Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 410
411 - 420
421 - 430
431 - 440
441 - 450
451 - 460
461 - 470
471 - 480
481 - 490
491 - 500
501 - 510
511 - 520
521 - 530
531 - 540
541 - 550
551 - 560
561 - 570
571 - 580
581 - 590
591 - 600
601 - 610
611 - 620
621 - 630
631 - 640
641 - 650
651 - 660
661 - 670
671 - 680
681 - 690
691 - 700
701 - 710
711 - 720
721 - 730
731 - 740
741 - 750
751 - 760
761 - 770
771 - 780
781 - 790
791 - 800
801 - 810
811 - 820
821 - 830
831 - 840
841 - 850
851 - 860
861 - 870
871 - 880
881 - 890
891 - 900
901 - 910
911 - 920
921 - 930
931 - 940
941 - 950
951 - 960
961 - 970
971 - 980
981 - 990
991 - 1000
1001 - 1010
1011 - 1020
1021 - 1030
1031 - 1040
1041 - 1050
1051 - 1055
>
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 410
411 - 420
421 - 430
431 - 440
441 - 450
451 - 460
461 - 470
471 - 480
481 - 490
491 - 500
501 - 510
511 - 520
521 - 530
531 - 540
541 - 550
551 - 560
561 - 570
571 - 580
581 - 590
591 - 600
601 - 610
611 - 620
621 - 630
631 - 640
641 - 650
651 - 660
661 - 670
671 - 680
681 - 690
691 - 700
701 - 710
711 - 720
721 - 730
731 - 740
741 - 750
751 - 760
761 - 770
771 - 780
781 - 790
791 - 800
801 - 810
811 - 820
821 - 830
831 - 840
841 - 850
851 - 860
861 - 870
871 - 880
881 - 890
891 - 900
901 - 910
911 - 920
921 - 930
931 - 940
941 - 950
951 - 960
961 - 970
971 - 980
981 - 990
991 - 1000
1001 - 1010
1011 - 1020
1021 - 1030
1031 - 1040
1041 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
197
"/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1416
"/>
<
lb
/>
tus,
<
expan
abbr
="
eaſq́
">eaſque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>conferunt inter ſe, cum Ariſtoteles eius terminos aſſumat. </
s
>
<
s
>Deinde oppugnant placi
<
lb
/>
tum Ariſtotelis qui vltimum non eſſe rerum definitioni, hi verò ortui adſcribunt. </
s
>
<
s
>Prætereà pri
<
lb
/>
mum eſſe ſubſtantiis, atque omnino permanentibus, cùm ipſi tribuant id motui, atque iis quæ
<
lb
/>
fiunt cum motu, quatenus complectuntur motum. </
s
>
<
s
>Mitto nunc, quòd ſubſtantiam non cum
<
lb
/>
motu generari autumant, id quod fuit nobis anteà confutatum. </
s
>
<
s
>Ita ergo regulæ iſtæ Latino
<
lb
/>
rum à ſententia philoſophi valde admodum diſtant.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1409
"/>
C</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1410
"/>
D</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1411
"/>
E</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1412
"/>
a 1. de cauſ
<
lb
/>
ſis planta
<
lb
/>
rum c. 13.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1413
"/>
F</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1414
"/>
G</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1415
"/>
H</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1416
"/>
A</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Quæ ſit germana Philoſophi ſententia de terminis mutationum. </
s
>
<
s
>Cap. </
s
>
<
s
>XXXI
<
emph.end
type
="
italics
"/>
.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>ARBITROR equidem Ariſtotelem omnem rem paucioribus, atque illis quidem arctiori
<
lb
/>
bus regulis comprehendiſſe. </
s
>
<
s
>primum enim diſtribuit res in ſucceſsiuas, atque permanen
<
lb
/>
teis, in eas ſcilicet quæ ſunt per parteis, quin potius per terminos ſuos, & eas quarum omnes par
<
lb
/>
tes ſunt ſimul. </
s
>
<
s
>Nam in vnoquoque quod ſpectatur ſub ratione quanti, eſt aliquod indiuiduum
<
lb
/>
quod quidem in extremis eſt actu, inter extrema verò poteſtate, atque in extremis habet vnam
<
lb
/>
rationem duntaxat, vel initij, vel finis, intra extrema duplicem rationem obtinet, finis quidem,
<
lb
/>
ſi partem præcedentem reſpicias, initij verò, ſi ſubſequentem. </
s
>
<
s
>id proptereà partes continuorum
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1417
"/>
<
lb
/>
inter ſe connectuntur & continuantur: ita punctum in linea, linea in ſuperficie, ſuperficies in ſo
<
lb
/>
lido; inſtans quod nos momentum, ſiue punctum dicimus, in tempore, mutatum eſſe in motu ta
<
lb
/>
lem vim habent: & hæc ſola ſunt in iis quę ſucceſsiua exiſtunt, partibus antecedentibus iam abo
<
lb
/>
letis, ſubſequentibus verò non dum exiſtentibus: talia verò ſunt, motus & tempus, ſed cùm tem
<
lb
/>
pus æternum ſit, neque cęperit, neque deſinere poſsit in Schola Peripatetica, terminos non ha
<
lb
/>
bet, niſi poteſtate. </
s
>
<
s
>quòd ſi termini illius aliquando aſsignantur, non ſunt eius ſimpliciter, ſed vt ap
<
lb
/>
plicatur ad res in tempore
<
expan
abbr
="
exiſtẽteis
">exiſtenteis</
expan
>
, quarum eſt initium & finis. </
s
>
<
s
>ita quoque de conuerſione qui
<
lb
/>
motus perpetuus eſt, dicere oportet: nullus enim terminus eſt in ea, quin ſit ſimul finis &
<
expan
abbr
="
initiũ
">initium</
expan
>
,
<
lb
/>
ac termini puncto in aliqua cęli ſede notato ſola cogitatione capiuntur. </
s
>
<
s
>Reſtat igitur alter mo
<
lb
/>
tus qui perpetuus non eſt. </
s
>
<
s
>Conſtat hic è duobus terminis inter ſeſe diſtinctis termino à quo, &
<
lb
/>
termino ad quem in cuius vtriuſque parte eſt, dum eſt actu motus. </
s
>
<
s
>verùm quia terminus à quo
<
lb
/>
reuera locum priuationis obtinet, terminus autem ad quem formæ & finis, & omnino rei quæ
<
lb
/>
ſit; ei verò, quod eſt, & fini, & formæ denominatio rerum tribuitur potiusquàm priuationi, & ei,
<
lb
/>
quod non eſt. </
s
>
<
s
>Tùm prætereà quoniam interitus per ſe non expetitur à natura, ſed ortus; eius
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1418
"/>
<
lb
/>
autem gratia paratur interitus: etiam fit, vt generationi ipſi potiusquàm interitui motus condi
<
lb
/>
ditiones tribuantur: hæc verò tendit ad formam. </
s
>
<
s
>Accedit eodem, quòd termini illi ſunt in re
<
lb
/>
bus ſenſilibus qui indicari poſſunt, ſi igitur notetur terminus à quo ſimpliciter, non dum eſt mo
<
lb
/>
tus. </
s
>
<
s
>quidquid ſuccedit tribuendum termino ad quem; at poſtquam aliquid acceſsit de termino
<
lb
/>
ad quem, iam motus eſt, non autem terminus: quippequòd eius partes ſunt motus; id enim ſibi
<
lb
/>
vult, eſſe diuiduum in infinitum. </
s
>
<
s
>Ergo ab inito non datur primum mutatum eſſe: at cùm ter
<
lb
/>
minetur motus forma,
<
expan
abbr
="
eaq́
">eaque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>adueniente ceſſet, hęc autem verè eſt: ideò datur vltimum mo
<
lb
/>
tus, quod eſt ipſa forma, qua omnes motus proprio iure terminantur. </
s
>
<
s
>Hoc ergo loco aduerto
<
lb
/>
tu diligenter, vt ab aliis auctoribus diſcedamus. </
s
>
<
s
>Etenim ipſi ſecernunt motum à termino ad
<
lb
/>
quem, & de motu ſine termino ad quem iudicium ferunt id cuius eſt eſſentia, ab eſſentia ſua ſe
<
lb
/>
parantes: nos motum cum termino accipimus,
<
expan
abbr
="
eaq́
">eaque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>ratione de illius terminis decernimus. </
s
>
<
s
>Illi
<
lb
/>
ſumunt de motu non eſſe; nos, quia motus forma terminatur à qua eſt omne eſſe, deſcribimus
<
lb
/>
ipſum per eſſe. </
s
>
<
s
>Tertio illi eodem modo de motu ſtatuunt, & de iis quæ cum motu parantur:
<
lb
/>
nos hæc de motu ſimpliciter, ab Ariſtotele decreta fuiſſe credimus. </
s
>
<
s
>Illi motui binos terminos
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1419
"/>
<
lb
/>
priores,
<
expan
abbr
="
binoſq́
">binoſque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>poſteriores adſcribunt; nos tantum duos: alterum à principio qui negatione ſi
<
lb
/>
gnificatur, alterum à fine qui notatur affirmatione. </
s
>
<
s
>Ii demum etiam volunt notari terminos,
<
lb
/>
cùm ſecundùm extentionem & quantitatem, tùm etiam ſecundùm gradum: at nos ſolùm termi
<
lb
/>
nos ab Ariſtotele deſcriptos eſſe dicimus qui reſpiciunt gradum & ordinem perfectionis; quan
<
lb
/>
dò illud incertum eſt, nec perpetuum in omni mutatione, neque etiam in eadem ſpecie mutatio
<
lb
/>
nis: nam poteſt lac totum concreſcere, poteſt etiam affici particulatim: at gradus & ordo per
<
lb
/>
fectionis in natura certus & perpetuus eſt. </
s
>
<
s
>Nunc ad reliqua tranſeamus quæ permanentia nomi
<
lb
/>
nantur. </
s
>
<
s
>Hæc cùm fiant vel per generationem, vel ſine generatione, & indiuiduè: de poſtremis
<
lb
/>
hiſce ſolum id habemus ex Ariſtotele, quòd ſimul fiunt & ſunt; ſimul intereunt & interierunt,
<
lb
/>
& prætereà nihil. </
s
>
<
s
>Sed ea fortaſſe quæ ſubiicientur, attinentia ad alteram partem permanentium
<
lb
/>
cum iis quæ de ſucceſsiuis ſtatuimus, præbebunt
<
expan
abbr
="
occaſionẽ
">occaſionem</
expan
>
, niſi fallor, etiam enucleandi proprie
<
lb
/>
tateis illorum, ſi quæ ſunt. </
s
>
<
s
>Inde verò res omnis intelligetur, ſi ante expoſuerimus, quemadmo
<
lb
/>
dum ſe habeat motus per quem, ſeu cum quo ipſa producuntur, hic obitur inter contraria,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
<
lb
/>
inter priuationem & formam: modò à priuatione tendens ad formam, modò contra à forma
<
lb
/>
ad priuationem; & dum tendit à priuatione ad formam habens rationem generationis, ſiue </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>