1terræ, mundi centrum fiet, quod ſi in partibus centrum trahi
cientibus reſiſtentiam, quis eſſe velit: ſciat in tota terra mo
uendi vim eſſe maiorem, quam in partibus reſiſtendi, & à mi
nori motus non impeditur.
cientibus reſiſtentiam, quis eſſe velit: ſciat in tota terra mo
uendi vim eſſe maiorem, quam in partibus reſiſtendi, & à mi
nori motus non impeditur.
Quæſtio de proprio elementorum loco expli
catur. Caput IIII.
catur. Caput IIII.
HABET quæstionem non leuem, quod diximus: loca
elementorum propria eſſe ſpacia, quæ inter elementa
intercipiuntur, vt aeris ſitus inter aquam, & ignem
quam aptissimus est; & aquæ ſedes est inter aerem, & ter
ram, terra in aquæ concauo collocatur, & ignis proprius, ac
naturalis locus, est totum illud, quod interconcauum orbis lu
næ, & diuexam aeris ſuperficiem interiacet.
elementorum propria eſſe ſpacia, quæ inter elementa
intercipiuntur, vt aeris ſitus inter aquam, & ignem
quam aptissimus est; & aquæ ſedes est inter aerem, & ter
ram, terra in aquæ concauo collocatur, & ignis proprius, ac
naturalis locus, est totum illud, quod interconcauum orbis lu
næ, & diuexam aeris ſuperficiem interiacet.
Habent inquam hæc omnia difficultatem non leuem, quo
niam quærentibus elementis loca propria, indiuiduum quod
dam videtur eſſe, quod vocant vbi ad quod per ſe feruntur, tum
tota ipſa per ſe ſimplicia elementa, tum ſingulæ eorumdem
partes, ac centrum ſui faciunt. Cuius ſignum illud eſt: ſi loco
aquæ aer poneretur, terra nihilominus ad centrum feretur,
& ſi loco aeris aqua collocaretur, ignis ad locum illum certè
cieretur, quo nunc cietur: quare ad aliorum elementorum ſu
perficies moueri, & ibi quieſcere, elementis quodam modo ac
cidere videtur, ita vt duorum elementorum, aquæ videlicet,
& ignis, ſpacium, quod inter illa duo extrema medium in
tercipitur, aeris locus proprius eſſe non videatur falſum it a
que est, quod diximus: extremas elementorum deuexas &
conuexas ſuperficies medij elementi naturalia loca eſſe.
niam quærentibus elementis loca propria, indiuiduum quod
dam videtur eſſe, quod vocant vbi ad quod per ſe feruntur, tum
tota ipſa per ſe ſimplicia elementa, tum ſingulæ eorumdem
partes, ac centrum ſui faciunt. Cuius ſignum illud eſt: ſi loco
aquæ aer poneretur, terra nihilominus ad centrum feretur,
& ſi loco aeris aqua collocaretur, ignis ad locum illum certè
cieretur, quo nunc cietur: quare ad aliorum elementorum ſu
perficies moueri, & ibi quieſcere, elementis quodam modo ac
cidere videtur, ita vt duorum elementorum, aquæ videlicet,
& ignis, ſpacium, quod inter illa duo extrema medium in
tercipitur, aeris locus proprius eſſe non videatur falſum it a
que est, quod diximus: extremas elementorum deuexas &
conuexas ſuperficies medij elementi naturalia loca eſſe.
Dicendum, primo ad materiam, deinde ad formam: ad
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib