Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Page concordance

< >
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.003776">
                <pb pagenum="224" xlink:href="009/01/224.jpg"/>
              conſulat Ioſephum Zarlinum in 4. parte Inſtitutionum Muſicalium, necnon
                <lb/>
              lib. 6. ſupplemen. virum vatia eruditione refertum,
                <expan abbr="deq́">deque</expan>
              ; Muſica in primis
                <lb/>
              optimè meritum.</s>
            </p>
          </chap>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.003777">
                <emph type="italics"/>
              Ex Quarto Politicorum.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003778">
                <arrow.to.target n="marg320"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.003779">
                <margin.target id="marg320"/>
              329</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003780">Cap. 3. (
                <emph type="italics"/>
              Eodemqué modo in harmonijs, vt quidam tradunt: nam & in illis
                <lb/>
              poſuerunt duas ſpecies, vnam Doricam, alteram Phrygiam: cæteras
                <lb/>
              verò omnes vel ad Doricam, vel ad Phrygiam referri.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003781">Vide proximè in præcedenti loco dicta, quæ omnia ita etiam
                <lb/>
              huic loco quadrant, vt præterea nihil deſideretur.</s>
            </p>
          </chap>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.003782">
                <emph type="italics"/>
              Ex Quinto Politicorum.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003783">
                <arrow.to.target n="marg321"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.003784">
                <margin.target id="marg321"/>
              330.a</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003785">Cap. 1. (
                <emph type="italics"/>
              Quare opus eſt partim arithmetica æquitate vti, partim ea, quæ
                <lb/>
              eſt ſecundum dignitatem.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003786">Arithmeticam medietatem ſupra explicaui lib. 2. cap. 6. Ethi­
                <lb/>
              corum. </s>
              <s id="s.003787">per eam deinde, quæ eſt ſecundum dignitatem, intelligit
                <lb/>
              Geometricam, quam ſupra lib. 5. cap. 3. Ethicorum expoſui. </s>
              <s id="s.003788">vtimur enim
                <lb/>
              ea, quando opus eſt diſtribuere præmia non omnibus æqualiter, ſed habita
                <lb/>
              ratione meritorum vniuſcuiuſque. </s>
              <s id="s.003789">quando autem non ſecundum perſona­
                <lb/>
              rum dignitatem, ſed omnibus æqualiter fit diſtributio, illa dicitur Arithme­
                <lb/>
              tica proportionalitas, quia ſeruat eandem
                <expan abbr="vbiq;">vbique</expan>
              differentiam terminorum.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003790">
                <arrow.to.target n="marg322"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.003791">
                <margin.target id="marg322"/>
              330.b</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003792">Cap. 12. & vlt. (
                <emph type="italics"/>
              In Republica verò Platonis Socrates de mutationibus loqui­
                <lb/>
              tur, nec tamen rectè. </s>
              <s id="s.003793">illius enim Reip. quæ eſt optima,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              prima, mutatio nulla
                <lb/>
              propria aſſignatur. </s>
              <s id="s.003794">inquit enim cauſam eſſe mutationis, quia ſic natura compara­
                <lb/>
              tum ſit, vt nihil permaneat, ſed in ambitu quodam temporis, mutationem recipiat.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.003795">eſſe verò principium horum, inquit, quorŭm ſeſquitertia radix quinario iuncta, duas
                <lb/>
              exhibet harmonias. </s>
              <s id="s.003796">inquiens quando numerus huius diagrammatis efficiatur ſoli­
                <lb/>
              dus
                <emph.end type="italics"/>
              ) Quoad textus interpretationem, nonnulli pro (ſeſquitertia radix) ver­
                <lb/>
              tunt (ſeſquitertius cubus) ſed qua id ratione ignoro. </s>
              <s id="s.003797">græcum verbum eſt
                <lb/>
                <foreign lang="grc">πυθμὴν,</foreign>
              quod fundamentum, latus, & radicem ſignificat, non autem cubum.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.003798">præterea ſenſui radix, non autem cubus quadrare poteſt. </s>
              <s id="s.003799">Porrò ſciendum
                <lb/>
              Ariſt. locum hunc ex Platonis lib. 8. de Rep. accepiſſe, loco Mathematico
                <lb/>
              obſcuriſſimo, vbi ille de Reip. ſeu Gubernation is mutatione, ac duratione
                <lb/>
              pertractat. </s>
              <s id="s.003800">quì locus adeò ſemper obſcurus habitus eſt, vt Cicero ipſe cum
                <lb/>
              rem pœnitus obſcuram ſignificare vellet, dicere ſolitus eſſet, numero Plato­
                <lb/>
              nis obſcurius. </s>
              <s id="s.003801">quam ob cauſam Theon Smyrnæus, qui Mathematica Plato­
                <lb/>
              nis loca commentarijs illuſtrauit, hiſce tenebris lucem nullam afferre auſus
                <lb/>
              eſt, verùm eas diſſimulans cautè declinauit. </s>
              <s id="s.003802">cùm igitur præſens Ariſt. locus
                <lb/>
              ſit illius Platonici particula quædam, quid mirum, ſi non minori obſcurita­
                <lb/>
              te, ac difficultate impeditus ſit? </s>
              <s id="s.003803">vnde etiam ſequitor huius explicationem,
                <lb/>
              ab illius explicatione petendam eſſe. </s>
              <s id="s.003804">Locum illum Platonis fuſi ſimè expli­
                <lb/>
              cat Marſilius Ficinus to 2. operum ſuorum pag. </s>
              <s id="s.003805">1413. vbi pag. </s>
              <s id="s.003806">1421. cap. </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>