Gassendi, Pierre, De proportione qua gravia decidentia accelerantur, 1646

List of thumbnails

< >
241
241
242
242
243
243
244
244
245
245
246
246
247
247
248
248
249
249
250
250
< >
page |< < of 360 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001508">
                <pb pagenum="194" xlink:href="028/01/234.jpg"/>
              quas progredi diuidendo liceat? </s>
              <s id="s.001509">Igitur tumerit neceſ­
                <lb/>
              ſariò ſtandum, cùm ſic finita erit diuiſio, vt exhauſtis
                <lb/>
              partibus, nulla ampliùs fieri ſubdiuiſio poſſit. </s>
              <s id="s.001510">Quando­
                <lb/>
              nam verò id continget? </s>
              <s id="s.001511">An-non cùm tota pars AD
                <lb/>
              tantula erit, & ſic diuiſa in duo dimidia AS, & SD, vt
                <lb/>
              AS non habeat ampliùs duo dimidia, ac ſit indiuiſibilis
                <lb/>
              pars? </s>
              <s id="s.001512">An-non proinde cùm l inea AD contexta erit
                <lb/>
              ex duobus punctis? </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001513">Prouidens tu quæ poſſent exinde iure vrgeri in­
                <lb/>
              commoda, præoccupaſti,
                <emph type="italics"/>
              partem AS accipiendam eſſe
                <lb/>
              vt quid Phyſicum, quod mente quidem, ſeu Mathematicè
                <lb/>
              diuiſibile in parteis infinitas ſit: ſed non ita tamen, vt accelera­
                <lb/>
              tio variari ſecundum eas poßit; quippe quæ effectus Phyſi­
                <lb/>
              cus cùm ſit, non-niſi per parteis ſenſibileis metienda videa­
                <lb/>
              tur.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001514"> Aequiuocatio eſſe quædam poſſet circa vocem
                <lb/>
                <emph type="italics"/>
              ſenſibileis;
                <emph.end type="italics"/>
              verùm ſic accipio, quaſi tu per illam intelle­
                <lb/>
              xeris parteis
                <emph type="italics"/>
              Phyſicas,
                <emph.end type="italics"/>
              hoc eſt reuerâ exſiſtenteis in
                <lb/>
              rerum natura; nempe vt opponantur Mathematicis,
                <lb/>
              ſiue iis, quas mente confictas dixiſti. </s>
              <s id="s.001515">Nam ſi alioquin
                <lb/>
              diceres
                <emph type="italics"/>
              ſenſibileis,
                <emph.end type="italics"/>
              quaſi ſenſu perceptibileis, notum eſt
                <lb/>
              naturam non eſſe metiendam in ſuis adeò ſubtilibus
                <lb/>
              operationibus iuxta ſenſus captum. </s>
              <s id="s.001516">Neque enim in
                <lb/>
              compingendo v. g. animalculo acari noſtrum ſenſum
                <lb/>
              conſulit, qui ipſum habet quaſi punctum, ſiue rem viſu
                <lb/>
              minimam; ſed ſeipſam potiùs, prout illud texit ex
                <lb/>
              innumeris myriadibus partium infra omnem ſenſus
                <lb/>
              acutiem exſiſtentium, & neceſſariarum tamen, vt rem
                <lb/>
              faciat perſe mobilem, ac vegetationis, ſenſus, appeti­
                <lb/>
              tus capacem. </s>
              <s id="s.001517">Vt præteream ſenſum haberi regulam
                <lb/>
              pluſquàm Leſbiam, propter diuerſitatem ſenſuum acu-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>