1bus mixta conflantur: fit autem non raro, vt eadem non vbi
que aut grauia, aut leuia eſſe videantur, sed alicubi grauia,
& alicubi leuia, quod totum ſimplicibus elementis, ex quibus
mixtæ ſubstantiæ fuerint, ferri debet acceptum. Vt ecce li
gnum talenti pondere, plumbum autem vnius tantum emi
næ capiatur: vtrunque in aere ſuſpenſum, inaere plumbo erit
lignum grauius, & plumbo per medium aerem lignum ocius
deſcendat, poſtquam ad aquam corpus vtrumque peruenerit:
in eamdem grauem plumbum illico mergetur, & leue lignum
in aqua veluti ſuſpenſum stabit, cuius rei cauſa ea eſt; quod
elementa omnia in propriis etiam locis nonnulla ſunt graui
tate prædita: vno excepto igni, qui ſemper & vbique est le
uis: aer in terræ, & in aqua loco eſt leuis, & in loco ignis eſt
grauis, in ſuo proprio, ac naturali loco nonnullam grauitatem
habet, itaque ſi quid est, quod plus aeris in ſe contineat, quam
aquæ, ac terræ; id profectò in aqua contingit eſſe leuius, &
in aere grauius. Lignum ergo talenti vnius, quod aeris in
ſe, plus habeat, quam aquæ, ac terræ, grauius est in aere,
quam plumbum eminæ tantum vnius in aquam, quod lon
gè plus terræ quam aquæ, & longè plus aquæ quam ae
ris habeat plumbum ocissimè mergetur: aquæ extimam
planiciem lignum vix attingit, & eamdem poſtquam atti
gerit, ſupernatans illico quieſcet: ita vt eam ob rem maio
rem leuitatem præſeferre videatur. Id Aristoteles quar
to libro de cælo particula vndetrigeſima ideo verum eſſe est
ratus, quod aer in ſuo proprio naturalique loco aliqua gra
uitate ſit præditus.
que aut grauia, aut leuia eſſe videantur, sed alicubi grauia,
& alicubi leuia, quod totum ſimplicibus elementis, ex quibus
mixtæ ſubstantiæ fuerint, ferri debet acceptum. Vt ecce li
gnum talenti pondere, plumbum autem vnius tantum emi
næ capiatur: vtrunque in aere ſuſpenſum, inaere plumbo erit
lignum grauius, & plumbo per medium aerem lignum ocius
deſcendat, poſtquam ad aquam corpus vtrumque peruenerit:
in eamdem grauem plumbum illico mergetur, & leue lignum
in aqua veluti ſuſpenſum stabit, cuius rei cauſa ea eſt; quod
elementa omnia in propriis etiam locis nonnulla ſunt graui
tate prædita: vno excepto igni, qui ſemper & vbique est le
uis: aer in terræ, & in aqua loco eſt leuis, & in loco ignis eſt
grauis, in ſuo proprio, ac naturali loco nonnullam grauitatem
habet, itaque ſi quid est, quod plus aeris in ſe contineat, quam
aquæ, ac terræ; id profectò in aqua contingit eſſe leuius, &
in aere grauius. Lignum ergo talenti vnius, quod aeris in
ſe, plus habeat, quam aquæ, ac terræ, grauius est in aere,
quam plumbum eminæ tantum vnius in aquam, quod lon
gè plus terræ quam aquæ, & longè plus aquæ quam ae
ris habeat plumbum ocissimè mergetur: aquæ extimam
planiciem lignum vix attingit, & eamdem poſtquam atti
gerit, ſupernatans illico quieſcet: ita vt eam ob rem maio
rem leuitatem præſeferre videatur. Id Aristoteles quar
to libro de cælo particula vndetrigeſima ideo verum eſſe est
ratus, quod aer in ſuo proprio naturalique loco aliqua gra
uitate ſit præditus.
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib