Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Page concordance

< >
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.004014">
                <pb pagenum="236" xlink:href="009/01/236.jpg"/>
              culum coaleſcent. </s>
              <s id="s.004015">nunquam tamen ad geometricam rotunditatem perue­
                <lb/>
              nient, quamuis illam ſenſui obijciant.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004016">Aliter Ioannes Keplerus totam hanc demonſtrationem inſtituit, quem tu
                <lb/>
              in ſuis ad Vitellionem Paralipom. conſule. </s>
              <s id="s.004017">eius tantum experientiam non
                <lb/>
              iniucundam, qua iſtud probat, non grauabor referre. </s>
              <s id="s.004018">cap. igitur ſecundo
                <lb/>
              de Figuratione lucis hæc habet: librum in ſublimi locaui, qui eſſet loco lu­
                <lb/>
              centis corporis, hunc inter & pauimentum figebatur tabella foramine mul­
                <lb/>
              tangulo. </s>
              <s id="s.004019">filum deinde ex vno libri angulo per foramen in pauimentum de­
                <lb/>
              miſſum, ita incidebat in pauimento, vt terminos foraminis raderet, cuius
                <lb/>
              veſtigia creta imitabar; qua ratione creabatur figura in pauimento ſimilis
                <lb/>
              foramini. </s>
              <s id="s.004020">Idem accidebat, annexo filo ex altero, tertio, quarto libri angu­
                <lb/>
              lo,
                <expan abbr="adeoq́">adeoque</expan>
              ; ex infinitis marginum punctis. </s>
              <s id="s.004021">
                <expan abbr="Itaq;">Itaque</expan>
              infinitarum in pauimento
                <lb/>
              figurarum foraminis exilium ſeries adumbrabat magnam, & quadrangulam
                <lb/>
              libri figuram. </s>
              <s id="s.004022">hic primus eſt in hoc labore ſucceſſus. </s>
              <s id="s.004023">hæc ille; ex quibus po­
                <lb/>
              ſtea ſuam demonſtrationem adornauit. </s>
              <s id="s.004024">His igitur perſpicuè demonſtratis
                <lb/>
              facilè erit nonnulla corollaria inde contexere.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004025">Primum, ſi ad planum F E, radius perpendiculariter incidat, illuminatio
                <lb/>
              erit circulus, ſi verò obliquè ellipſis, vt in tertio loco vidimus. </s>
              <s id="s.004026">cùm igitur
                <lb/>
              pauimentis, ac parietibus hæ illuminationes, vt plurimum obliquè acci­
                <lb/>
              dant, ideò ferè ſemper ouales apparent.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004027">Secundum, quod quidem magni momenti eſt, eſt enim, vti ſcientiam de­
                <lb/>
              cet, vniuerſale, quod enim oſtenſum eſt de Sole, eodem modo oſtendi poteſt
                <lb/>
              de quouis lucido, & de quouis corpore illuminato ſuam ſpeciem diffunden­
                <lb/>
              te. </s>
              <s id="s.004028">ſimili enim modo demonſtrare poſſumus cur Sol eclypſim patiens, illu­
                <lb/>
              minationem pariter eclypſatam efficiat, & inuerſam. </s>
              <s id="s.004029">eadem eſt ratio de
                <lb/>
              Lunæ illuminationibus.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004030">Tertium, & quidem ſcitu digniſſimum
                <expan abbr="quodq;">quodque</expan>
              hactenus doctorum viro­
                <lb/>
              rum ingenia latuit, rationem reddere hinc poſſumus, cur ſi feneſtris omni­
                <lb/>
              bus obſeratis, conclaue obſcurum reddatur, tenui tantùm relicto forami­
                <lb/>
              ne, per quod externo lumini aditus patent, formæ externarum rerum pro­
                <lb/>
              priæ, quamuis inuerſæ, in oppoſito plano, appareant. </s>
              <s id="s.004031">eadem ſcilicet de cau­
                <lb/>
              ſa, qua & Solis imago propria,
                <expan abbr="quoniã">quoniam</expan>
              videlicet per ſingula foraminis pun­
                <lb/>
              cta, vt tertio loco patuit,
                <expan abbr="vnaquæq;">vnaquæque</expan>
              res, ſeu lucida, ſeu illuminata tantùm
                <lb/>
              ſit, per ſingula foraminis puncta, ſingulas proprias emittit imagines, quæ
                <lb/>
              omnes poſtea in vnam ex iuſta diſtantia coaleſcunt. </s>
              <s id="s.004032">
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              eadem ratione in­
                <lb/>
              uertuntur. </s>
              <s id="s.004033">ob quam etiam rationem ſolares maculæ in Solis ſplendoribus,
                <lb/>
              non eodem ſitu quem in Solis diſco obtinent, ſed inuerſo ſpectantur. </s>
              <s id="s.004034">atque
                <lb/>
              hæc pro inſtituto dicta ſufficiant.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004035">
                <arrow.to.target n="marg338"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.004036">
                <margin.target id="marg338"/>
              346</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004037">In 6. Problema. </s>
              <s id="s.004038">quoniam vulgata interpretatio videtur mendoſa, cum in
                <lb/>
              multis textui græco non conſentiat, eam ſic emendatam accipe
                <emph type="italics"/>
              (Cur Lunæ
                <lb/>
              ſphærica exiſtente, rectam cum ſemiplena eſt, cernimus? </s>
              <s id="s.004039">An quoniam eodem in
                <lb/>
              plano aſpectus noster verſatur, vt circuli ambitus, quem Lunæ Solingruens facit,
                <lb/>
              quod cùm accidit, Sol recta linea videtur; cum enim quid ſuum aſpectum ſphæræ
                <lb/>
              admouerit, orbem videre neceſſe ſit; Luna autem ſphærica ſit, eamqué Sol aſpiciat;
                <lb/>
              orbis profectò id eſſe debet, quod à Sole efficitur. </s>
              <s id="s.004040">Hic ergò cum è regione ſe nobis
                <lb/>
              præbet, totus videtur, & ſic plenilunium apparet, cùm autem mutatur propter
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>