1z, tunc ſimul ſurgere con
tinget. Atque habere tum
caput, tum pedes in eadem
recta: g z vero cum b g
angulum acutum conſtituet
tinget. Atque habere tum
caput, tum pedes in eadem
recta: g z vero cum b g
angulum acutum conſtituet
Cvr qui ſurgunt.] Surrectio eſt motio, quia homo è iacente
vel ſedente fit ſtans. Quod vt intelligatur ſcire oportet attingi
hîc quatuor figuras, quibus hominis corpus ex certa ſui poſitione fi
gurari poteſt. hæ ſunt iacere ſupinum, iacere pronum, ſedere, ſtare.
Iacere ſupinum eſt cum ſpina animalis terram contingit. Iacere pro
num eſt cum humi venter reclinatus eſt. Hæ duæ figuræ quia ad quie
tem ſomnumque communem comparatæ ſunt, pluribus animalibus
communes eſſe potuerant, ſed pronum ambulare conuenit brutis, qua
ſi ſolùm ad paſtum à natura inſtitutis. Seßio eſt ſitus in quo ſpina
cum femore, & femur cum tibia angulum rectum facit. Statio eſt
ſitus in quo ſpina femur & tibia in vna recta exiſtentes perpendi
culares ſunt horizonti. Hæ duæ ſoli homini propriæ ſunt. quia ſolus
articulos ita à natura ſapiente & architectatrice conformatos ha
bet, vt ſic eius oſſa diſponi valeant. Solus enim articulum femoris
& iſchij ad anteriora flectit, ipſius verò genu retrorſum reflectit,
ſine quibus neque tibia & femur cum ſpina in vnam rectam adduci
poteſt, at in belluis vbi femur cum ſpina rectum fecit, tibia nunquam cum
femore rectum faciet: nec etiam ipſa ad terram recta erit. quod ta
men, vt ſeßio ſecura fiat, neceſſum eſt. cum igitur omnia bruta an
trorſum poſteriorum crurum flexiones habeant, ſolus homo ſedet,
& ſtat: & ſapienter ita hunc natura fecit, cum hic ſolus mentem
quæ eſt ars artium habiturus erat, id eſt ſolus artifex futurus erat.
Manuum enim, quæ ſint o)/rganon o)rganwn, vt vocat noſter Gale
nus actiones in opificijs, duabus his tantum egent figuris. Nemo enim
ſupinus aut pronus quicquam agit. Ideo etiam, vt id obiter dicam,
qui opinantur ob id rectum ſtare hominem, vt cælum promptè ſuſpi
ciat, dicereque poßit.
vel ſedente fit ſtans. Quod vt intelligatur ſcire oportet attingi
hîc quatuor figuras, quibus hominis corpus ex certa ſui poſitione fi
gurari poteſt. hæ ſunt iacere ſupinum, iacere pronum, ſedere, ſtare.
Iacere ſupinum eſt cum ſpina animalis terram contingit. Iacere pro
num eſt cum humi venter reclinatus eſt. Hæ duæ figuræ quia ad quie
tem ſomnumque communem comparatæ ſunt, pluribus animalibus
communes eſſe potuerant, ſed pronum ambulare conuenit brutis, qua
ſi ſolùm ad paſtum à natura inſtitutis. Seßio eſt ſitus in quo ſpina
cum femore, & femur cum tibia angulum rectum facit. Statio eſt
ſitus in quo ſpina femur & tibia in vna recta exiſtentes perpendi
culares ſunt horizonti. Hæ duæ ſoli homini propriæ ſunt. quia ſolus
articulos ita à natura ſapiente & architectatrice conformatos ha
bet, vt ſic eius oſſa diſponi valeant. Solus enim articulum femoris
& iſchij ad anteriora flectit, ipſius verò genu retrorſum reflectit,
ſine quibus neque tibia & femur cum ſpina in vnam rectam adduci
poteſt, at in belluis vbi femur cum ſpina rectum fecit, tibia nunquam cum
femore rectum faciet: nec etiam ipſa ad terram recta erit. quod ta
men, vt ſeßio ſecura fiat, neceſſum eſt. cum igitur omnia bruta an
trorſum poſteriorum crurum flexiones habeant, ſolus homo ſedet,
& ſtat: & ſapienter ita hunc natura fecit, cum hic ſolus mentem
quæ eſt ars artium habiturus erat, id eſt ſolus artifex futurus erat.
Manuum enim, quæ ſint o)/rganon o)rganwn, vt vocat noſter Gale
nus actiones in opificijs, duabus his tantum egent figuris. Nemo enim
ſupinus aut pronus quicquam agit. Ideo etiam, vt id obiter dicam,
qui opinantur ob id rectum ſtare hominem, vt cælum promptè ſuſpi
ciat, dicereque poßit.