Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

List of thumbnails

< >
231
231
232
232
233
233
234
234
235
235
236
236
237
237
238
238
239
239
240
240
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.004063">
                <pb pagenum="239" xlink:href="009/01/239.jpg"/>
              per eadem duo extrema puncta K, L, duci poſſunt infiniti circuli maximi.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.004064">
                <expan abbr="Atq;">Atque</expan>
              hæc eſt Ariſtotelis ſententia, non ſine ingrata tautologia, tandem
                <expan abbr="vt-cunq;">vt­
                  <lb/>
                cunque</expan>
              expreſſa.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004065">
                <arrow.to.target n="marg339"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.004066">
                <margin.target id="marg339"/>
              347</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004067">In 7. problema
                <emph type="italics"/>
              (Cur Sol, & Luna plana eſſe videntur, cùm tamen ſphærica
                <lb/>
              ſint? </s>
              <s id="s.004068">An, vt ea omnia, quorum quodnam plus, minuſuè, diſtet, incertum ſit, æquè
                <lb/>
              poſita eſſe videntur? </s>
              <s id="s.004069">ſic etiam res, quamuis vna, cùm plures tamen habeat partes,
                <lb/>
              niſi varius color adſit, partes illæ omnes, ex æquo collocatas videri neceſſe eſt: quod
                <lb/>
              autem ex æquo videtur, neceſſarium etiam eſt æquabile, ac planum apparere)
                <emph.end type="italics"/>
                <lb/>
              Quæſtionem hanc demonſtratiuè pertractat Vitellio lib. 4. propoſit. </s>
              <s id="s.004070">65. Eu­
                <lb/>
              clides etiam theor. </s>
              <s id="s.004071">25. optices. </s>
              <s id="s.004072">cæterùm textus ſatis clarus videtur: vbi au­
                <lb/>
              tem ait
                <emph type="italics"/>
              (niſi varius color adſit)
                <emph.end type="italics"/>
              hoc ait, quia nonnulli colores ſunt, qui fa­
                <lb/>
              ciunt, vt obiecta appareant prominentiora, & proinde propinquiora; ta­
                <lb/>
              les ſunt colores, qui præ cæteris Iucidiores ſunt: alij verò ſunt, qui obiecta
                <lb/>
              deprimunt, & proinde remouent; cuiuſmodi ſunt colores omnes tenebri­
                <lb/>
              coſi. </s>
              <s id="s.004073">poſito igitur in re viſa eodem colore, partes illius ob magnam diſtan­
                <lb/>
              tiam
                <expan abbr="vidẽtur">videntur</expan>
              æqualiter à viſu diſtare, & ideo res plana apparet. </s>
              <s id="s.004074">quia, quam­
                <lb/>
              uis diſtantiæ illæ partium ab oculo ab inuicem differant, tamen parum dif­
                <lb/>
              ferunt, idcircò eas ſenſus iudicat æquales,
                <expan abbr="ſicq́">ſicque</expan>
              ; æqualiter iudicamus diſtare
                <lb/>
              partes remotiſſimæ ſphæræ, quamuis pars illa, cui linea viſualis perpendi­
                <lb/>
              culariter accidit, ſit propinquior; ſiue illa, quæ eſt in medio hemiphærij viſi:
                <lb/>
              partes autem, quæ ſunt circa baſim dicti hemiſphærij ſint remotiores. </s>
              <s id="s.004075">reli­
                <lb/>
              qua ex ſe manifeſta ſunt.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004076">
                <arrow.to.target n="marg340"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.004077">
                <margin.target id="marg340"/>
              348</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004078">In 8. problema
                <emph type="italics"/>
              (Cur Sol oriens,
                <expan abbr="etq;">etque</expan>
              occidens vmbras efficit longas; efferens
                <lb/>
              ſe, minores: obtinens cœli medium minimas? </s>
              <s id="s.004079">An quod oriens primo vmbram ter­
                <lb/>
              ræ æquidiſtantem reddit, ac infinitam pęnè protrahit, deinde longam, & poſtea mi­
                <lb/>
              norem ſubinde? </s>
              <s id="s.004080">quia linea recta, quæ de ſuperiori puncto elicitur, interius cadit.
                <emph.end type="italics"/>
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.239.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/239/1.jpg" number="147"/>
                <lb/>
                <emph type="italics"/>
              ſit Gnomon A B. Sol, vbi C, & vbi D.
                <lb/>
              radius igitur ex C, preficiſcens, eſt C F,
                <lb/>
              & exterius procedit, quàm radius D E.
                <lb/>
              eſt autem vmbra B E, Sole ſublimiori
                <lb/>
              exiſtente: vmbra verò B F, Sole humi­
                <lb/>
              liori. </s>
              <s id="s.004081">ergò quò Sol altior fuerit, eò mi­
                <lb/>
              nor vmbra erit, minimaqué tunc erit, cum
                <lb/>
              Sol ſuper caput noſtrum verſabitur)
                <emph.end type="italics"/>
                <lb/>
              Problema præſens eſt idem
                <expan abbr="">cum</expan>
              quar­
                <lb/>
              to huius ſectionis: eadem igitur ex­
                <lb/>
              poſitio
                <expan abbr="vtriq;">vtrique</expan>
              inſeruiat. </s>
              <s id="s.004082">hoc ſolum addendum eſt, Gnomonem apud græcos
                <lb/>
              inter cætera ſignificare ſtylum ſolaris horologij: in quo ſenſu hoc loco po­
                <lb/>
              nitur. </s>
              <s id="s.004083">ſignificat præterea amuſſim, ſeu normam, quæ nihil aliud eſt, quam
                <lb/>
              quidam angulus rectus materialis: & quoniam ſtylus horologij figitur ad
                <lb/>
              angulos rectos in plano horizontali, propterea ipſe
                <expan abbr="quoq;">quoque</expan>
              Gnomon appel­
                <lb/>
              latus eſt: imò
                <expan abbr="pleriq;">plerique</expan>
              amuſſim quandam horologijs præſertim viatorijs, lo­
                <lb/>
              co ſtyli accommodant.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004084">
                <arrow.to.target n="marg341"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.004085">
                <margin.target id="marg341"/>
              349</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004086">In 9.
                <emph type="italics"/>
              (Cur vmbræ Lunæ maiores, quam Solis ſunt cùm eodem proueniant per­
                <lb/>
              pendiculo? </s>
              <s id="s.004087">An quod Sol ſuperior, quam Luna eſt? </s>
              <s id="s.004088">
                <expan abbr="itaq;">itaque</expan>
              neceſſe eſt radium à ſupe­
                <lb/>
              riore procedentem intus cadere. </s>
              <s id="s.004089">ſit Gnomon A D, Luna B Sol C, Lunæ radius B F.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>