Fabri, Honoré, Tractatus physicus de motu locali, 1646

List of thumbnails

< >
201
201
202
202
203
203
204
204
205
205
206
206
207
207
208
208
209
209
210
210
< >
page |< < of 491 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap id="N1C940">
            <pb pagenum="201" xlink:href="026/01/233.jpg"/>
            <p id="N1CE81" type="main">
              <s id="N1CE83">
                <emph type="center"/>
                <emph type="italics"/>
              Theorema
                <emph.end type="italics"/>
              12.
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
            <p id="N1CE8F" type="main">
              <s id="N1CE91">
                <emph type="italics"/>
              Impetus naturalis aduentitius productus à corpore graui in plano inclinato
                <lb/>
              eſt minor eo, qui producitur in perpendiculari
                <emph.end type="italics"/>
              ; </s>
              <s id="N1CE9C">probatur, quia eſt minor
                <lb/>
              motus, igitur minor impetus, vt ſæpè diximus; </s>
              <s id="N1CEA2">ſecundò (hæc eſt ratio
                <lb/>
              à priori;) quia cum ideo producatur impetus iſte aduentitius, vt motus
                <lb/>
              acceleretur; </s>
              <s id="N1CEAA">certè debet reſpondere motui, qui competit impetui innati; </s>
              <s id="N1CEAE">
                <lb/>
              ſi enim nullum habet motum, nullus accedit de nouo impetus, è con­
                <lb/>
              tra verò ſi eſt motus, ſed maior, ſi maior eſt motus, & minor ſi eſt minor;
                <lb/>
              quia hic impetus tantùm eſt propter motum. </s>
            </p>
            <p id="N1CEB7" type="main">
              <s id="N1CEB9">
                <emph type="center"/>
                <emph type="italics"/>
              Theorema
                <emph.end type="italics"/>
              13.
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
            <p id="N1CEC5" type="main">
              <s id="N1CEC7">
                <emph type="italics"/>
              Impetus qui producitur in acceleratione motus habet totum motum quem
                <lb/>
              exigit (præſcindendo à reſiſtentia medij)
                <emph.end type="italics"/>
              ; </s>
              <s id="N1CED2">nec enim per illum mobile graui­
                <lb/>
              tat in planum; </s>
              <s id="N1CED8">alioquin creſceret ſemper grauitatio; </s>
              <s id="N1CEDC">igitur totus exerce­
                <lb/>
              tur circa motum; </s>
              <s id="N1CEE2">ratio eſt quia hic impetus addititius non eſt inſtitutus
                <lb/>
              propter grauitationem, ſed tantùm propter motum: adde quod ad om­
                <lb/>
              nem lineam determinari poteſt, ſecùs verò naturalis ſaltem om­
                <lb/>
              ninò. </s>
            </p>
            <p id="N1CEEC" type="main">
              <s id="N1CEEE">
                <emph type="center"/>
                <emph type="italics"/>
              Theorema
                <emph.end type="italics"/>
              14.
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
            <p id="N1CEFA" type="main">
              <s id="N1CEFC">
                <emph type="italics"/>
              Imminuitur motu illo grauitatio corporis in planum
                <emph.end type="italics"/>
              ; ratio eſt primò; </s>
              <s id="N1CF05">quia
                <lb/>
              quò velociùs mouetur in plano, breuiori tempore ſingulis partibus in­
                <lb/>
              cumbit: </s>
              <s id="N1CF0D">ſecundò quia motu illo accelerato quaſi diſtrahitur mobile ab
                <lb/>
              illa linea grauitationis in planum; hinc mobile celeri motu moueretur
                <lb/>
              in plano illo inclinato, quod eiuſdem ſubſiſtentis grauitationi & ponde­
                <lb/>
              ri vltrò cederet. </s>
            </p>
            <p id="N1CF17" type="main">
              <s id="N1CF19">
                <emph type="center"/>
                <emph type="italics"/>
              Theorema
                <emph.end type="italics"/>
              15.
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
            <p id="N1CF25" type="main">
              <s id="N1CF27">
                <emph type="italics"/>
              Impetus innatus ex ſe eſt ſemper determinatus ad lineam perpendicularem
                <lb/>
              deorſum
                <emph.end type="italics"/>
              ; </s>
              <s id="N1CF32">quia grauitas tendit ad commune centrum, vt videbimus tra­
                <lb/>
              ctatu ſequenti; </s>
              <s id="N1CF38">tamen ratione plani quaſi detorquetur ad lineam plani
                <lb/>
              ad quam tamen omninò non determinatur, alioquin non grauitaret in
                <lb/>
              planum: </s>
              <s id="N1CF40">vnde dixi, detorquetur ſeu quaſi diuiditur, perinde quaſi eſſet
                <lb/>
              duplex impetus, quorum alter per lineam perpendicularem deorſum
                <lb/>
              eſſet determinatus, in quo non eſt difficultas; impetus tamen aduenti­
                <lb/>
              tius determinatur omninò ad lineam plani. </s>
            </p>
            <p id="N1CF4A" type="main">
              <s id="N1CF4C">
                <emph type="center"/>
                <emph type="italics"/>
              Scholium.
                <emph.end type="italics"/>
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
            <p id="N1CF58" type="main">
              <s id="N1CF5A">Dubitari poteſt an grauitatio in planum inclinatum ſit vt reſiduum
                <lb/>
              plani, cui detrahitur perpendiculum v.g. ſit planum inclinatum CD ad
                <lb/>
              angulum ACD 60. potentia quæ ſuſtinet pondus B per EB eſt ad præ­
                <lb/>
              dictum pondus vt CA ad CD; </s>
              <s id="N1CF66">detrahitur CA ex CD, ſupereſt FD æqua­
                <lb/>
              lis ſcilicet CA; </s>
              <s id="N1CF6C">an fortè grauitatio ponderis B in planum inclinatum C
                <lb/>
              D eſt ad grauitationem eiuſdem in planum horizontale; </s>
              <s id="N1CF72">quæ eſt graui­
                <lb/>
              tatio tota, id eſt nihil imminuta vt DF ad DC; </s>
              <s id="N1CF78">attollatur enim totum
                <lb/>
              triangulum CAD in eadem ſitu altera manu, & altera filo EB paralle-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>