Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004014
">
<
pb
pagenum
="
236
"
xlink:href
="
009/01/236.jpg
"/>
culum coaleſcent. </
s
>
<
s
id
="
s.004015
">nunquam tamen ad geometricam rotunditatem perue
<
lb
/>
nient, quamuis illam ſenſui obijciant.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004016
">Aliter Ioannes Keplerus totam hanc demonſtrationem inſtituit, quem tu
<
lb
/>
in ſuis ad Vitellionem Paralipom. conſule. </
s
>
<
s
id
="
s.004017
">eius tantum experientiam non
<
lb
/>
iniucundam, qua iſtud probat, non grauabor referre. </
s
>
<
s
id
="
s.004018
">cap. igitur ſecundo
<
lb
/>
de Figuratione lucis hæc habet: librum in ſublimi locaui, qui eſſet loco lu
<
lb
/>
centis corporis, hunc inter & pauimentum figebatur tabella foramine mul
<
lb
/>
tangulo. </
s
>
<
s
id
="
s.004019
">filum deinde ex vno libri angulo per foramen in pauimentum de
<
lb
/>
miſſum, ita incidebat in pauimento, vt terminos foraminis raderet, cuius
<
lb
/>
veſtigia creta imitabar; qua ratione creabatur figura in pauimento ſimilis
<
lb
/>
foramini. </
s
>
<
s
id
="
s.004020
">Idem accidebat, annexo filo ex altero, tertio, quarto libri angu
<
lb
/>
lo,
<
expan
abbr
="
adeoq́
">adeoque</
expan
>
; ex infinitis marginum punctis. </
s
>
<
s
id
="
s.004021
">
<
expan
abbr
="
Itaq;
">Itaque</
expan
>
infinitarum in pauimento
<
lb
/>
figurarum foraminis exilium ſeries adumbrabat magnam, & quadrangulam
<
lb
/>
libri figuram. </
s
>
<
s
id
="
s.004022
">hic primus eſt in hoc labore ſucceſſus. </
s
>
<
s
id
="
s.004023
">hæc ille; ex quibus po
<
lb
/>
ſtea ſuam demonſtrationem adornauit. </
s
>
<
s
id
="
s.004024
">His igitur perſpicuè demonſtratis
<
lb
/>
facilè erit nonnulla corollaria inde contexere.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004025
">Primum, ſi ad planum F E, radius perpendiculariter incidat, illuminatio
<
lb
/>
erit circulus, ſi verò obliquè ellipſis, vt in tertio loco vidimus. </
s
>
<
s
id
="
s.004026
">cùm igitur
<
lb
/>
pauimentis, ac parietibus hæ illuminationes, vt plurimum obliquè acci
<
lb
/>
dant, ideò ferè ſemper ouales apparent.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004027
">Secundum, quod quidem magni momenti eſt, eſt enim, vti ſcientiam de
<
lb
/>
cet, vniuerſale, quod enim oſtenſum eſt de Sole, eodem modo oſtendi poteſt
<
lb
/>
de quouis lucido, & de quouis corpore illuminato ſuam ſpeciem diffunden
<
lb
/>
te. </
s
>
<
s
id
="
s.004028
">ſimili enim modo demonſtrare poſſumus cur Sol eclypſim patiens, illu
<
lb
/>
minationem pariter eclypſatam efficiat, & inuerſam. </
s
>
<
s
id
="
s.004029
">eadem eſt ratio de
<
lb
/>
Lunæ illuminationibus.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004030
">Tertium, & quidem ſcitu digniſſimum
<
expan
abbr
="
quodq;
">quodque</
expan
>
hactenus doctorum viro
<
lb
/>
rum ingenia latuit, rationem reddere hinc poſſumus, cur ſi feneſtris omni
<
lb
/>
bus obſeratis, conclaue obſcurum reddatur, tenui tantùm relicto forami
<
lb
/>
ne, per quod externo lumini aditus patent, formæ externarum rerum pro
<
lb
/>
priæ, quamuis inuerſæ, in oppoſito plano, appareant. </
s
>
<
s
id
="
s.004031
">eadem ſcilicet de cau
<
lb
/>
ſa, qua & Solis imago propria,
<
expan
abbr
="
quoniã
">quoniam</
expan
>
videlicet per ſingula foraminis pun
<
lb
/>
cta, vt tertio loco patuit,
<
expan
abbr
="
vnaquæq;
">vnaquæque</
expan
>
res, ſeu lucida, ſeu illuminata tantùm
<
lb
/>
ſit, per ſingula foraminis puncta, ſingulas proprias emittit imagines, quæ
<
lb
/>
omnes poſtea in vnam ex iuſta diſtantia coaleſcunt. </
s
>
<
s
id
="
s.004032
">
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
eadem ratione in
<
lb
/>
uertuntur. </
s
>
<
s
id
="
s.004033
">ob quam etiam rationem ſolares maculæ in Solis ſplendoribus,
<
lb
/>
non eodem ſitu quem in Solis diſco obtinent, ſed inuerſo ſpectantur. </
s
>
<
s
id
="
s.004034
">atque
<
lb
/>
hæc pro inſtituto dicta ſufficiant.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004035
">
<
arrow.to.target
n
="
marg338
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004036
">
<
margin.target
id
="
marg338
"/>
346</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004037
">In 6. Problema. </
s
>
<
s
id
="
s.004038
">quoniam vulgata interpretatio videtur mendoſa, cum in
<
lb
/>
multis textui græco non conſentiat, eam ſic emendatam accipe
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur Lunæ
<
lb
/>
ſphærica exiſtente, rectam cum ſemiplena eſt, cernimus? </
s
>
<
s
id
="
s.004039
">An quoniam eodem in
<
lb
/>
plano aſpectus noster verſatur, vt circuli ambitus, quem Lunæ Solingruens facit,
<
lb
/>
quod cùm accidit, Sol recta linea videtur; cum enim quid ſuum aſpectum ſphæræ
<
lb
/>
admouerit, orbem videre neceſſe ſit; Luna autem ſphærica ſit, eamqué Sol aſpiciat;
<
lb
/>
orbis profectò id eſſe debet, quod à Sole efficitur. </
s
>
<
s
id
="
s.004040
">Hic ergò cum è regione ſe nobis
<
lb
/>
præbet, totus videtur, & ſic plenilunium apparet, cùm autem mutatur propter
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>