236184THEORIÆ
hoc ſummam virium ad omnia ejuſmodi puncta pertinentium.
Pariter communia mihi ſunt, quæcunque pertinent ad gravium
motus a Galilæo, & Hugenio definitos, niſi quod gravitatis re-
ſolutionem in deſcenſu per plana inclinata, & in gravibus ſu-
ſtentatis per bina obliqua plana, vel obliqua fila, reducam ad
compoſitionem juxta num. 284, & 286, & centrum oſcillatio-
nis, una cum centro æquilibrii, & vecte, & libra, & machi-
narum principiis deducam e conſideratione ſyſtematis trium maſ-
ſarum in ſe mutuo agentium, ac potiſſimum a ſimplici theore-
mate ad id pertinente, quæ fuſe perſecutus ſum a num. 307.
Communia pariter mihi ſunt, quæcunque habentur in cæleſti
Newtoniana Mechanica jam ubique recepta de planetarum, &
cometarum motibus, de perturbationibus motuum potiſſimum
Jovis, & Saturni in diſtantiis minoribus a ſe invicem, de
aberrationibus Lunæ, de maris æſtu, de figura Telluris, de
præceſſione æquinoctiorum, & nutatione axis; quin immo ad
hæc poſtrema problemata rite ſolvenda, multo tutior, & expe-
ditior mihi panditur via, quæ me eo deducet poſt conſideratio-
nem ſyſtematis maſſarum quatuor jacentium etiam non in eo-
dem plano communi, & connexarum invicem per vires mu-
tuas, uti ad centrum oſcillationis etiam in latus in eodem pla-
no, & ad centrum percuſſionis in eadem recta tam facile me
deduxit conſideratio ſyſtematis maſſarum trium.
Pariter communia mihi ſunt, quæcunque pertinent ad gravium
motus a Galilæo, & Hugenio definitos, niſi quod gravitatis re-
ſolutionem in deſcenſu per plana inclinata, & in gravibus ſu-
ſtentatis per bina obliqua plana, vel obliqua fila, reducam ad
compoſitionem juxta num. 284, & 286, & centrum oſcillatio-
nis, una cum centro æquilibrii, & vecte, & libra, & machi-
narum principiis deducam e conſideratione ſyſtematis trium maſ-
ſarum in ſe mutuo agentium, ac potiſſimum a ſimplici theore-
mate ad id pertinente, quæ fuſe perſecutus ſum a num. 307.
Communia pariter mihi ſunt, quæcunque habentur in cæleſti
Newtoniana Mechanica jam ubique recepta de planetarum, &
cometarum motibus, de perturbationibus motuum potiſſimum
Jovis, & Saturni in diſtantiis minoribus a ſe invicem, de
aberrationibus Lunæ, de maris æſtu, de figura Telluris, de
præceſſione æquinoctiorum, & nutatione axis; quin immo ad
hæc poſtrema problemata rite ſolvenda, multo tutior, & expe-
ditior mihi panditur via, quæ me eo deducet poſt conſideratio-
nem ſyſtematis maſſarum quatuor jacentium etiam non in eo-
dem plano communi, & connexarum invicem per vires mu-
tuas, uti ad centrum oſcillationis etiam in latus in eodem pla-
no, & ad centrum percuſſionis in eadem recta tam facile me
deduxit conſideratio ſyſtematis maſſarum trium.
404.
Illud mihi præterea non eſt commune, quod pertinet ad
11Immobilitas
fixarum quo-
modo a New-
tonianis expli-
cetur. immobilitatem ſtellarum fixarum, quam contra generalem New-
toni gravitatem vulgo ſolent objicere, quæ nimirum debeant ea
attractione mutua ad ſe invicem accedere, & in unicam demum
coire maſſam. Reſpondent alii, Mundum in infinitum protendi,
& proinde quamvis fixam æque in omnes partes trahi. Sed in
actu exiſtentibus infinitum abſolutum, ego quidem cenſeo, haberi
omnino non poſſe. Recurrunt alii ad immenſam diſtantiam, quæ
non ſinat motum in fixis oriundum a vi gravitatis, ne poſt im-
manem quidem ſæculorum ſeriem ſenſu percipi. Ii in eo verum
omnino affirmant; ſi enim concipiamus fixas Soli noſtro æquales
& ſimiles, vel ſaltem rationem luminum, quæ emittunt, non
multum diſcedere a ratione maſſarum; quoniam & vis ipſis maſſis
proportionalis eſt, ac præterea tam vis, quam lumen decreſcit in
ratione reciproca duplicata diſtantiarum; erit vis gravitatis noſtri
ſolaris ſyſtematis in omnes ſtellas, ad vim gravitatis noſtræ in
Solem, quæ multis vicibus eſt minor, quam vis gravitatis no-
ſtrorum gravium in Terram, ut eſt tota lux, quæ provenit a
fixis omnibus, ad lucem, quæ provenit a Sole, quæ ratio eſt ea-
dem, ac ratio noctis ad diem in genere lucis. Quam exiguus mo-
tus inde conſequi poſſit eo tempore, cujus temporis ad nos deve-
nire potuit notitia, nemo non videt. Si fixæ omnes ad eandem
etiam jaceant plagam, is motus omnino haberi poſſet pro nullo.
11Immobilitas
fixarum quo-
modo a New-
tonianis expli-
cetur. immobilitatem ſtellarum fixarum, quam contra generalem New-
toni gravitatem vulgo ſolent objicere, quæ nimirum debeant ea
attractione mutua ad ſe invicem accedere, & in unicam demum
coire maſſam. Reſpondent alii, Mundum in infinitum protendi,
& proinde quamvis fixam æque in omnes partes trahi. Sed in
actu exiſtentibus infinitum abſolutum, ego quidem cenſeo, haberi
omnino non poſſe. Recurrunt alii ad immenſam diſtantiam, quæ
non ſinat motum in fixis oriundum a vi gravitatis, ne poſt im-
manem quidem ſæculorum ſeriem ſenſu percipi. Ii in eo verum
omnino affirmant; ſi enim concipiamus fixas Soli noſtro æquales
& ſimiles, vel ſaltem rationem luminum, quæ emittunt, non
multum diſcedere a ratione maſſarum; quoniam & vis ipſis maſſis
proportionalis eſt, ac præterea tam vis, quam lumen decreſcit in
ratione reciproca duplicata diſtantiarum; erit vis gravitatis noſtri
ſolaris ſyſtematis in omnes ſtellas, ad vim gravitatis noſtræ in
Solem, quæ multis vicibus eſt minor, quam vis gravitatis no-
ſtrorum gravium in Terram, ut eſt tota lux, quæ provenit a
fixis omnibus, ad lucem, quæ provenit a Sole, quæ ratio eſt ea-
dem, ac ratio noctis ad diem in genere lucis. Quam exiguus mo-
tus inde conſequi poſſit eo tempore, cujus temporis ad nos deve-
nire potuit notitia, nemo non videt. Si fixæ omnes ad eandem
etiam jaceant plagam, is motus omnino haberi poſſet pro nullo.