1etiam augentur eò perfectius.
proptereaque; poterunt aliquando exactè cir
culum quò ad ſenſum imitari. quod de circulis dictum eſt, intelligi etiam de
bet de omnibus alijs figuris eiuſdem ſpeciei, vt de duabus ellipſibus, aut
de duobus triangulis, &c.
culum quò ad ſenſum imitari. quod de circulis dictum eſt, intelligi etiam de
bet de omnibus alijs figuris eiuſdem ſpeciei, vt de duabus ellipſibus, aut
de duobus triangulis, &c.
Tertiò, lumen Solis per foramen tam exiguum, quod ſit inſtar puncti tranſ
miſſum, figuram Solis rotundam videlicet, quamuis conuerſam referre; quod
144[Figure 144]
hac deſcriptione patefiet. ſit Sol vbi A B, fora
men inſtar puncti vbi E. illuminatio, in planum
radio Solis perpendiculariter obiectum, ſit C I D.
aio eam eſſe inſtar Solis rotundam, inuerſam ta
men. nam ſi ab omnibus punctis ſolaris periphe
riæ radij per vnicum punctum E, rectà transfe
rantur ad planum rectà obiectum, vbi C D, con
flabunt duas conicas ſuperficies A E B, C E D,
baſes habentes circulos A B, C D, verticem verò
eundem E. Cùm igitur illuminatio C D, ſit ve
luti ſectio luminoſi coni C E D, quæ perpendicu
lariter eum ſecat, ex Apollonij conicis circulus
erit, ac proinde Solis figuram imitabitur. erit
tamen inuerſa, quia cum, vt dictum eſt in prima
prænotatione, radij rectis lineis ferantur, pun
ctum A, ſiniſtrum, repreſentabitur in D, parte
dextra. B, verò dexterum apparebit in C, parte
ſiniſtra, & H, in anteriore parte Solis, feretur in
I, punctum illuminationis poſterius: atque eodem
modo reliqua puncta in contrarias partes trans
ferentur. Quod ſi planum terminans conum ra
dioſum non illi ſit perpendiculare, ſed obliquum,
vti eſt G F, ſectionem faciet ellipticam ex eodem
Apollonio, ideoque; Solis il luminatio, quod pluri
mùm accidit, oualis apparet. Quod dictum eſt de Solis illuminatione, in
telligi etiam debet de alijs quibuſuis lucidis, vel coloratis luce perfuſis, quæ
ſuas ſpecies emittunt, cuiuſuis ſint figuræ, eodem enim modo oſtendemus
eorum illuminationes, ſeu ſpecies debere figuram ipſorum primitiuam re
ferre, quamuis inuerſam.
miſſum, figuram Solis rotundam videlicet, quamuis conuerſam referre; quod
144[Figure 144]hac deſcriptione patefiet. ſit Sol vbi A B, fora
men inſtar puncti vbi E. illuminatio, in planum
radio Solis perpendiculariter obiectum, ſit C I D.
aio eam eſſe inſtar Solis rotundam, inuerſam ta
men. nam ſi ab omnibus punctis ſolaris periphe
riæ radij per vnicum punctum E, rectà transfe
rantur ad planum rectà obiectum, vbi C D, con
flabunt duas conicas ſuperficies A E B, C E D,
baſes habentes circulos A B, C D, verticem verò
eundem E. Cùm igitur illuminatio C D, ſit ve
luti ſectio luminoſi coni C E D, quæ perpendicu
lariter eum ſecat, ex Apollonij conicis circulus
erit, ac proinde Solis figuram imitabitur. erit
tamen inuerſa, quia cum, vt dictum eſt in prima
prænotatione, radij rectis lineis ferantur, pun
ctum A, ſiniſtrum, repreſentabitur in D, parte
dextra. B, verò dexterum apparebit in C, parte
ſiniſtra, & H, in anteriore parte Solis, feretur in
I, punctum illuminationis poſterius: atque eodem
modo reliqua puncta in contrarias partes trans
ferentur. Quod ſi planum terminans conum ra
dioſum non illi ſit perpendiculare, ſed obliquum,
vti eſt G F, ſectionem faciet ellipticam ex eodem
Apollonio, ideoque; Solis il luminatio, quod pluri
mùm accidit, oualis apparet. Quod dictum eſt de Solis illuminatione, in
telligi etiam debet de alijs quibuſuis lucidis, vel coloratis luce perfuſis, quæ
ſuas ſpecies emittunt, cuiuſuis ſint figuræ, eodem enim modo oſtendemus
eorum illuminationes, ſeu ſpecies debere figuram ipſorum primitiuam re
ferre, quamuis inuerſam.
Quartò, dico, Cauſam huius apparentiæ primariam eſſe ipſam Solis ro
tunditatem, quæ per ſingula foraminis cuiuſuis puncta in oppoſitum planum
ſe ſe transfundit. quod enim nuper de vnico puncto oſtenſum eſt, idem intel
ligendum eſt de ſingulis foraminis punctis, per ſingula enim puncta ſingulæ
illuminationes rotundæ in aduerſum planum tranſmittuntur, quæ quò lon
gius à foramine proceſſerint, cò perfectiorem rotunditatem aſſequentur, ob
eam cauſam, quàm in ſecunda prænotatione innuimus. quæ vt explicatius
tractentur, neuè in hac Solis luce cæcutiamus, linearem demonſtrationem
afferemus. ſit ſolare corpus A B, foramen verò qualiſcunque figuræ, veluti ri
mula C D, per quam Solis ſplendor illapſus oppoſitum planum, in quo F E,
colluſtret. iam ex infinitis punctis rimulæ C D, ſatis erit extrema duo C,
tunditatem, quæ per ſingula foraminis cuiuſuis puncta in oppoſitum planum
ſe ſe transfundit. quod enim nuper de vnico puncto oſtenſum eſt, idem intel
ligendum eſt de ſingulis foraminis punctis, per ſingula enim puncta ſingulæ
illuminationes rotundæ in aduerſum planum tranſmittuntur, quæ quò lon
gius à foramine proceſſerint, cò perfectiorem rotunditatem aſſequentur, ob
eam cauſam, quàm in ſecunda prænotatione innuimus. quæ vt explicatius
tractentur, neuè in hac Solis luce cæcutiamus, linearem demonſtrationem
afferemus. ſit ſolare corpus A B, foramen verò qualiſcunque figuræ, veluti ri
mula C D, per quam Solis ſplendor illapſus oppoſitum planum, in quo F E,
colluſtret. iam ex infinitis punctis rimulæ C D, ſatis erit extrema duo C,