Huiuſque ex mente, ac doctrina Ariſtotelis, qui tamen
multorum iudicio non videtur obiectam ſibi difficultatem
ſatis infringere, vt quæ adhuc magna ex parte maneat in ſuo
robore. Nam hoc quod eſt proprio, vel alieno motu cieri,
centrumque circuli deferentis per accidens eſſe etiam cen
trum circuli delati, non tollit, vtrunque circulum ſecun
dum abſidem codem pacto rotari, ac propriam lineam
rectam in ſuo plano deſcribere: vnde videtur inferri eodem
etiam pacto vtramque lineam deſcriptam propriæ periphe
riæ à qua deſcribitur debere commenſurari. Parum enim
refert, circulum per ſe rotari circa proprium centrum ad
impulſum axis immediatè, vel per accidens mediante alio
circulo, dummodo eodem pacto per circumuolutionem ſuę
abſidis circa idem centrum lineam deſcribat, cui illa debeat
commenſurari. Sphæra namque ſuper planum rotando ſi
ue proprio nutu, ſiue alieno impulſu, tardius, aut velocius,
ſicut omnes plani partes, per quas tranſit debet attingere;
ita per totidem partes ſuas illis debet correſpondere, & ad
æqualitatem in tranſitu adaptari. Ratio verò vtriuſque eſſe
poteſt, quia non datur inſtans, in quo abſis ipſa, vel periphe
ria ſiue maioris, ſiue minoris circuli per nouum punctum
proprium, vlterius non attingat nouum punctum lineæ re
ctæ ſuper quam fertur; nec tempus in quo noua eius pars
nouæ parti illius non commenſuretur. Quapropter cum
peripheria minoris circuli, vel non habeat tot partes, quot
habet recta ſuper quam fertur motu maioris circuli; vel cer
tè partes ipſæ, quas habet non ſint æqualis dimenſionis, ſed
proculdubio minoris; non videtur quomodo ad contactum
partis poſt partem mediantibus punctis, poſſit maior linea,
vt eſt recta, ipſi minori, vt eſt circumferentia minoris circuli
adæquari, niſi alia via, ac ratione id comprobetur, & oſten
datur. Idemque è conuerſo applicari poteſt in contactu pe
ripheriæ maioris circuli cum recta breuiori, quam conficit
ad motum minoris circuli ſuper abſidem per ſe lati.
multorum iudicio non videtur obiectam ſibi difficultatem
ſatis infringere, vt quæ adhuc magna ex parte maneat in ſuo
robore. Nam hoc quod eſt proprio, vel alieno motu cieri,
centrumque circuli deferentis per accidens eſſe etiam cen
trum circuli delati, non tollit, vtrunque circulum ſecun
dum abſidem codem pacto rotari, ac propriam lineam
rectam in ſuo plano deſcribere: vnde videtur inferri eodem
etiam pacto vtramque lineam deſcriptam propriæ periphe
riæ à qua deſcribitur debere commenſurari. Parum enim
refert, circulum per ſe rotari circa proprium centrum ad
impulſum axis immediatè, vel per accidens mediante alio
circulo, dummodo eodem pacto per circumuolutionem ſuę
abſidis circa idem centrum lineam deſcribat, cui illa debeat
commenſurari. Sphæra namque ſuper planum rotando ſi
ue proprio nutu, ſiue alieno impulſu, tardius, aut velocius,
ſicut omnes plani partes, per quas tranſit debet attingere;
ita per totidem partes ſuas illis debet correſpondere, & ad
æqualitatem in tranſitu adaptari. Ratio verò vtriuſque eſſe
poteſt, quia non datur inſtans, in quo abſis ipſa, vel periphe
ria ſiue maioris, ſiue minoris circuli per nouum punctum
proprium, vlterius non attingat nouum punctum lineæ re
ctæ ſuper quam fertur; nec tempus in quo noua eius pars
nouæ parti illius non commenſuretur. Quapropter cum
peripheria minoris circuli, vel non habeat tot partes, quot
habet recta ſuper quam fertur motu maioris circuli; vel cer
tè partes ipſæ, quas habet non ſint æqualis dimenſionis, ſed
proculdubio minoris; non videtur quomodo ad contactum
partis poſt partem mediantibus punctis, poſſit maior linea,
vt eſt recta, ipſi minori, vt eſt circumferentia minoris circuli
adæquari, niſi alia via, ac ratione id comprobetur, & oſten
datur. Idemque è conuerſo applicari poteſt in contactu pe
ripheriæ maioris circuli cum recta breuiori, quam conficit
ad motum minoris circuli ſuper abſidem per ſe lati.
Ad diluendam igitur omnino prædictam difficultatem,
quæ multorum quippe vexauit ingenia, & pene inſuperabi-
quæ multorum quippe vexauit ingenia, & pene inſuperabi-