Lucretius, De rerum natura: Libri Sex, 1566

Page concordance

< >
Scan Original
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
< >
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="6">
            <p type="main">
              <s id="s.001790">
                <pb xlink:href="079/01/262.jpg" pagenum="213"/>
              Tecta superne timent, metuunt inferne, cavernas
                <lb/>
              Terrai ne dissoluat natura repente;
                <lb/>
              Neu distracta suum late dispandat hiatum:
                <lb/>
              Idque suis confusa velit complere ruinis.</s>
              <s id="s.001791">
                <lb/>
              Proinde licet quamvis caelum, terramque reantur
                <lb/>
              Incorrupta fore aeternae mandata saluti:
                <lb/>
              Attamen interdum praesens vis ipsa pericli
                <lb/>
              Subdidat hunc stimulum quadam de parte timoris,
                <lb/>
              Ne pedibus raptim tellus subtracta feratur
                <lb/>
              In barathrum, rerumque sequatur prodita summa
                <lb/>
              Funditus, & fiat mundi confusa ruina.</s>
              <s id="s.001792">
                <lb/>
              Nunc ratio reddenda, augmen cur nesciat aequor.</s>
              <lb/>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001793">Principio mare mirantur non reddere maius
                <lb/>
              Naturam, quo sit tantus decursus aquarum:
                <lb/>
              Omnia quo veniant ex omni flumina parte.</s>
              <s id="s.001794">
                <lb/>
              Adde vagos imbris, tempestatesque volantes:
                <lb/>
              Omnia quae maria, ac terras sparguntque, rigantque:
                <lb/>
              Adde suos fontes; tamen ad maris omnia summam
                <lb/>
              Guttai vix instar erunt unius ad augmen:
                <lb/>
              Quo minus est mirum, mare non augescere magnum.</s>
              <s id="s.001795">
                <lb/>
              Praeterea magnam sol partem detrahit aestu:
                <lb/>
              Quippe videmus enim vestis umore madentis
                <lb/>
              Exsiccare suis radijs ardentibus solem.</s>
              <s id="s.001796">
                <lb/>
              At pelagi multa, & late substrata videmus.</s>
              <s id="s.001797">
                <lb/>
              Proinde licet quamvis ex uno quoque loco sol
                <lb/>
              Humoris parvam delibet ab aequore partem;
                <lb/>
              Largiter in tanto spatio tamen auferet undis.</s>
              <s id="s.001798">
                <lb/>
              Tum porro venti magnam quoque tollere partem
                <lb/>
              Humoris possunt verrentes aequora ponti:
                <lb/>
              Una nocte vias quoniam persaepe videmus
                <lb/>
              Siccari, mollisque luti concrescere crustas.</s>
              <s id="s.001799">
                <lb/>
              Praeterea docui multum, quoque tollere nubes
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>
Impressum