primum mouit facere, aut mouere etiã poßit, aut aër,
aut aqua, aut aliquid tale, quod quidem eſt aptum mouere,
motumq́; ſubire, ſed non ſimul deſinit mouere, atque moueri:
ſed deſinit quidem moueri, cùm is qui mouet moueri deſi-
nit, eſt autem adhuc mouens: quapropter mouetur alij hæ-
rens: & in hoc eadẽ ratio eſt. Deſinit autem, cũm mouen-
di potentia minor ſit in eo quod hæret: penitus autẽ deſinit,
cùm antecedens nõ ulterius mouens fecerit, ſed motũ ſubiẽs
ſolùm: hæc autem ſimul deſinere, alterum mouere, alterum
moueri, totumq́; motum neceſſe eſt. Is igitur motus in hiſce
fit, quæ nonnunquam moueri, nonnunquam quieſcere poſ-
ſunt, & non eſt continuus, ſed apparet: nam aut deinceps
collocatorum, aut tangentium eſt: non eſt enim unum mo-
uens, ſed plura, quorum aliud alij hæret. Quocirca talis
potentiæ, quæ in magnitudine eſt infinita, quæ finitam po-
tentiam infinitæ magnitudinis metietur. Ex ijs igitur, quæ
dicta ſunt, patet fieri non poſſe, ut finita in magnitudine ui-
res ſint infinitæ, aut in infinita finitæ. Sed de ijs que ferun-
tur, bene ſeſe habet aliquã primò dubitationẽ afferre. Nam
ſi omne quod mouetur ab aliquo moueatur, quo pacto eo-
rum, quæ ſeipſa mouent continuè nonnulla mouentur, eo
quod mouerat nõ tangente, ut corporum ea quæ proijciun
tur? Quòd ſi hiſce, qui mouit, & aliquid aliud ſimul mo-
uet, ut aërem, qui quidem mouet ſubiens motum, ſimili mo-
do profectò fieri nequit, ut illa moueantur ipſo primo non
tangente, neque mouente, ſed ſimul omnia moueantur, rur-
ſusq́; moueri tum deſinant, cùm id quod primò mouet deſi-
nit mouere, neceſſe eſt: & ſi perinde facit ut magnes, ueluti
ſi mouet quod mouit. At enim hoc dicatur neceſſe eſt, id
quod primum mouit facere, aut mouere etiã poßit, aut aër,
aut aqua, aut aliquid tale, quod quidem eſt aptum mouere,
motumq́; ſubire, ſed non ſimul deſinit mouere, atque moueri:
ſed deſinit quidem moueri, cùm is qui mouet moueri deſi-
nit, eſt autem adhuc mouens: quapropter mouetur alij hæ-
rens: & in hoc eadẽ ratio eſt. Deſinit autem, cũm mouen-
di potentia minor ſit in eo quod hæret: penitus autẽ deſinit,
cùm antecedens nõ ulterius mouens fecerit, ſed motũ ſubiẽs
ſolùm: hæc autem ſimul deſinere, alterum mouere, alterum
moueri, totumq́; motum neceſſe eſt. Is igitur motus in hiſce
fit, quæ nonnunquam moueri, nonnunquam quieſcere poſ-
ſunt, & non eſt continuus, ſed apparet: nam aut deinceps
collocatorum, aut tangentium eſt: non eſt enim unum mo-
uens, ſed plura, quorum aliud alij hæret. Quocirca talis
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib