Alvarus, Thomas, Liber de triplici motu, 1509

Table of contents

< >
< >
page |< < of 290 > >|
238 debam: ¶ Et confirmat̄̄ / q2 ſi intenſio fieret per con­
tinuã alteriꝰ et alteriꝰ forme perfectioris ſucceſſio-
nē: ſequeret̄̄ /  vnū lumē corrūperet aliud lumē: ſed
ↄ̨ñs eſt falſum: igitur illud ex quo ſequit̄̄.
Sequela
ꝓbat̄̄ et pono caſum corpꝰ luminoſū vt .4. illumi-
net aliquod mediū: et adueniat luminoſū vt octo lu­
mē illiꝰ medii ītēdēs.
Quo poſito arguit̄̄ ſſc / lumen
ꝓductū a corpore luminoſo vt .4. corrūpit̄̄: et nõ ni­
ſi a lumīe ꝓducto a luminoſo vt .8. igit̄̄.
Añs ꝓbat̄̄ /
quia ſi non corrūpitur (cū lumen illud intendat̄̄ ex
caſu) tã ſequēs lumē manet cū precedente: et per con­
ſeq̄ns intenſio non fit per continuam alterius et al­
terius forme ꝑfectioris ſucceſſionem / qḋ fuit ꝓban­
11Dicitur.
¶ Dices forte cū auctore huius opinationīs cõ-
cedendo qḋ infertur.
vel ſaltē  vnū lumīoſum de-
ſtruit lumen alterius.
Sed contra / quia in medio illumina-
to adueniente alio luminoſo vt octo percipimꝰ lu-
men perfectiꝰ et maius ꝙ̄ ſit lumen luminoſi vt octo /
igitur lumē ꝓductū a luminoſo vt .4. non corrūpit̄̄
ſed manet cū lumine ꝓducto a lūinoſo vt octo.
22Dicitur.
¶ Dices negando ↄ̨ñam. ymo corrūpitur lumē pro­
ductū a luminoſo vt .4. et ꝓducit̄̄ ꝑfectius et intēſiꝰ
lumen ꝙ̄ lumē corporis luminoſi vt octo.
(hoc eſt ̄
per ſe ꝓduceret luminoſū vt octo) a duobꝰ illis cor­
poribus luminoſis et a neutro illorum.
Sed contra / q2 in illo caſu ſūt due vm­
bre duorum corporum luminoſorum: igitur ibi ſūt
duo lumina remiſſa: et ꝑ ↄ̨ñs adueniente vno lumi-
ne aliḋ nõ corrūpitur.
Patet / q2 vtra vmbrarū ē
lumē diminutiuū. 33Dicitur.
¶ Dices et bene negando ↄ̨ñaꝫ / q2
vtra illaꝝ vmbraꝝ eſt lumē diminutuꝫ qḋ ab vno
luminoſo per ſe tantum ꝓducit̄̄ ymaginandum eſt
em̄ /  qñ opacū opponitur luminoſo: tunc totuꝫ lu­
men ꝓductū ab illo ī medio in quo ſit vmbra corrū­
pitur.
et ſi ex parte oppoſita luminoſo ſit aliud cor-
pus luminoſum: et corpus opacū interponat̄̄ illis lu­
minoſis: etiã lumē eiuſdē lumīoſi corrūpit̄̄
In vtro­
 tamen medio in quo cauſatur vmbra producitur
lumē diminutū ab vno tm̄ luīoſo: (diminutū inquã
et remiſſius ꝙ̄ in medio vbi non cauſatur vmbra) eo
 in medio vbi cauſatur vmbra vnum luminoſum
alterum non iuuat.
Sed contra: quia ſi ſolutio eſſet bona
ſequeretur /  quantulūcū paruū luminoſum cor­
rūperet lumē ꝓductū a quantocū lūinoſo ītenſio­
ri: ſed ↄ̨ñs eſt falſum / igr̄ illḋ ex quo ſequitur.
Falſi-
tas ↄ̨ñtis pꝫ: q2 tūc corpus luminoſū nullius eēt ­
tutis in conſeruando: et nullius virtutis reſiſtiue in
reſiſtendo corrūpēti effectū ſuū: cū quacū reſiſten­
tia alicuius luminoſi ſignata luminoſum minoris
actiuitatis ſuū lumē ſufficeret corrūpere per te.
Sꝫ
ſeq̄la ꝓbat̄̄: q2 dato quãtocū corpore luminoſo:
lumen eiꝰ maiorat̄̄ per te adueniente lūinoſo quan­
tūcū paruo: igit̄̄ quãtulūcū paruū luminoſum
corrūpit lumē ꝓductū a quãtocū luminoſo inten­
ſiori.
Patet conſequentia ex poſitiõe. 44Cõfir̄a°:
ſcḋa.
¶ Confirma­
tur ſcḋo / q2 ſi intenſio fieret eo mõ.
ſeq̄ret̄̄ nullã intē-
ſionē eſſe motū: nec eſſe poſſe. 55phūs .3.
phi.
et ꝑ ↄ̨ñs ad q̈litatē non
poſſet eē motꝰ qḋ eſt impoſſibile et cõtra phm̄ tertio
phiſicoꝝ.
Sequela ꝓbat̄̄: q2 qñ ſubiectū intenditur:
nulla q̈litas durat niſi per inſtans: ergo illa talis
non acquiritur per motum.
Nichil enim quod
acquiritur indiuiſibiliter: acquiritur per motum.
Nec valet dicere /  illa qualitas acq̇ritur ꝑ motū
infinitarū qualitatū p̄cedētiū: q2 tales nõ compo-
nunt nec compoſuerunt vnam qualitatē per te: nec
fuerunt cõtinue: igit̄̄ eaꝝ nõ potuit eſſe vnus motus
potius ꝙ̄ vnius hominis et vnius equi.
Quarto principaliter arguit̄̄ ſic / quia
ſi forma poſſet intendi: hoc maxime eſſet per maio-
rem et maiorem radicationē in ſubiecto.
ſꝫ ↄ̨ñs ē fal­
ſum: igitur illud ex quo ſequitur.
Sequela patꝫ iux­
ta ponētes illã opinionē.
Sed falſitas conſequētis
arguit̄̄.
q2 vel quando forma intenditur aliq̇d ꝓdu­
citur in ea vel in ſubiecto eius vel nihil.
ſi ſecunduꝫ
ſequitur /  ipſa non intēditur vel efficitur perfectiꝰ /
ut conſtat.
Si primū: vel illud eſt eiuſdem ſpeciei cū
forma vel nõ ſi eſt eiuſdeꝫ ſpeciei: iã ſequitur /  duo
accidentia eiuſdē ſpeciei eſſent ī eodem ſubiecto / qḋ
eſt contra phm̄ quinto methaphiſices et contra te-
nentes hanc poſitionem.
Item iam tunc fieret ꝑ ad­
ditionem et non per maiorem radicationē / qḋ eſt cõ­
tra opinantes.
Si eſt alterius ſpeciei: iaꝫ ſequitur /
 illa forma ꝑꝑ ꝓductionē illiꝰ nõ efficitur ꝑfectior
nec intenſior.
Probat̄̄ ſequela / q2 alias pari ratio­
ne diceretur /  propṫ ꝓductionē albedinis in lacte
dulcedo efficiret̄̄ ꝑfectior et intenſior: qḋ nemo com­
pos mētis diceret.
Relinq̇tur ergo /  forma nõ intē­
ditur ꝑ maiorem radicationem in ſubiecto.
66Dicitur.
¶ Dices et bñ ſecundū hanc opinionē q̄ eſt beati tho­
me concedendo illatum: et negando falſitatem ↄ̨ñtꝪ
et ad pūctū ꝓbationis: dices intenſionē fieri ꝑ ꝓdu­
ctionē alicuius alterius tertii alterius ſpeciei a for­
ma.
et cum ꝓbat̄̄ /  non q2 tunc pari ratione dulce-
do in lacte intenderet̄̄ ꝑ productionem albedinis:
Negatur illud. Non em̄ eſt ſimile: q2 per ꝓductio-
nem albedinis dulcedo nõ habet ꝑfectius eſſe ꝙ̄ an­
tea.
Quando vero forma intenditur ipſa continuo
habet perfectius et ꝑfectius eē.
Quod quidē eſſe nõ
eſt pars eius: nec eiuſdē ſpeciei cum illa.
ſed ei acci-
dit ymaginatur em̄ hec opinio quãlibet formã et qḋ­
libet cõpoſitum, habere eē et eēntiam.
Et quamuis
vna forma nõ poteſt eſſe ꝑfectior altera eiuſdē ſpe-
ciei eēntialiter: tñ efficitur ꝑfectior accidētaliter et
intenſior per acq̇ſitionē ꝑfectioris et perfectioris eē
Sed contra / quia illud eſſe forme acci­
dentalis eſt accñs.
et cõtinuo per te efficit̄̄ illud esse ꝑ­
fectius qñ forma accidentalis intendit̄̄: ergo ſequit̄̄ /
 ipſum eſſe intenditur.
et nõ ꝑ additionē ſecundum
hanc opinionem / ergo fit per acquiſitionē ꝑfectio-
ris eſſe ipſi eſſe / qḋ eſt falſum cum ſic eēt ꝓceſſus ī in­
finitū in differentibus ſpecie cū aliqua forma inten­
ditur. 77Dicitur.
¶ Dices et bñ concedendo maiorem: et negan-
do minorem.
q2 quãuis forma quando intendit̄̄ ha­
bet continuo perfectiius et ꝑfectius eſſe: non tñ aliqḋ
tale eē efficitur intenſius q2 nullū illorū manet niſi
ꝑ inſtans in tꝑe intenſionis.
Quare eē non intendi­
tur: ſed bene eſt illud quo forma accñtalis intēdit̄̄.
Sed contra: quia ſi forma intenditur
ꝑ continuã acquiſitionē alterius et alteriꝰ eē ꝑfectio­
ris: ſequitur /  in quãtulocū paruo tꝑe intēſiõis
infinite entitatis ꝓducunt̄̄ a forma intendēte / qḋ eſt
impoſſibile: q2 tus creata et fiuita nõ p̄t produce-
re infinita in tempore finito.
infinita quidē quorum
quodlibet vno ſignato ſit ꝑfectiꝰ. 88Cõfir̄a°.
¶ Et ↄ̨firmatur /
q2 tunc ſequeret̄̄ /  forma intenſior haberet eſſe al-
terius ſpeciei ab eē forme minꝰ intenſe / qḋ eſt falſuꝫ
Sequela ꝓbat̄̄ /  eē albedinis intenſioris eſt perfe­
ctius eē albedinis remiſſioris (ꝑ te) / igitur eſt alteri­
us ſpeciei.
Nec valet dicere /  ē ꝑfectiꝰ nõ tñ eēntia-
liter ſed accidentaliter q2 tūc ſequeretur /  poſſꝫ ef-
fici eē remiſſioris albedinis ita ꝑfectū ſicut eē inten­
ſioris.
et hoc non niſi per intenſioneꝫ: ergo ſequitur /

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index