234210M. VITRUVII P. DE ARCHITECTURA
dies in ſingulis ſignis patitur, cum ſtationem fecerit, reſtituit eam ſum-
mam numeri in uno ſigno morata. Ergo totam circuitionem in coelo
quadringenteſimo et octogeſimo et quinto die permenſa, iterum in id
ſignum redit, ex quo ſigno prius iter facere coepit. Martis vero circiter
ſexcenteſimo octogeſimo tertio die ſiderum ſpatia pervagando pervenit
eo, ex quo initium faciendo curſum ſecerat ante: et in quibus ſignis ce-
lerius percurrit cum ſtationem ſecit, explet dierum numeri rationem.
Jovis autem placidioribus gradibus ſcandens contra mundi verſationem,
circiter tricentis ſexaginta quinque diebus ſingula ſigna permetitur, et conſiſtit per annos undecim et dies trecentos ſexaginta tres , et redit in id ſignum, in quo ante duodecim annos fuerat. Saturni vero menſi-
bus undetriginta et amplius paucis diebus pervadens per ſigni ſpatium,
anno nono et vigeſimo circiter diebus CLX, in quo ante triceſimo fuerat
anno in id reſtituitur, ex eoque quo minus ab extremo diſtat mundo,
tanto majorem circinationem rotae percurrendo, tardior videtur eſſe. Hi
autem qui ſupra ſolis iter circinationes peragunt, maxime cum in trigo-
no fuerint, quod is inierit, tum non progrediuntur, ſed regreſſus ſacientes
morantur, donicum idem ſol de eo trigono in aliud ſignum tranſitionem
fecerit. Id autem nonnullis ſic ſieri placet: quod ajunt, ſolem cum lon-
gius abſit abſtantia quadam, non lucidis itineribus errantia per ea ſidera
obſcuratis morationibus impediri. Nobis vero id non videtur. Solis
enim ſplendor perſpicibilis et patens ſine ullis obſcurationibus eſt per
omnem mundum, ut etiam nobis apparet cum faciunt eae ſtellae regreſ-
ſus et morationes. Ergo ſi tantis intervallis noſtra ſpecies poteſt id ani-
madvertere, quid ita divinitatibus ſplendoribusque aſtrorum judicamus
obſcuritates objici poſſe? Ergo potius ea ratio nobis conſtabit, quod
12
mam numeri in uno ſigno morata. Ergo totam circuitionem in coelo
quadringenteſimo et octogeſimo et quinto die permenſa, iterum in id
ſignum redit, ex quo ſigno prius iter facere coepit. Martis vero circiter
ſexcenteſimo octogeſimo tertio die ſiderum ſpatia pervagando pervenit
eo, ex quo initium faciendo curſum ſecerat ante: et in quibus ſignis ce-
lerius percurrit cum ſtationem ſecit, explet dierum numeri rationem.
Jovis autem placidioribus gradibus ſcandens contra mundi verſationem,
circiter tricentis ſexaginta quinque diebus ſingula ſigna permetitur, et conſiſtit per annos undecim et dies trecentos ſexaginta tres , et redit in id ſignum, in quo ante duodecim annos fuerat. Saturni vero menſi-
bus undetriginta et amplius paucis diebus pervadens per ſigni ſpatium,
anno nono et vigeſimo circiter diebus CLX, in quo ante triceſimo fuerat
anno in id reſtituitur, ex eoque quo minus ab extremo diſtat mundo,
tanto majorem circinationem rotae percurrendo, tardior videtur eſſe. Hi
autem qui ſupra ſolis iter circinationes peragunt, maxime cum in trigo-
no fuerint, quod is inierit, tum non progrediuntur, ſed regreſſus ſacientes
morantur, donicum idem ſol de eo trigono in aliud ſignum tranſitionem
fecerit. Id autem nonnullis ſic ſieri placet: quod ajunt, ſolem cum lon-
gius abſit abſtantia quadam, non lucidis itineribus errantia per ea ſidera
obſcuratis morationibus impediri. Nobis vero id non videtur. Solis
enim ſplendor perſpicibilis et patens ſine ullis obſcurationibus eſt per
omnem mundum, ut etiam nobis apparet cum faciunt eae ſtellae regreſ-
ſus et morationes. Ergo ſi tantis intervallis noſtra ſpecies poteſt id ani-
madvertere, quid ita divinitatibus ſplendoribusque aſtrorum judicamus
obſcuritates objici poſſe? Ergo potius ea ratio nobis conſtabit, quod
12