24119LIBER I.
eſſe non poſſunt.
Patet igitur corpus infinitum non eſſe, &
ſi boc modo cõtemplatio de ipſo fiat per rationes particu-
lares, & ſi {un}iuerſaliter conſideretur non ſolum per ratio-
nes eas, quæ in ſermonibus de principijs à nobis ſunt dictæ.
Determinatũ eſt enim & illo in loco de infinito uniuerſa-
liter prius, quomodo eſt, et quomodo non eſt: ſed etiã nunc,
alio modo. Poſt bæc autem conſider andum eſt, ſi infinitũ
quidem uniuerſum corpus non ſit, tantũ tamen ſit ut plures
ſint cœli. Forſitan enim boc quiſpiam dubitauerit, nibil
obstare ut bic, qui nos circundat mundus, eſt constitutus, ſie
& plures alios eſſe cœlos, plures quidẽ uno, nõ tamen infi-
nitos. Prius autem, uniuerſaliter de finito dicamus. Om{ne}
itaq; corpus, aut finitum, aut infinitũ eſſe neceſſe eſt: & ſi
infinitum eſt, aut ſimilium, aut dißimilium partium eſſe: &
ſi dißimilium partium eſt, aut ex finitis ſpecie, aut ex infini
tis constare. Patetigitur ex infinitis constare non poſſe, ſi
quiſpiã nobis primas ſuppoſitiones manere ſinat: nã ſi pri-
mi motus finiti ſint: ſpecies quoq; ſimpliciũ corporũ finitas
eſſe neceſſe eſt. Etenim ſimplicis quidẽ corporis motio, ſim
plex eſt: ſimplices autẽ motiones, finitæ ſunt: atq; omne na-
turale corpus, motionem babere neceſſe eſt. At uerò ſi infi-
nitũ ex infinitis erit, & quanq; partiũ infinitã eſſe neceſſe
eſt: dico autẽ aquã, uel ignem. At boc eſſe nõ poteſt: demon
ſtratũ eſt enim neq; pondus, neq; leuitatem in ratione rerũ
infinitam eſſe. Præterea loca quoq; ipſarum, magnitudi-
ne infinita eſſe neceſſe eſt, quare & motus omniũ infinitos
eſſe: boc autẽ eſſe nequit, ſi primas ſuppoſitiones poſueri-
mus ueras eſſe, & neq; id quod deorſum, neq; id quod ſur-
ſum fertur in infinitum moueri poßit: impoßibile eſt enim
fieri id quod ortũ ſubire nõ poteſt, tã in qualitate, quàm
ſi boc modo cõtemplatio de ipſo fiat per rationes particu-
lares, & ſi {un}iuerſaliter conſideretur non ſolum per ratio-
nes eas, quæ in ſermonibus de principijs à nobis ſunt dictæ.
Determinatũ eſt enim & illo in loco de infinito uniuerſa-
liter prius, quomodo eſt, et quomodo non eſt: ſed etiã nunc,
alio modo. Poſt bæc autem conſider andum eſt, ſi infinitũ
quidem uniuerſum corpus non ſit, tantũ tamen ſit ut plures
ſint cœli. Forſitan enim boc quiſpiam dubitauerit, nibil
obstare ut bic, qui nos circundat mundus, eſt constitutus, ſie
& plures alios eſſe cœlos, plures quidẽ uno, nõ tamen infi-
nitos. Prius autem, uniuerſaliter de finito dicamus. Om{ne}
itaq; corpus, aut finitum, aut infinitũ eſſe neceſſe eſt: & ſi
infinitum eſt, aut ſimilium, aut dißimilium partium eſſe: &
ſi dißimilium partium eſt, aut ex finitis ſpecie, aut ex infini
tis constare. Patetigitur ex infinitis constare non poſſe, ſi
quiſpiã nobis primas ſuppoſitiones manere ſinat: nã ſi pri-
mi motus finiti ſint: ſpecies quoq; ſimpliciũ corporũ finitas
eſſe neceſſe eſt. Etenim ſimplicis quidẽ corporis motio, ſim
plex eſt: ſimplices autẽ motiones, finitæ ſunt: atq; omne na-
turale corpus, motionem babere neceſſe eſt. At uerò ſi infi-
nitũ ex infinitis erit, & quanq; partiũ infinitã eſſe neceſſe
eſt: dico autẽ aquã, uel ignem. At boc eſſe nõ poteſt: demon
ſtratũ eſt enim neq; pondus, neq; leuitatem in ratione rerũ
infinitam eſſe. Præterea loca quoq; ipſarum, magnitudi-
ne infinita eſſe neceſſe eſt, quare & motus omniũ infinitos
eſſe: boc autẽ eſſe nequit, ſi primas ſuppoſitiones poſueri-
mus ueras eſſe, & neq; id quod deorſum, neq; id quod ſur-
ſum fertur in infinitum moueri poßit: impoßibile eſt enim
fieri id quod ortũ ſubire nõ poteſt, tã in qualitate, quàm