Borelli, Giovanni Alfonso - De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus

1
tionem, quæ in libero aere efficiebatur, ſit pars de
cimaquarta altitudinis aquæ ND. in hoc rerum ſta
tu digito, vel quolibet alio operculo claudatur fi
ſtulæ oſtium G hic iam ceſſat om

92[Figure 92]
ninò actio, & compreſſio ponderis
cylindri aquei NG, & tamen mer
curius in eodem ſigno fiſtulæ H
perſeuerat, igitur eodem modo
in aere occluſo oſtio G perſeue
rare, & retineri debet mercurius
ſubleuatus vſque ad F mediatè qui
dem à pondere aeris qui prius incum
bebat, ſed modo immediatè ab illa compreſſione, &
reſtrictione, quam produxerat pondus incumbentis
aeris SG. vnde conſtat quod mercurius in fiſtula ele
uari poteſt à pondere aeris ambientis, nec adductą
difficultas hanc ſententiam debilitat aut deſtruit.

Cap. 5. de ae
ris grauitate
æquilibrio,
ſtructura, &
vi elaterią
eius.

Subdit poſtea pro confirmatione ſui ratiocinij:

Iam verò facilè ostendo non ſustineri, ſeu ſuſpendi in BF eò
quod aer interceptus inter operculum, & ſuperficiem vlte
riori compreſsioni reſistat, nempè ſi admoto dicto operculo, &
extante mercurio in BF aperiatur foramen in A mercurius
illicò infra F deſcendit, idque notabili ſegmento, &c.

Hoc ratio
cinium cona
tur refellere
aduerſarius.

Sibi ipſi poſtea opponit dicendo, quòd mercurius
deorsum impellitur duplici vi, propriæ ſcilicèt grauita
tis mercurij BF, & ponderis aeris per ſupremum foramen
fluentis, quid mirum ſi præualeat, interceptumque ae
rem vlteriùs comprimat, & mercurium infra F depri
mat. poſtea huic argumento reſpondet: Dico non ma-

Table of figures

Text layer

Text normalization

Search