23816ARIST. DE COELO
tranſiuit.
At æquale ſibi conuerſione tranſiuit:
&
ipſum
ergo cœlum, finitum eſt. Corpus igitur id, quod uerſatur,
exitu non uacare, nec infinitum eſſe, ſed finem habere: ex
hiſce iam quæ diximus, patuit.
ergo cœlum, finitum eſt. Corpus igitur id, quod uerſatur,
exitu non uacare, nec infinitum eſſe, ſed finem habere: ex
hiſce iam quæ diximus, patuit.
Quòd nullum corpus ſenſibile ſimplex ſit infinitum:
quod'{que}
mundus infinitus non ſit.
mundus infinitus non ſit.
CAP. VI.
AT uerò neq;
id, quod è medio, neq;
id, quod ad mediũ
11Hîc oftendit
Āriſto. nullam
corp9 rectè mo
tum eſſe infini-
tum. fertur, infinitionem ſubibit: lationes enim eas, quibus
ſurſum itur, atq; deorſum, cõtrarias eſſe constat: contrarijs
autem, contraria loca petuntur. Atq; contrariorũ ſi alterũ
definitũ eſt, & alterũ definitũ erit: medium uerò eſt defini-
tum. Nam ſi undeuis deorſum feratur id, quod ſua omni-
bus collocatur, fieri nõ poteſt ut ultra medium ipſum pro-
grediatur. Cùm igitur medium ſit definitũ, & ſuperũ locũ
definitũ eſſe neceſſe eſt. Quòd ſi loca ſunt definita atq; infi-
nita, & corpora ſanè erunt finita. Præterea ſi ſuperus, ac
inferus locus eſt definitus, & id quod eſt inter hæc: definitũ
eſſe neceſſe eſt: nam ſi definitũ non eſt, motus infinitus erit
profectò: hoc autẽ impoßibile eſſe antea demonstrauimus:
ergo medium ipſum eſt definitum. Quare & id corpus de-
finitum eſt ſanè, quod in hoc eſt: aut fore poteſt. At id cor-
pus, quod ſurſum, & deorſum fertur, in hoc fore poteſt:
aliud enim è medio, aliud ad mediũ ferri ſuapte natura po-
teſt. Ex his igitur patet, corpus infinitũ in ratione rerũ eſſe
nõ poße. Et inſuper ſi pondus non ſit infinitũ, neq; quicquã
horũ corporũ infinitũ eße profectò poteſt: infiniti nanq;
corporis pondus, infinitum eſſe neceſſe eſt. Eadem fuerit
ratio, & de corpore leui: nam ſi eſt grauitas infinita, eſt
& leuitas infinita, ſi id eſt infinitum, quod ſuper omnia
eminet. Quod quidem ex hiſce patere poteſt. Sit enim
11Hîc oftendit
Āriſto. nullam
corp9 rectè mo
tum eſſe infini-
tum. fertur, infinitionem ſubibit: lationes enim eas, quibus
ſurſum itur, atq; deorſum, cõtrarias eſſe constat: contrarijs
autem, contraria loca petuntur. Atq; contrariorũ ſi alterũ
definitũ eſt, & alterũ definitũ erit: medium uerò eſt defini-
tum. Nam ſi undeuis deorſum feratur id, quod ſua omni-
bus collocatur, fieri nõ poteſt ut ultra medium ipſum pro-
grediatur. Cùm igitur medium ſit definitũ, & ſuperũ locũ
definitũ eſſe neceſſe eſt. Quòd ſi loca ſunt definita atq; infi-
nita, & corpora ſanè erunt finita. Præterea ſi ſuperus, ac
inferus locus eſt definitus, & id quod eſt inter hæc: definitũ
eſſe neceſſe eſt: nam ſi definitũ non eſt, motus infinitus erit
profectò: hoc autẽ impoßibile eſſe antea demonstrauimus:
ergo medium ipſum eſt definitum. Quare & id corpus de-
finitum eſt ſanè, quod in hoc eſt: aut fore poteſt. At id cor-
pus, quod ſurſum, & deorſum fertur, in hoc fore poteſt:
aliud enim è medio, aliud ad mediũ ferri ſuapte natura po-
teſt. Ex his igitur patet, corpus infinitũ in ratione rerũ eſſe
nõ poße. Et inſuper ſi pondus non ſit infinitũ, neq; quicquã
horũ corporũ infinitũ eße profectò poteſt: infiniti nanq;
corporis pondus, infinitum eſſe neceſſe eſt. Eadem fuerit
ratio, & de corpore leui: nam ſi eſt grauitas infinita, eſt
& leuitas infinita, ſi id eſt infinitum, quod ſuper omnia
eminet. Quod quidem ex hiſce patere poteſt. Sit enim