23917LIBER I.
nitu, atq;
ſumatur infinitum quidem corpus A B:
pondus
autẽ ipſius C: ab infinito igitur magnitudo finita auferatur
B D: atq; pondus ipſius ſit E: ipſum igitur B pondus minus
erit ipſo pondere C: minoris enim magnitudinis pondus mi
nus nimirum eſt. Minus itaq; pondus, maius menſuret nu-
mero aliquo repetitũ: atq; ut minus ſeſe habet ad maius, ita
B D ſeſe habet ad B F magnitudinem: fieri enim poteſt, ut
quantauis ab infinita auferatur. Si igitur magnitudines
ſimilitudinẽ rationũ ſubeunt cum põderibus, & minus pon
dus minoris eſt magnitudinis, maius etiã magnitudinis erit
maioris: æquale ergo finiti pondus erit, ac infiniti. Si maio
ris præterea corporis maius eſt pondus, ipſius B D pondus
maius erit põdere corporis ipſius B F: quare finiti pondus,
maius erit pondere infiniti: inæqualium etiam magnitudinũ
idem fuerit pondus: finitum enim ac infinitũ, inæqualia eſſe
constat. Nihil autẽ intereſt, cõmenſurabilia ipſa pondera,
an incõmenſurabilia ſint: etenim eadẽ erit ratio, ſi incõmen
ſurabilia ſint. Veluti ſi E pondus menſurans C pondus ter
repetitũ exuperet: nam ſi tres totæ magnitudines B D ſu-
mantur, pondus ipſarum maius erit pondere C: quare idem
eueniet impoßibile. Præterea fieri poteſt, ut cõmenſurabi-
lia ipſa ſumãtur: nihil enim intereſt à pondere, an à magni
tudine initium fiat. Veluti ſi E pondus cõmenſurabile ſu-
matur ipſi põderi C atq; ab initio ea magnitudo auferatur,
quæ habet ipſum E pondus, ceu B D deinde allata fuerit
alia magnitudo ceu B F: ad quã ita B D magnitudo ſe ha-
bet, ut pondus ſe habet ad pondus: fieri enim poteſt, ut ſi ma
gnitudo A B ſit infinita, quantauis ab ea magnitudo aufera
tur. His enim ſumptis, tam magnitudine quàm pondera
inter ſeſe ſanè cõmenſurabilia erũt. At uerò nihil ad
autẽ ipſius C: ab infinito igitur magnitudo finita auferatur
B D: atq; pondus ipſius ſit E: ipſum igitur B pondus minus
erit ipſo pondere C: minoris enim magnitudinis pondus mi
nus nimirum eſt. Minus itaq; pondus, maius menſuret nu-
mero aliquo repetitũ: atq; ut minus ſeſe habet ad maius, ita
B D ſeſe habet ad B F magnitudinem: fieri enim poteſt, ut
quantauis ab infinita auferatur. Si igitur magnitudines
ſimilitudinẽ rationũ ſubeunt cum põderibus, & minus pon
dus minoris eſt magnitudinis, maius etiã magnitudinis erit
maioris: æquale ergo finiti pondus erit, ac infiniti. Si maio
ris præterea corporis maius eſt pondus, ipſius B D pondus
maius erit põdere corporis ipſius B F: quare finiti pondus,
maius erit pondere infiniti: inæqualium etiam magnitudinũ
idem fuerit pondus: finitum enim ac infinitũ, inæqualia eſſe
constat. Nihil autẽ intereſt, cõmenſurabilia ipſa pondera,
an incõmenſurabilia ſint: etenim eadẽ erit ratio, ſi incõmen
ſurabilia ſint. Veluti ſi E pondus menſurans C pondus ter
repetitũ exuperet: nam ſi tres totæ magnitudines B D ſu-
mantur, pondus ipſarum maius erit pondere C: quare idem
eueniet impoßibile. Præterea fieri poteſt, ut cõmenſurabi-
lia ipſa ſumãtur: nihil enim intereſt à pondere, an à magni
tudine initium fiat. Veluti ſi E pondus cõmenſurabile ſu-
matur ipſi põderi C atq; ab initio ea magnitudo auferatur,
quæ habet ipſum E pondus, ceu B D deinde allata fuerit
alia magnitudo ceu B F: ad quã ita B D magnitudo ſe ha-
bet, ut pondus ſe habet ad pondus: fieri enim poteſt, ut ſi ma
gnitudo A B ſit infinita, quantauis ab ea magnitudo aufera
tur. His enim ſumptis, tam magnitudine quàm pondera
inter ſeſe ſanè cõmenſurabilia erũt. At uerò nihil ad