Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
pb
pagenum
="
223
"
xlink:href
="
009/01/223.jpg
"/>
<
chap
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.003755
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Ex Septimo Moralium Eudem.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003756
">
<
arrow.to.target
n
="
marg318
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.003757
">
<
margin.target
id
="
marg318
"/>
327</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003758
">Cap. 12. (
<
emph
type
="
italics
"/>
luxtaqué diametrum iungit
<
emph.end
type
="
italics
"/>
) ideſt diametraliter opponit, quæ
<
lb
/>
eſt omnium maxima oppoſitio, ita vt quæ diametraliter oppoſita
<
lb
/>
ſunt, amplius diſtare nequeant, quia diameter eſt maxima om
<
lb
/>
nium diſtantia, ſiue fit diameter quadrilateræ figuræ, ſiue circuli.</
s
>
</
p
>
</
chap
>
<
chap
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.003759
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Ex Libro 3. Politicorum.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003760
">
<
arrow.to.target
n
="
marg319
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.003761
">
<
margin.target
id
="
marg319
"/>
328</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003762
">Cap. 2. (
<
emph
type
="
italics
"/>
Ceu harmoniam earumdem vocem aliam eſſe dicimus, & modò
<
lb
/>
Doricam, modò Phrygiam vocitamus
<
emph.end
type
="
italics
"/>
) Harmonias Doricam, & Phry
<
lb
/>
giam veteres Muſici, vt Ariſtoxenes, Euclides, Ptolæmeus vocant
<
lb
/>
Tonos, & Modos, Dorium ſcilicet, & Phrygium. </
s
>
<
s
id
="
s.003763
">per muſicum au
<
lb
/>
tem modum intelligebant quandam vocum conſtitutionem, ſeu rithmum,
<
lb
/>
quem nos hodie vulgò ariam vocamus, vt doctè explicat Ioſephus Zarlinus
<
lb
/>
in 4. parte Inſtitut. Muſicalium, necnon in lib. 6. ſupplem. </
s
>
<
s
id
="
s.003764
">Denominati au
<
lb
/>
tem fuerunt prædicti,
<
expan
abbr
="
alijq́
">alijque</
expan
>
; plures modi à nationibus illis, apud quas ma
<
lb
/>
ximè in vſu erant, vt Dorius à Dorienſibus; Phrygius à Phrygijs; Lydius à
<
lb
/>
Lydijs. </
s
>
<
s
id
="
s.003765
">Porrò præter prædictos modos alij plures à veteribus Muſicis com
<
lb
/>
memorantur; variè tamen, alij enim tres, alij ſeptem, alij quindecim, vel
<
lb
/>
ſeptemdecim etiam connumerarunt; Tres tamen præcipui, & ad quos reli
<
lb
/>
qui reuocabantur, fuerunt Dorius, Phrygius, & Lydius. </
s
>
<
s
id
="
s.003766
">quorum hæ fuerunt
<
lb
/>
proprietates. </
s
>
<
s
id
="
s.003767
">Dorius erat grauis, ſeuerus, & bellicoſus. </
s
>
<
s
id
="
s.003768
">vnde priſci exiſti
<
lb
/>
marunt ipſum in hominum animos prudentiam, caſtitatem,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
virtutem
<
lb
/>
inducere. </
s
>
<
s
id
="
s.003769
">Phrygius verò erat hilaris, lætus, placidus, ac propterea feſtis,
<
lb
/>
& choreis idoneus. </
s
>
<
s
id
="
s.003770
">vnde prouerbium illud vetus ortum habuit, à Dorio ad
<
lb
/>
Phrygium, ideſt à rebus altiſſimis, & ſerijs ad humiles, & iucundas. </
s
>
<
s
id
="
s.003771
">Hos
<
lb
/>
ambos ſolos Plato, & Ariſt. in Rempublicam admiſerunt. </
s
>
<
s
id
="
s.003772
">Lydius demum
<
lb
/>
modus erat horribilis, mœſtus, ac triſtis,
<
expan
abbr
="
ideoq́
">ideoque</
expan
>
; lamentationibus, ac la
<
lb
/>
crymis aptus. </
s
>
<
s
id
="
s.003773
">Hoc in funeribus mortuos lamentantes vtebantur, ita vt pre
<
lb
/>
ſentibus lacrymas cierent,
<
expan
abbr
="
vitaq́
">vitaque</
expan
>
; functos lacrymis proſequerentur.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003774
">Recentiores Muſici ſuos modos vocant Tonos, in quibus vtinam anti
<
lb
/>
quos imitarentur, illi enim ſuis rithmis, modiſuè auditorum animos varijs
<
lb
/>
pro illorum varietate motibus mirè afficiebant: ſed noſtri, rithmos in ſuis
<
lb
/>
cantilenis negligunt, nec illis curæ eſt, vt per rithmos hominum affectiones
<
lb
/>
percellant, cum tamen Plato aſſerat Muſici officium eſſe rithmos adinueni
<
lb
/>
re; præterea quod animis ciendis valdè obſtat, cantilenæ verba, ac ſenſum
<
lb
/>
prorſus per ſuos, quos vocant, contrapunctos, omninò offuſcant, vt nihil
<
lb
/>
præter magnum quendam vocum ſtrepitum concordem exaudiatur:
<
expan
abbr
="
quiq́
">quique</
expan
>
;
<
lb
/>
rithmis imitari hominum mores deberent, mimicis quibuſdam adinuentis
<
lb
/>
id præſtare conantur.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003775
">Verùm hac de re legantur eruditiſſimi Dialogi de Muſica Vincentij Ga
<
lb
/>
lilæi, cuius præcipuas rationes in fine huius operis, & chronologiæ videre
<
lb
/>
poteris. </
s
>
<
s
id
="
s.003776
">Cæterum, qui plura de modis tam antiquis, quàm nouis </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>