1maior ſit, modò minor: heinc eſt, cur accelerationis ratio à
primo spatii percurrendi puncto minùs tutò inchoetur. Hæc
porrò, ſi cum tuis, ac Galilei decretis minùs fortè conueniant;
principiis certè Phyſicis aptè congruunt. Sed reliqua breuiùs
percurramus.
primo spatii percurrendi puncto minùs tutò inchoetur. Hæc
porrò, ſi cum tuis, ac Galilei decretis minùs fortè conueniant;
principiis certè Phyſicis aptè congruunt. Sed reliqua breuiùs
percurramus.
Peruentum iam eſt ad Phſiycæ tuæ Demonſtratio
nis Concluſionem: quæ quoniam eſt eadem cum ipſo
conſequente Propoſitionis, idcircò elicienda fuit vi
conſequutionis qua illud dependet ab antecedente.
Quod porrò notas quæſiiſſe me; quanto, amabò, iure
quæſiuii: cùm ſtupendum ſit te ab vſque initio definiſſe
motum æquabiliter acceleratum, qui æqualibus ſpatiis
æqualia celeritatis augmenta acquireret; ac ſpatia illa
æqualia ſemper & habuiſſe, & ſic expreſſiſſe per lineas
in parteis æqualeis diuiſas, vt eſſet in iis vna prima, vna
ſecunda, &c. nunc autem rem ſic perturbare, vt pars
prima vna æqualium non ſit; vt primum primæ dimi
dium pro nihilo ſit, vt reliquum pro tota ſit: vt motus
æquabiliter acceleratus non incipiat, cùm incipit; vt
incipiat, poſtquam incepit, & alia id genus, quæ ob
iecta ſunt, quæque repetere iam piget? Cùm deduxe
rim verò incommoda varia ex eo, quòd liceat dimi
dium prius in duo alia dimidia ſubdiuidere, & prius iſto
rum in duo alia, & ſic conſequenter: quid tu ad ea om
nia? Nempe poſſe quidem id dimidium ſubdiuidi: verùm
eſſe tandem alicubi ſtandum: cùm diuiſio eſſe infinita non poſ
ſit. Age itaque peruideamus quid hac reſponſione ef
ficias. Dicis eſſe tandem alicubi ſtandum, quòd diuiſio eſſe
infinita non poßit: igitur per te licebit non ſtare, quo vſ
que diuiſio finita non erit, ac partes ſupererunt, per
nis Concluſionem: quæ quoniam eſt eadem cum ipſo
conſequente Propoſitionis, idcircò elicienda fuit vi
conſequutionis qua illud dependet ab antecedente.
Quod porrò notas quæſiiſſe me; quanto, amabò, iure
quæſiuii: cùm ſtupendum ſit te ab vſque initio definiſſe
motum æquabiliter acceleratum, qui æqualibus ſpatiis
æqualia celeritatis augmenta acquireret; ac ſpatia illa
æqualia ſemper & habuiſſe, & ſic expreſſiſſe per lineas
in parteis æqualeis diuiſas, vt eſſet in iis vna prima, vna
ſecunda, &c. nunc autem rem ſic perturbare, vt pars
prima vna æqualium non ſit; vt primum primæ dimi
dium pro nihilo ſit, vt reliquum pro tota ſit: vt motus
æquabiliter acceleratus non incipiat, cùm incipit; vt
incipiat, poſtquam incepit, & alia id genus, quæ ob
iecta ſunt, quæque repetere iam piget? Cùm deduxe
rim verò incommoda varia ex eo, quòd liceat dimi
dium prius in duo alia dimidia ſubdiuidere, & prius iſto
rum in duo alia, & ſic conſequenter: quid tu ad ea om
nia? Nempe poſſe quidem id dimidium ſubdiuidi: verùm
eſſe tandem alicubi ſtandum: cùm diuiſio eſſe infinita non poſ
ſit. Age itaque peruideamus quid hac reſponſione ef
ficias. Dicis eſſe tandem alicubi ſtandum, quòd diuiſio eſſe
infinita non poßit: igitur per te licebit non ſtare, quo vſ
que diuiſio finita non erit, ac partes ſupererunt, per