24018ARIST. DE COELO
ſtrationem etiam refert, ſimilis ipſa magnitudo ponderis, an
dißimilis ſit: ſemper enim æqualis corpora põderis, magni
tudinis ipſius B D ponderis quotquotuis ab infinito ſume-
re aut auferendo, aut addendo licet: quare patet ex his quæ
diximus, corporis infiniti pondus finitũ non eſſe, erit igitur
infinitũ. Quòd ſi hoc eſſe nõ poteſt, nec infinitũ quicquã
in ratione rerũ corpus etiã eſſe poteſt. Atqui pondus infi
nitum quid in ratione rerum eſſe non poſſe, exhiſce patere
poteſt. Si enim tantũ pondus per tantũ ſpaciũ hoc in tẽpo
re motu cietur, tamẽ & inſuper in minore ſanè mouebitur.
Atq; tẽpora rationẽ eam quam habẽt pondera, contrà ſanè
habebunt: ueluti ſi dimidiũ pondus hoc in tẽpore mouctur,
duplum in dimidio huiuſce mouetur. Præterea põdus finitũ
omne, finitũ ſpaciũ finito quodã in tẽpore tranſit. Quæ cũ
ita ſint, ſi quopiã pondus ſit infinitum, moueatur ipſum, &
non moueatur neceſſe eſt: moueatur enim neceſſe eſt, quo
tantum eſt quantũ finitũ: & inſuper non moueatur rurſus
neceſſe eſt, quo exceſſum quidẽ ratione ipſum moueri opor
tet: contrá que maius in minore moueri. Ratio uerò infiniti
nulla eſt ad finitũ: temporis autẽ minoris, eſt ad maius tem-
pus finitũ, ſed in minore ſemper: minimũ autem nõ eſt. Neq;
ſi eſſet, utilitas ulla eſſet: ſumptũ enim fuiſſet quippiam fini
tum maius in eadẽ ratione, in qua reſpectu temporis infini-
tum ad minus eſſet. Quare æquali in tempore, per ſpatium
æquale finitũ ac infinitum utiq; moueretur: at fieri non po-
teſt. At neceſſe eſt, ſi infinitum quantouis finito tamen tem-
pore moueatur, aliud etiam pondus finitum in hoc eodẽ per
ſpacium finitũ quoddam moueri. Impoßibile eſt ergo pon
dus infinitum eſſe, & ſimiliter leuitatem. Et corpora ergo
infinitum pondus habentia, leuitatemúe, in ratione
dißimilis ſit: ſemper enim æqualis corpora põderis, magni
tudinis ipſius B D ponderis quotquotuis ab infinito ſume-
re aut auferendo, aut addendo licet: quare patet ex his quæ
diximus, corporis infiniti pondus finitũ non eſſe, erit igitur
infinitũ. Quòd ſi hoc eſſe nõ poteſt, nec infinitũ quicquã
in ratione rerũ corpus etiã eſſe poteſt. Atqui pondus infi
nitum quid in ratione rerum eſſe non poſſe, exhiſce patere
poteſt. Si enim tantũ pondus per tantũ ſpaciũ hoc in tẽpo
re motu cietur, tamẽ & inſuper in minore ſanè mouebitur.
Atq; tẽpora rationẽ eam quam habẽt pondera, contrà ſanè
habebunt: ueluti ſi dimidiũ pondus hoc in tẽpore mouctur,
duplum in dimidio huiuſce mouetur. Præterea põdus finitũ
omne, finitũ ſpaciũ finito quodã in tẽpore tranſit. Quæ cũ
ita ſint, ſi quopiã pondus ſit infinitum, moueatur ipſum, &
non moueatur neceſſe eſt: moueatur enim neceſſe eſt, quo
tantum eſt quantũ finitũ: & inſuper non moueatur rurſus
neceſſe eſt, quo exceſſum quidẽ ratione ipſum moueri opor
tet: contrá que maius in minore moueri. Ratio uerò infiniti
nulla eſt ad finitũ: temporis autẽ minoris, eſt ad maius tem-
pus finitũ, ſed in minore ſemper: minimũ autem nõ eſt. Neq;
ſi eſſet, utilitas ulla eſſet: ſumptũ enim fuiſſet quippiam fini
tum maius in eadẽ ratione, in qua reſpectu temporis infini-
tum ad minus eſſet. Quare æquali in tempore, per ſpatium
æquale finitũ ac infinitum utiq; moueretur: at fieri non po-
teſt. At neceſſe eſt, ſi infinitum quantouis finito tamen tem-
pore moueatur, aliud etiam pondus finitum in hoc eodẽ per
ſpacium finitũ quoddam moueri. Impoßibile eſt ergo pon
dus infinitum eſſe, & ſimiliter leuitatem. Et corpora ergo
infinitum pondus habentia, leuitatemúe, in ratione