Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

Page concordance

< >
< >
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="s.001416">
                  <pb pagenum="202" xlink:href="011/01/222.jpg"/>
                  <emph type="italics"/>
                finitam, ac ſtatutam diſtantiam exigit; extra cuius extremos
                  <lb/>
                fines nihil trahitur, cui aduerſatur Aristoteles libro primo
                  <lb/>
                de cælo.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.001417">
                  <emph type="italics"/>
                Eſt etiam trahendi motus iſtæ violentus, & non naturalis,
                  <lb/>
                vt videre eſt apud Ariſtotelem ſeptimo Phyſicorum particu­
                  <lb/>
                la decima, & elementa non violentia, sed natura ad propria
                  <lb/>
                loca feruntur: ergo non trahuntur.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.001418">
                  <emph type="italics"/>
                Adhuc in omni vero trahendi motu trahens, & tractum
                  <lb/>
                trahuntur, septimo Phyſicorum particula decima, vt ad ter­
                  <lb/>
                ram nauta nauem trahere nequit, niſi ipſe, qui trahit nauta,
                  <lb/>
                ad tractam nauem, & niſi ipſa, quæ trahitur nauis, ad tra­
                  <lb/>
                hentem nauiam trahatur. </s>
                <s id="s.001419">Ergo locus, vt elementum trahit
                  <lb/>
                ita ab elemento trahitur, qua motus ſpecie nauis ad nautam,
                  <lb/>
                & nauta ad nauem trahi diximus, quod eſt tam abſurdum,
                  <lb/>
                quam abſurdissimum: non igitur locus vt cauſa efficiens tra­
                  <lb/>
                hit elementa, sed eadem tantum mouet, vt finis; mouens au­
                  <lb/>
                tem vt finis, non niſi metaphoricè mouet, vt libro primo de or­
                  <lb/>
                tu, & interitu Ariſtoteles ſcriptum reliquit: locus ergo verè
                  <lb/>
                nec trahet, nec trahetur, sed tantum metaphoricè mouebit.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.001420">
                  <emph type="italics"/>
                Contra locus
                  <expan abbr="elementũ">elementum</expan>
                , vt magnes
                  <expan abbr="ferrũ">ferrum</expan>
                trahit, & magnes
                  <lb/>
                à ferro
                  <expan abbr="">non</expan>
                trahitur:
                  <expan abbr="quamobrẽ">quamobrem</expan>
                locus trahet,
                  <expan abbr="">non</expan>
                tamen trahe­
                  <lb/>
                tur. </s>
                <s id="s.001421">Ratio ista nos admonet, vt aliquid de magnete dicamus.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.001422">
                  <emph type="italics"/>
                Thales Mileſius magnetem animatum eſſe, & animæ
                  <lb/>
                trahentis deſiderio ferrum ad ſe trahere credidit.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.001423">
                  <emph type="italics"/>
                Sed argui potest, quia nullam cauſam reddidit, quare ab
                  <lb/>
                electro, & ab adamante, quæ animata non ſunt, paleæ tra­
                  <lb/>
                huntur. </s>
                <s id="s.001424">Demonſtranda item fuerant animæ instrumenta,
                  <lb/>
                ſine quibus ab anima nullum corpus efformari poſſe ſcripſit
                  <lb/>
                Aristoteles libro ſecundo de anima: hæc animæ instrumen­
                  <lb/>
                ta cum magneti naturam minimè dediſſe constet, quomodo
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>