Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Table of figures

< >
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.003981">
                <pb pagenum="233" xlink:href="009/01/233.jpg"/>
              gulis ob dictam rationem non poteſt, quia radij viſuales, vt dictum eſt, in­
                <lb/>
              diſcreti ſunt, & confuſi. </s>
              <s id="s.003982">
                <expan abbr="neq;">neque</expan>
              hoc mirum, cùm multa videre nullo pacto poſ­
                <lb/>
              ſimus, quamuis noſtro attingantur aſpectu, vt ea, quæ ſunt in tenebris, cui
                <lb/>
              ſimile accidit, cum quadratum à longè viſum videtur habere plurimos an­
                <lb/>
              gulos; atq; adeò ad rotunditatem, ſi remoueatur adhuc, accedere, vt etiam
                <lb/>
              circulus videatur. </s>
              <s id="s.003983">Cùm enim, vt ſupra dixi, aſpectus in turbinis modum
                <lb/>
              procedat quoties figura conſpecta vlterius ſepoſita eſt, radij viſuales, qui ad
                <lb/>
              angulos tendant, quoniam & imbecilli, & pauci ſunt, ob dictam cauſam rem
                <lb/>
              aſſequi nequeunt: qui autem in mediam partem concurrunt, hi perſiſtere
                <lb/>
              poſſunt, vtpotè, conferti, & validi: ergò cum figura propè eſt, anguli
                <expan abbr="quoq;">quoque</expan>
                <lb/>
              aſpici poſſunt, aucta diſtantia non poſſunt. </s>
              <s id="s.003984">hac etiam de cauſa linea circu­
                <lb/>
              laris valdè diſtans, & in ſitu, quo conuexum ad oculum rectà vergat: & in
                <lb/>
              Luna die octauo, quando dimidia eſt linea illa, quæ illuminatam partem à
                <lb/>
              non illuminata diuidit, recta videtur, quamuis circularis ſit, eſt enim in
                <lb/>
              ſphærico corpore deſignata. </s>
              <s id="s.003985">quando enim circunferentia propè eſt, viſus
                <lb/>
              diſcernere valet quanto pars altera, parte altera, ſit propior; vnde rotun­
                <lb/>
              ditas apparet: at cùm procul abeſt rectè ſentire nequit, ſed æqualem par­
                <lb/>
              tium ſitum cernere ſibi videtur,
                <expan abbr="eamq́">eamque</expan>
              ; propterea rectam iudicat. </s>
              <s id="s.003986">hæc igi­
                <lb/>
              tur, quæ accidere viſui certum eſt, eadem ſimiliter radijs Solis conuenire
                <lb/>
              par eſt credere. </s>
              <s id="s.003987">ex quibus iam patere poteſt, cur lumen Solis per quadrila­
                <lb/>
              teras figuras profluens illuminationem rotundam reddat.</s>
            </p>
            <p type="head">
              <s id="s.003988">
                <emph type="italics"/>
              De Lucis Figuratione.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003989">
                <expan abbr="Atq;">Atque</expan>
              hæc eſt ſolutio admirandi huius effectus ab Ariſt. allata, quæ
                <lb/>
              quoniam non paucas habet difficultates, aliam ex Maurolyco de­
                <lb/>
              ſumptam, quæ ſatis demonſtratiua eſt, afferam.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003990">Primò igitur illud Perſpectiuus principium ſtatuendum eſt, ex
                <lb/>
              quolibet corporis lucidi puncto, ad quodlibet medij punctum, lumen rectis
                <lb/>
              lineis quoquouerſus emicare, ita vt lumen à quouis puncto lucidi, tanquam
                <lb/>
              à centro
                <expan abbr="circumquaq;">circumquaque</expan>
              effuſum in modum ſphæræ diffundatur.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003991">Secundò, quò magis duorum vicinorum circulorum peripheriæ augen­
                <lb/>
              tur, eò magis ad vnius circuli ſimilitudinem accedere; vt in hac figura cer­
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.233.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/233/1.jpg" number="143"/>
                <lb/>
              nere licet, vbi ſunt primò duo parui
                <lb/>
              circuli circa centra A, & B, deſcripti,
                <lb/>
              quorum circunferentiæ creſcant
                <expan abbr="vſq;">vſque</expan>
                <lb/>
              ad circunferentias C D, & E F, quo in­
                <lb/>
              cremento poſito, ſtatim vel ad ſenſum
                <lb/>
              manifeſtum eſt, has duas maiores pe­
                <lb/>
              ripherias, magis referre vnius circuli
                <lb/>
              ſimilitudinem, quàm referant duo pa­
                <lb/>
              rui circelli. </s>
              <s id="s.003992">quod ſi eſſent tres circelli,
                <lb/>
              qui augerentur, magis adhuc vnicum
                <lb/>
              circulum imitarentur;
                <expan abbr="ſicq́">ſicque</expan>
              ; deinceps,
                <lb/>
              quò plures eò perfectius: & quò magis </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>