2286ARIST. DE COELO
tu, qui ad aliud et aliud corpus accommodatur:
at ut eo mo
ueatur ſecundum naturam, fieri nequit, ſi uniuſcuiuſq; cor-
poris ſimplicis unus ſit motus ei competens ſecundum natu
ram. Si hiſce præterea motus, qui præter naturam eſt ei, qui
ſecundum natur am eſt, aduerſatur: unumq́; uni contrarium
eſt: cùm conuerſio ſit motio ſimplex, ſi non ſecundum natu
ram ei corpori quod fertur ineſt, præter naturam inſit ei-
dem neceſſe eſt. Siigitur ignis ſit quod aduerſatur, aut quip
piam aliud tale, naturalis ipſius motus conuerſioni contra-
rius erit. At unum uni contrariũ eſt: atq; motus ijs quibus
infera, ſuperaq́; loca petuntur, inter ſeſe contrarij ſunt. Sin
uerò quippiam aliud corpus adſit, quod præter naturam in
orbem fertur: erit alius quiſpiam motus ipſius ſecundũ na-
turam. At id eſſe non poteſt: nam ſi ſit hiſce motus, quo ſur-
ſum itur, ignis, uel aër erit: ſin hiſce, quo deorſum accedi-
tur, terra erit, uel aqua. At uerò talem lationem, & pri-
mam eſſe neceſſe eſt, perfectum enim, imperfectum antece-
dit natura: atque circulus quidem perfectum eſt: linea uerò
recta, nulla eſt ſanè perfecta, neq; enim infinita, terminum
enim atq; finem haberet: neq; finitarum ulla ratio: eſt enim
quippiã extra omnes, quippe cùm fieri poßit, ut cuiuis in-
crementum addatur. Quare ſi prior quidem motus corpo-
ris ſit prioris natura, conuerſio uerò prior ſit recto, atque
ipſe rectus corporum ſit ſimplicium motus (ignis enim lo
ca recto motu ſupera petit, & terrea corporaeodẽ ad in-
fera, mediumq́; feruntur) & ipſam ſanè conuerſionẽ cuiuſ-
piam corporis ſimplicis eſſe neceſſe eſt: mistorum enim la
tionẽ eiuſce nutu ſimplicis fieri diximus, quod in mistione
dominatur, ac ſuperat. Ex his igitur patet, aliam quandam
in rationererũ corporis ſubstantiã eſſe, præter eas
ueatur ſecundum naturam, fieri nequit, ſi uniuſcuiuſq; cor-
poris ſimplicis unus ſit motus ei competens ſecundum natu
ram. Si hiſce præterea motus, qui præter naturam eſt ei, qui
ſecundum natur am eſt, aduerſatur: unumq́; uni contrarium
eſt: cùm conuerſio ſit motio ſimplex, ſi non ſecundum natu
ram ei corpori quod fertur ineſt, præter naturam inſit ei-
dem neceſſe eſt. Siigitur ignis ſit quod aduerſatur, aut quip
piam aliud tale, naturalis ipſius motus conuerſioni contra-
rius erit. At unum uni contrariũ eſt: atq; motus ijs quibus
infera, ſuperaq́; loca petuntur, inter ſeſe contrarij ſunt. Sin
uerò quippiam aliud corpus adſit, quod præter naturam in
orbem fertur: erit alius quiſpiam motus ipſius ſecundũ na-
turam. At id eſſe non poteſt: nam ſi ſit hiſce motus, quo ſur-
ſum itur, ignis, uel aër erit: ſin hiſce, quo deorſum accedi-
tur, terra erit, uel aqua. At uerò talem lationem, & pri-
mam eſſe neceſſe eſt, perfectum enim, imperfectum antece-
dit natura: atque circulus quidem perfectum eſt: linea uerò
recta, nulla eſt ſanè perfecta, neq; enim infinita, terminum
enim atq; finem haberet: neq; finitarum ulla ratio: eſt enim
quippiã extra omnes, quippe cùm fieri poßit, ut cuiuis in-
crementum addatur. Quare ſi prior quidem motus corpo-
ris ſit prioris natura, conuerſio uerò prior ſit recto, atque
ipſe rectus corporum ſit ſimplicium motus (ignis enim lo
ca recto motu ſupera petit, & terrea corporaeodẽ ad in-
fera, mediumq́; feruntur) & ipſam ſanè conuerſionẽ cuiuſ-
piam corporis ſimplicis eſſe neceſſe eſt: mistorum enim la
tionẽ eiuſce nutu ſimplicis fieri diximus, quod in mistione
dominatur, ac ſuperat. Ex his igitur patet, aliam quandam
in rationererũ corporis ſubstantiã eſſe, præter eas