Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Page concordance

< >
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <pb pagenum="223" xlink:href="009/01/223.jpg"/>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.003755">
                <emph type="italics"/>
              Ex Septimo Moralium Eudem.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003756">
                <arrow.to.target n="marg318"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.003757">
                <margin.target id="marg318"/>
              327</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003758">Cap. 12. (
                <emph type="italics"/>
              luxtaqué diametrum iungit
                <emph.end type="italics"/>
              ) ideſt diametraliter opponit, quæ
                <lb/>
              eſt omnium maxima oppoſitio, ita vt quæ diametraliter oppoſita
                <lb/>
              ſunt, amplius diſtare nequeant, quia diameter eſt maxima om­
                <lb/>
              nium diſtantia, ſiue fit diameter quadrilateræ figuræ, ſiue circuli.</s>
            </p>
          </chap>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.003759">
                <emph type="italics"/>
              Ex Libro 3. Politicorum.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003760">
                <arrow.to.target n="marg319"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.003761">
                <margin.target id="marg319"/>
              328</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003762">Cap. 2. (
                <emph type="italics"/>
              Ceu harmoniam earumdem vocem aliam eſſe dicimus, & modò
                <lb/>
              Doricam, modò Phrygiam vocitamus
                <emph.end type="italics"/>
              ) Harmonias Doricam, & Phry­
                <lb/>
              giam veteres Muſici, vt Ariſtoxenes, Euclides, Ptolæmeus vocant
                <lb/>
              Tonos, & Modos, Dorium ſcilicet, & Phrygium. </s>
              <s id="s.003763">per muſicum au­
                <lb/>
              tem modum intelligebant quandam vocum conſtitutionem, ſeu rithmum,
                <lb/>
              quem nos hodie vulgò ariam vocamus, vt doctè explicat Ioſephus Zarlinus
                <lb/>
              in 4. parte Inſtitut. Muſicalium, necnon in lib. 6. ſupplem. </s>
              <s id="s.003764">Denominati au­
                <lb/>
              tem fuerunt prædicti,
                <expan abbr="alijq́">alijque</expan>
              ; plures modi à nationibus illis, apud quas ma­
                <lb/>
              ximè in vſu erant, vt Dorius à Dorienſibus; Phrygius à Phrygijs; Lydius à
                <lb/>
              Lydijs. </s>
              <s id="s.003765">Porrò præter prædictos modos alij plures à veteribus Muſicis com­
                <lb/>
              memorantur; variè tamen, alij enim tres, alij ſeptem, alij quindecim, vel
                <lb/>
              ſeptemdecim etiam connumerarunt; Tres tamen præcipui, & ad quos reli­
                <lb/>
              qui reuocabantur, fuerunt Dorius, Phrygius, & Lydius. </s>
              <s id="s.003766">quorum hæ fuerunt
                <lb/>
              proprietates. </s>
              <s id="s.003767">Dorius erat grauis, ſeuerus, & bellicoſus. </s>
              <s id="s.003768">vnde priſci exiſti­
                <lb/>
              marunt ipſum in hominum animos prudentiam, caſtitatem,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              virtutem
                <lb/>
              inducere. </s>
              <s id="s.003769">Phrygius verò erat hilaris, lætus, placidus, ac propterea feſtis,
                <lb/>
              & choreis idoneus. </s>
              <s id="s.003770">vnde prouerbium illud vetus ortum habuit, à Dorio ad
                <lb/>
              Phrygium, ideſt à rebus altiſſimis, & ſerijs ad humiles, & iucundas. </s>
              <s id="s.003771">Hos
                <lb/>
              ambos ſolos Plato, & Ariſt. in Rempublicam admiſerunt. </s>
              <s id="s.003772">Lydius demum
                <lb/>
              modus erat horribilis, mœſtus, ac triſtis,
                <expan abbr="ideoq́">ideoque</expan>
              ; lamentationibus, ac la­
                <lb/>
              crymis aptus. </s>
              <s id="s.003773">Hoc in funeribus mortuos lamentantes vtebantur, ita vt pre­
                <lb/>
              ſentibus lacrymas cierent,
                <expan abbr="vitaq́">vitaque</expan>
              ; functos lacrymis proſequerentur.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003774">Recentiores Muſici ſuos modos vocant Tonos, in quibus vtinam anti­
                <lb/>
              quos imitarentur, illi enim ſuis rithmis, modiſuè auditorum animos varijs
                <lb/>
              pro illorum varietate motibus mirè afficiebant: ſed noſtri, rithmos in ſuis
                <lb/>
              cantilenis negligunt, nec illis curæ eſt, vt per rithmos hominum affectiones
                <lb/>
              percellant, cum tamen Plato aſſerat Muſici officium eſſe rithmos adinueni­
                <lb/>
              re; præterea quod animis ciendis valdè obſtat, cantilenæ verba, ac ſenſum
                <lb/>
              prorſus per ſuos, quos vocant, contrapunctos, omninò offuſcant, vt nihil
                <lb/>
              præter magnum quendam vocum ſtrepitum concordem exaudiatur:
                <expan abbr="quiq́">quique</expan>
              ;
                <lb/>
              rithmis imitari hominum mores deberent, mimicis quibuſdam adinuentis
                <lb/>
              id præſtare conantur.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003775">Verùm hac de re legantur eruditiſſimi Dialogi de Muſica Vincentij Ga­
                <lb/>
              lilæi, cuius præcipuas rationes in fine huius operis, & chronologiæ videre
                <lb/>
              poteris. </s>
              <s id="s.003776">Cæterum, qui plura de modis tam antiquis, quàm nouis </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>