1AE treis in parteis ęqualeis diuiſum, ob eanque cauſſam velocitas
in E, tripla erit velocitatis acquiſitæ in Y. Sed eadem etiam
ratione velocitas in F tripla eſt velocitatis acquiſitæ in D, &
alia quælibet velocitas deſignabilis inter E, & F tripla ſem
per eſt velocitatis alterius inter Y, & D acquiſitæ. Tota
igitur velocitas toto tempore EF acquiſita tripla eſt non to
tius velocitatis toto tempore AD acquiſitæ, ſed velocitatis ac
quiſitæ ſola parte primi temporis YD, quæ pluſquam tripla
eſt, totius velocitatis toto tempore AD acquiſitæ, vt per ſe
notum eſt.
in E, tripla erit velocitatis acquiſitæ in Y. Sed eadem etiam
ratione velocitas in F tripla eſt velocitatis acquiſitæ in D, &
alia quælibet velocitas deſignabilis inter E, & F tripla ſem
per eſt velocitatis alterius inter Y, & D acquiſitæ. Tota
igitur velocitas toto tempore EF acquiſita tripla eſt non to
tius velocitatis toto tempore AD acquiſitæ, ſed velocitatis ac
quiſitæ ſola parte primi temporis YD, quæ pluſquam tripla
eſt, totius velocitatis toto tempore AD acquiſitæ, vt per ſe
notum eſt.
Quid, negato falſo principio, notum per ſe ſit, aut
non ſit; conſtat abundè ex iam dictis.
non ſit; conſtat abundè ex iam dictis.
Habes igitur heic quoque in tua, & Galilei ſententia il
lud ipſum, quod tantopere in noſtra inſecturis.
lud ipſum, quod tantopere in noſtra inſecturis.
Imò nihil minùs.
Ex quibus, opinor, iam intelligis eadem omnia, quæ tan
quam abſurda, & inter ſe pugnantia nobis obiicis, poſſe in
te pari modo, atque impetu retorqueri. Quid enim prohibet,
vt ego quoque velis, nolis, dicam coniunctum eſſe cum tuis
principiis neceſſariò, vt velocitas acquiſita tempore DE, du
pla ſit velocitatis acquiſitæ tempore AD, & cùm ea tempora
æqualia ſint, manifestum conſequenter eſſe spatium ſecundo
tempore emenſum, spatij priore tempore emenſi, eſſe præcisè
duplum; ac proinde ex Galilei principiis, ac tuis, ſpatia tempo
ribus æqualibus percurri (vt ego contendo) in continua ratione
dupla. Id enim ex ea ſuppoſitione neceßarium est.
quam abſurda, & inter ſe pugnantia nobis obiicis, poſſe in
te pari modo, atque impetu retorqueri. Quid enim prohibet,
vt ego quoque velis, nolis, dicam coniunctum eſſe cum tuis
principiis neceſſariò, vt velocitas acquiſita tempore DE, du
pla ſit velocitatis acquiſitæ tempore AD, & cùm ea tempora
æqualia ſint, manifestum conſequenter eſſe spatium ſecundo
tempore emenſum, spatij priore tempore emenſi, eſſe præcisè
duplum; ac proinde ex Galilei principiis, ac tuis, ſpatia tempo
ribus æqualibus percurri (vt ego contendo) in continua ratione
dupla. Id enim ex ea ſuppoſitione neceßarium est.
Cùm id totum ſit adò falſum, adeóque falsò ſuppo
ſitum, vt ſæpiùs iam oſtenſum eſt: non eſt quòd hanc
tibi gloriationem inuideam.
ſitum, vt ſæpiùs iam oſtenſum eſt: non eſt quòd hanc
tibi gloriationem inuideam.
Quòd ſi fortè nihilominùs reclames, contendaſque veloci-